Τρεις εν καμίνῳ - γ.χ.γ

Τρεις εν καμίνῳ

Κορμιά γυμνά,

να τ’ αποκαλύπτει του καντηλιού η λάμψη.

Κορμιά γυμνά, τρία.

Το δικό σου, τ’ ονειρικό,

το δικό μου, το χωματένιο,

το δικό Του, το θείο.

Ερώτημα ένα, παντοτινό.

Ποια ελευθερία χαρίζει τη συνεύρεση;

Ποια συγκατάβαση το πυρ σε δροσοβολιά μεταποιεί;

Τη δυσκάθεκτη αχλύ ποιος την ξεπλένει;

Σύγκρουση εσωτερική,

διδαγμένων ηθών και επιθυμιών θεόσδοτων.

Απάντηση γυρεύω στα μάτια σου,

κι αυτά στα σφαλισμένα δικά Του μ’ οδηγούν.

Και τα προσκυνητά σου χείλη ψελλίζουν

‹‹Σάρκα προσλαβόμενος, ήλθεν επί γης... και δια πάθους

το θνητό -δικό μας πάθος- αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν››.

Ανάλωτοι χορεύουμε ξανά.

Κορμιά γυμνά, τρία.

Ιδρωμένα τα δύο.

Πληγιασμένο αιώνια, μα και αιώνια κοινωνούμενο, το Τρίτο.

γ.χ.γ