Το μεσημέρι φιλικό ζευγάρι με είχε προσκαλέσει σε γεύμα. Στην αυλή πρωτοαντικρίζω τις δύο μικρές θυγατέρες τους, με παρέα τρείς γάτες. Την «μητέρα» και τα δύο της παιδιά.
Με το που πάω να βγω από το αυτοκίνητο μπαίνει μέσα με κομψότητα το ένα από τα γατάκια ο «Φιγκαρό». Άρχισε να παιχνιδίζει στα πόδια μου χωρίς να μπορώ να βγω. Ευτυχώς! Μια από τις ευγενικότατες θυγατέρες των φίλων τρέχει το πιάνει και το βγάζει έξω. Μα ο «Φιγκαρό» είναι κοινωνικός και αγαπησιάρης, αρχίζει να γυροφέρνει στα πόδια μου, και να εκδηλώνει την αγάπη του. Τα μικρά κορίτσια χαίρονται και χαμογελούν και μου διηγούνται την ιστορία των γατιών. Δεν μου έκανε καρδιά να μπω στο σπίτι. Κάθισα περί τα 5 και πλέον λεπτά παίζοντας με τον «Φιγκαρό».
Οι δύο χαριτωμένες μικρές μου αποκαλύπτουν ότι ο «Φιγκαρό» είναι κουφός και δεν βλέπει από το ένα του μάτι. Όμως είναι κοινωνικός και εκδηλωτικός στην αγάπη του.
Με δυσκολία το φωτογράφισα -και μόνο- από μακριά, διότι κοντά ήθελε όλο χάδια και ήταν υπερκινητικός.
7 σχόλια:
γατοϊστορίες...
άλλα να λέμε να ξεχνιόμαστε
Σας πλησιασε το γατάκι;
Μόνο τυφλό θα ήταν!!!!!!
Μήπως ήθελες να το φας κι αυτό;
Η αήθης επιθετικότητα βολεμένη κάτω από το πέπλο της ανωνυμίας και η ψευδεπίγραφη επίκληση του χιούμορ δεν κατορθώνουν να αποκρύψουν τη δυσωδία της καρδιάς σου, φίλε σχολιαστή.
Και η σοφή επιλογή του ιστολόγου να δημοσιεύει τα βλακώδη σχολιά σου σε εκθέτει -έστω και ανωνύμως- ανεπανόρθωτα.
Περαστικά σου
γδμ
Τέτοιες βλακώδεις κριτικές ακούω πολλές φορές γδμ όπως τα ανωτέρω σχόλια. Το επίπεδο κάποιων είναι πολύ μακριά από τις ευαγγελικές προτροπές.
Οι ανώνυμοι σχολιαστές ακόμα και ως καλαμπούρι να τα έγραψαν θα έπρεπε να ντρέπονται. Θα τους άρεσε στους ιδίους αυτό το επίπεδο. Δυστυχώς τα σκουπίδια δεν ξεχείλισαν στους κάδους λόγω απεργίας αλλά και από κάποιους ανώνυμους εδώ.
Ή φωτογραφία δείχνει την ευαισθησία του κατόχου του ιστιολογίου!Και αυτό πιστεύω είναι και το ζητούμενο*το να σέβεται δηλαδή κανείς ,να αγαπά και να ευαισθητοποιείται στα κτίσματα του Θεού.πην
Δημοσίευση σχολίου