ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ (ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ, ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΚΩΝ. ΚΑΛΟΚΥΡΗ)

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ

(ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ, ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΚΩΝ .ΚΑΛΟΚΥΡΗ)

Το θέμα (περί του αγίου φωτός) εξετάσθηκε λεπτομερώς βάσει των πηγών κλπ. Στο εκ 342 σελ. Βιβλίο μας "Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα του ναού της Αναστάσεως Ιεροσολύμων και το θέμα του Αγίου Φωτός" (Universiti Studio Press, Θεσ/κη 1999).Με τα ιστορικά, θεολογικά και αρχαιολογικά επιχειρήματα και την πλούσια βιβλιογραφία αποδείχτηκε, νομίζουμε στους αφανάτιστους, νηφάλιους και απροκατάληπτους, ότι το Άγιο Φως δεν είναι υπερφυσικό, δεν είναι άκτιστο, δεν είναι θεόσταλτο "επί δικαίους και αδίκους", αλλά είναι φυσικό, φυσικότατο. Κατά του ψεύδους εκείνων που ισχυρίστηκαν το αντίθετο αντιλέγει αποστομωτικά και η πανηγυρική ευχή την οποία διαβάζει ο Πατριάρχης (ή ο εκπρόσωπός του) μέσα στον κλειστό Πανάγιο Τάφο, Από αυτόν ανάβει το φως («και τότα άψει το άγιον φως», κατά το τυπικό του 10ου αιώνος) και το μοιράζει στο πλήθος. Από την σπουδαία αυτή Ευχή, που εκφράζει το αληθές «πιστεύω» (και όχι το κρυπτόμενο) της Ορθόδοξης Εκκλησίας, συνοψίζουμε μόνο τρία σημεία:
α) Το φως, περί ού ο λόγος, λαμβάνεται (επί λέξει)από του ενδελεχώς καιομένου φωτός εις τον φωτοφόρον τάφον»,δηλ. το παίρνει ο Πατριάρχης από την Ακοίμητο κανδήλα που ανάβει συνεχώς, και -μετά την Ευχή- το μοιράζει στο εκκλησίασμα. Άρα είναι φως κτιστό, φυσικό, φυσικότατο, και δεν πρόκειται για «αισχρικερδές θαύμα» των καλογήρων, όπως έγραφε ο μεγάλος Κοραής.
β) Στη συνέχεια , βεβαιώνει ο Πατριάρχης με την Ευχή ότι, με το φως αυτό εμείς κάνουμε δική μας «φωτοφάνεια», «εικονίζοντες» έτσι το φως που έλαμψε στον Πανάγιο Τάφο όταν αναστήθηκε ο Κύριος και εις «ανάμνησή»του. («αναμιμνησκόμενοι, φωτοφάνειαν ποιούμεθα, σου την προς ημάς γενομένην θεοφάνειαν εικονίζοντες»).

γ) Και επειδή το φως δεν είναι υπερφυσικό (δεν κατέρχεται ουρανόθεν εκείνη τη στιγμή) η Ευχή συνεχίζει με την παράκληση στον Αναστάντα όπως το «αναδείξει αγιασμού δώρον» κλπ. Η λέξη «αναδείξεις»δηλώνει καθαρά ότι το φως (όχι μόνον δεν είναι ουρανόπεμπτο θαύμα) αλλά ότι το φως δεν έχει ακόμη αναδειχθή ιδιαίτερον  «αγιασμού δώρον» δηλ. δεν έχει γίνει ακόμη το προσδοκώμενο νέο άγιο φως, «το καινόν φως του καινού Πάσχα» το «αντίτυπον του μεγάλου Φωτός» κατά τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό. Αν όμως το φως ήταν ουρανόπεμπτο, τότε θα ήταν «αφ'εαυτού» αναδεδειγμένο άγιο, και δεν θα παρακαλούσε ο Πρωθιεράρχης όπως το αναδείξει ο Θεός άγιο. (Αξιοσημείωτο ότι και στην Θ. Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου ο ιερέας, με την ευχή της μετουσιώσεως δέεται όπως ο Θεός τα Τίμια Δώρα «ευλογήσαι, αγιάσαι και αναδείξαι». Δηλ. Ως μη εισέτι αναδειχθέντα...). Και το ερώτημα τώρα: Γιατί, όπως επιτάσσει το Ευαγγέλιο, ό,τι γίνεται εν τη σκοτία (του κλειστού τάφου) δεν  «αποκαλύπτεται εν τω φωτί;  Γιατί η περί φωτός αλήθεια δεν κηρύσσεται ``επί των δωμάτων;». Όμως, τί γίνεται, τέλος, αυτό το φυσικό φως; Αυτό, μετά την, μετά φόβου και κατανύξεως ανάγνωση της Ευχής από τον γονυπετή Ιεράρχη καθίσταται όντως «ως Άγιο»,όπως ακριβώς συμβαίνει με το νερό του αγιασμού, με το λάδι του Ευχελαίου και του Αγίου Μύρου, ή, ακόμη με το ψωμί και το κρασί που, με τη μετουσίωση, το  Άγιο Πνεύμα τα «αναδεικνύει»σε Σώμα και Αίμα Χριστού.....

....Δεν μπορούμε εδώ παρά να ευχαριστήσουμε τους δύο διαπρεπείς Αρχιερείς του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ήτοι τους σεβασμιωτάτους κ.κ. Κορνήλιο Πέτρας και Αρίσταρχο Κωνσταντίνης οι οποίοι ευτόλμως και ευθαρσώς , ακολουθώντας τις θέσεις του βιβλίου μας, μίλησαν και διαφώτισαν για το άγιο Φως στο τηλεοπτικό κανάλι MEGA, την Μεγάλη Τετάρτη (20-4-2001) γύρω στις 23:30 ώρα. Τέλος είναι ζήτημα παιδείας, και δεν μας αφορούν κάποιοι άλλοι που ....ιχθυοπρεπώς εσίγησαν! Δεν εσίγησε όμως ο πιστός αλλά απροκατάληπτος επιστήμων π. Γ. Μεταλληνός.  Έτσι στο πρόσφατο αξιόλογο βιβλίο του  «Φωτομαχικά –Αντιφωτομαχικά» γράφει για την «καθαρά επιστημονική αντιμετώπιση του θέματος» στο βιβλίο μας, ότι δηλ. δίνουμε «ορθά ιδιαίτερη έμφαση στην εν λόγω ευχή», και ότι «πουθενά σ' αυτή δεν γίνεται λόγος-ουδέ υπαινιγμός- περί άνωθεν κατερχομένου αύλου φωτός» κατά την σχετική τελετή.

Από το βιβλίο του ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ....σελ.15-17.

Υάκινθος