Ὁμοφυλοφιλία: Μιά μάστιγα γιά τή δῆθεν Χριστιανική Δύση (ΙΙΙ) Μετάθεση Ὑποδειγμάτων (β)

Βλέπουμε σήμερα στά ΜΜΕ νά προβάλλεται ἡ ἄποψη ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι ἄτομα μέ ψυχολογική ἐπάρκεια, πού ἁπλά ἔχουν ἐπιλέξει ἕναν ἐναλλακτικό προσανατολισμό ζωῆς (ἄν καί οἱ στατιστικές δείχνουν τό ἀντίθετο). Ἑπομένως, νομιμοποιοῦνται νά διεκδικοῦν ὑπευθυνότητες ἄνθρώπων μέ ψυχολογική σταθερότητα, ὅπως, νά υἱοθετοῦν παιδιά, νά καθοδηγοῦν ὁμάδες νέων ἀτόμων, κτλ. Καί ἀνακύπτει τό ἐρώτημα: τά ὁμοσεξουαλικά ἄτομα πληροῦν αὐτή τήν προϋπόθεση; Γιά νά ἀπαντήσει κανείς, πρέπει νά ἐξετάσει ἄν σήμερα ἡ ψυχιατρική, ἡ κοινωνία γενικά, ἔχει ἕνα αὐθεντικό ὁρισμό γιά τήν ὁμαλότητα. Στήν πραγματικότητα δέν ἔχει. Μακράν τοῦ Θεοῦ (καί ζοῦμε σέ ἕνα ἄθεο κόσμο) δέν ὑπάρχει ἀντικειμενική σύλληψη γιά τήν ὁμαλότητα. Οἱ σύγχρονοί μας κατασκευάζουν μιάν “ὁμαλότητα” ὅπως τή θέλουν. Ἐπινοοῦν σήμερα ἕναν ὁρισμό τῆς ὁμαλότητας, γιά νά τόν ἀλλάξουν αὔριο, ἀνάλογα μέ τό ποιά εἶναι ἡ κυρίαρχη παρόρμησή τους.

Ὁ Θεός δέν ἔχει πουθενά θέση στήν ὅλη εἰκόνα. Ἀπό ἐδῶ ξεκινοῦν ὅλα. Ἔχουμε ἔτσι ἕνα νέο ὁρισμό γιά τήν οἰκογένεια καί τίς σχέσεις μέσα σ’ αὐτήν. Δέ βλέπουμε πιά αὐτό πού ὁ Θεός δημιούργησε καί ὀνόμασε οἰκογένεια· αὐτό πού δημιούργησε καί ὀνόμασε ‘‘τάξη πραγμάτων’’. Τόν Θεό τόν ἔχουμε πετάξει μακριά, σάν κάτι ἄχρηστο. Δέν ἀναγνωρίζουμε κάν τήν ὕπαρξή του καί ὁρίζουμε τίς ἀξίες μας σύμφωνα μέ ὅ,τι ἐμείς θεωροῦμε καλό.Τά πάθη μας, πάθη φευγαλέα, μᾶς ὁδηγοῦν. Τά ἐφήμερα πάθη καί ἡ λαγνεία προσδιορίζουν τήν ὁμαλότητα.
     Ὑπάρχουν παιδιά θύματα παιδεραστίας. Συχνά δέν ἔχουν τήν οἰκογενειακή στήριξη νά τά προστατεύσει καί, κυρίως, νά ἐπουλώσει τά τραύματά τους. Ἀναζητοῦν στόν διαφθορέα τους τή θαλπωρή πού τούς λείπει. Τέτοιες ἐμπειρίες, ἀλλά καί ἰδέες, πού κυκλοφοροῦν εὐρέως γύρω τους, δροῦν ψυχαναγκαστικά πάνω τους καί τά κάνουν νά πιστέψουν ὅτι εἶναι ὁμοφυλόφιλοι ἀπό τή φύση τους. Συνήθως, ὑποφέρουν ἀπό κατάθλιψη, μέ σκέψεις καί, κάποτε, ἀπόπειρες αὐτοκτονίας. Συχνά φτάνουν σέ ἐξαρτήσεις ἀπό ναρκωτικά καί σέ συμπεριφορές παραβατικές. Ἀρκετοί, κάτω ἀπό τέτοιες συνθῆκες, ἀπευθύνονται σέ ψυχίατρο ζητώντας θεραπεία, χωρίς ὅμως νά θέλουν νά ἀκούσουν οὔτε νύξη ὅτι ἡ σεξουαλική συμπεριφορά τους δέν εἶναι φυσιολογική. Ἔχουν πλήρως πεισθεῖ περί τοῦ ἀντιθέτου. Ἄν τύχει δέ νά διαπιστώσουν ὅτι ὁ ψυχίατρος πιστεύει στό Θεό, καί ἄρα a priori οἱ πεποιθήσεις τους δεν συμπίπτουν, τότε ὄχι μόνο δέν τοῦ ἔχουν ἐμπιστοσύνη, ἀλλά ἡ στάση τους γίνεται ἄκρως ἐπιθετική. Καί τό πρόβλημα εἶναι ὅτι βρίσκουν συνηγορία καί ἐπίσημη ἀποδοχή ἀπό τό κράτος, τούς νόμους, ἀκόμα καί ἀπό κάποιες χριστιανικές ὁμολογίες καί τούς λειτουργούς τους, γιά νά μήν ἐξαιρέσουμε καί πολλούς ψυχιάτρους! Ὡς πρός τό Χριστιανισμό, πάντως, ἡ παραδοχή ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία μπορεῖ νά εἶναι φυσιολογική ἐπιλογή τοῦ προσώπου, πού μπορεῖ ἐλεύθερα νά τήν ἀσκήσει, ἀγγίζει τά ὅρια τῆς αἵρεσης: λίγο ἀκόμα καί κάθε λεγόμενος χριστιανός μπορεῖ νά πιστεύει καί νά πράττει ὁ,τιδήποτε τοῦ κάνει κέφι καί νά ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι τό σωστό.
     Βέβαια, ἄν ἕνα πρόσωπο φτάσει νά παραδεχθεῖ ὅτι ἡ κύρια αἰτία τῆς ἀρρώστιας του, τῶν ἀγωνιῶν καί τῶν δεινῶν του εἶναι ἡ ἐπιλογή του, θά βρεῖ στήριξη καί βοήθεια ἀπό κατάλληλους ψυχιάτρους. Τό πρόβλημα ὅμως εἶναι νά τό δεχθεῖ. Ἔχουμε συνηθίσει, ὅταν μιλᾶμε γιά ἀρρώστια, νά πηγαίνει ὁ νοῦς μας σέ παθογένειες, μικρόβια, βακτήρια, ἰούς καί ὄχι σέ κάτι πού ὀφείλεται σέ νόσο ψυχική. Αὐτό συμβαίνει σέ πάρα πολλά πράγματα στήν κοινωνία μας: γίνεται ὅλο καί πιό δύσκολο νά ἐντοπίσουμε τήν αἰτία τῆς ἀρρώστιας μας, γιατί ἔχουμε ἐθιστεῖ σέ καταστάσεις τῆς ψυχῆς μας πού τίς θεωροῦμε “φυσιολογικές”, ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἔχουν διαστραφεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία. Εἶναι σάν νά θεωροῦμε, π.χ., ὅσον ἀφορᾶ τή σωματική μας ὑγεία, ὅτι ὁ καρκίνος εἶναι πράγμα φυσιολογικό. Κατατρώγει τό ἐσωτερικό μας καί κάνουμε τά στραβά μάτια θεωρώντας ὅτι φυσιολογικά ἔτσι πρέπει νά γίνεται. Αὐτό συμβαίνει μέ τή ζωή τοῦ ὁμοφυλόφιλου. Νομίζει ὅτι εἶναι ἐν τάξει μέ τόν ἑαυτό του καί εὐτυχής, στό βάθος ὅμως δέν εἶναι. Μπορεῖ γιά χρόνια νά ζεῖ σ’ αὐτή τήν κατάσταση καί νά τήν “ἀπολαμβάνει”, κλείνοντας ὅμως τά μάτια στό γεγονός ὅτι εἶναι κάτι πού τόν ἀποξενώνει ἀπό τό Θεό. Κυνηγᾶ φευγαλέες ἠδονικές ἐμπειρίες μέ πρόσωπα τοῦ δικοῦ του φύλου, ἀντί νά ἀναζητήσει αὐτό πού πράγματι τοῦ λείπει, τό Θεό. Ἔτσι, ὅταν ὑποφέρει, χωρίς νά αἰσθάνεται ὅτι ἔχει χάσει κάθε ἐπαφή μέ τό Θεό, εἶναι ἀδύνατο νά φτάσει στό σημεῖο νά δεῖ τήν πραγματικότητα ὅπως εἶναι. Φτάσαμε ἔτσι, κάτω ἀπό τήν κυριαρχία τῶν μίντια, νά δεχόμαστε, οἱ περισσότεροι, ὅτι ὅλα εἶναι ἐντάξει μέ τά πρόσωπα αὐτά. Ὡς συνήθως, ἐξαπατᾶμε τούς ἑαυτούς μας. Δέν ἀκοῦμε τήν ἐσωτερική φωνή τῆς συνείδησής μας, ἀλλά τήν πνίγουμε.
     Καί βλέπουμε κοινωνίες ὁλόκληρες νά μολύνονται, ἀκόμα καί χριστιανικές ὁμολογίες. Νά μή θεωρεῖται πιά μεμπτό νά γίνονται “κληρικοί” καί νά καθοδηγοῦν οἰκογένειες, ἄτομα μέ ἐπίσημα δεδηλωμένη τήν ὁμοφυλοφιλία τους. Καί ἐδῶ ἀνακύπτει ἕνα τεράστιο ποιμαντικό πρόβλημα γιά τήν Ἐκκλησία, καί μάλιστα γιά τήν Ὀρθόδοξη, πού, σέ ἀντίθεση πρός κάποιες ὁμολογίες, δέν ἔχει θεσμοθετήσει τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς ἀποδεκτή ἐναλλακτική στάση ζωῆς. (σ.μ. Στήν ἐξωθεσμική πράξη, δυστυχῶς, οὔτε ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι θά πρέπει νά σεμνυνόμαστε τόσο πολύ γιά τή στάθμη τῆς δικῆς μας ἐκκλησιαστικῆς ἠθικῆς…) Δέν εἶναι εὔκολο νά κάνει κανείς ὑποδείξεις καί νά δώσει συμβουλές. Τά σκληρά, ἀστυνομικῆς ὑφῆς, μέτρα μέσα στό σύγχρονο κοινωνικό περιβάλλον σίγουρα δέν τελεσφοροῦν. Ἄς εὐχηθοῦμε ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, νά ἀναδείξει ποιμένες ἱκανούς νά σταθοῦν δίπλα στούς ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές μας, πού κυλιοῦνται στήν ἁμαρτία μέ συμπάθεια καί νά τούς ὁδηγήσουν νά συναισθανθοῦν τήν πτώση τους.Γιά τό ἔργο αὐτό, ὅμως, χρειάζεται καί τόλμη, γιατί ὑπάρχουν περιστάσεις, ὅπως αὐτές πού συζητᾶμε, γιά τίς ὁποῖες ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι κρατᾶμε τά μάτια μας κλειστά, προβάλλουμε ἀντίσταση, εἴμαστε ἐγωιστές καί πολύ διεφθαρμένοι, καί ἀρνούμαστε μέ πεῖσμα νά δοῦμε τήν ἐπώδυνη ἀλήθεια. Πῶς ὅμως ἀλλοιῶς νά ἀντιμετωπίσει κανείς τό πρόβλημα, παρά πλησιάζοντας μέ ἀγάπη ὅποιον ἔχει ἀνάγκη καί βρίσκοντας τρόπους, ἐξατομικευμένους γιά κάθε περίπτωση, νά τόν ὑπηρετήσει καί νά τόν βοηθήσει νά ἀνοίξει τά μάτια του…

Μον. Cornelia (Rees),  
Dr. Lunne Pappas

Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ