Δίψα για λίγο ουρανό - Στάχυς

Δίψα για λίγο ουρανό

Μες στο ημίφως τόσα χρόνια τώρα ζώντας,

μ’ έναν βρώμικο για συντροφιά καθρέπτη απέναντί μου,

δυο πράγματα μου έλειψαν:

το κάλλος και το φως.

Η θύμησή τους, αχνά μέσα στο νου χαροπαλεύει ,

με την αυτιστική του ειδώλου μου λατρεία.

Τη γκρι της κάμαράς μου απόχρωση συνήθισα,

μα ωστόσο νιώθω αυτό το φως,

όλο και πιο πολύ να λείπει,

αυτό που κάποτε μου ζέσταινε το είναι.

Νυχτώνει,

και πριν η κάμαρα θανάτου χρώμα πάρει,

μία γουλιά ουρανό θα ήθελα με πόθο να ρουφήξω.

Κι έπειτα ας σβήσω,

ας χαθώ.

Αν γύρω σου και μέσα σου όλα καίγονται στο Φως,

το θάνατο γιατί να λογαριάζεις;

Στάχυς