Ἀνάλογα μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὸν Θεὸ οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονται σ' αὐτὴν τὴν ζωὴ στενοχώρια καὶ στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ ζοῦν τὴν αἰώνια στενοχώρια. Γιατί ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴ γεύεται κανείς, σὲ κάποιο βαθμό, ἀνάλογα μὲ τὸ πόσο ζῆ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἕνα μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου. Ἢ θὰ ζήσουμε ἕνα μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου ἀπὸ ἐδῶ, καὶ θὰ πᾶμε καὶ στὸν Παράδεισο, ἢ θὰ ζήσουμε ἕνα μέρος τῆς κολάσεως καὶ Θεὸς φυλάξοι! θὰ πᾶμε στὴν κόλαση. Παράδεισος ἴσον καλωσύνη. Κόλαση ἴσον κακωσύνη. Κάνει κανεῖς μιὰ καλωσύνη, αἰσθάνεται χαρά. Κάνει μιὰ στράβοξυλιά, ὑποφέρει. Ὅσο περισσότερο καλὸ κάνει, τόσο περισσότερο ἀγάλλεται. Ὅσο περισσότερο κακὸ κάνει, τόσο περισσότερο ὑποφέρει ἡ ψυχῆ του.
Γέρων Παΐσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου