Αν ήμουν ποιητής - Στάχυς

Αν ήμουν ποιητής

  

Αν ήμουν Θεέ μου ποιητής,

τα πάντα γύρω μου ποίηση θα γίνονταν.

Ο ήχος της βροχής πάνω στο χώμα,

τ’ ανάλαφρο της πεταλούδας λίκνισμα,

τα μελαγχολικά του δειλινού αισθήματα.

Μα ‘γω δεν είμαι ποιητής.

Παντού, μονάχα σκότος διακρίνω.

Αν μου ‘δινες Θεέ μου –για λίγο έστω-

της ποίησης αυτό το θείο χάρισμα,

την αγάπη ευθύς θα εξυμνούσα.

Αγάπα,

κι άσε αβίαστα τον εαυτό σου να δακρύσει.

Το σύνορο της ποίησης θα ‘χεις μόλις διασχίσει.   

  

Στάχυς