Πείρα
Μικρός, τα παιδικά
τα πρόσωπα που ιχνογραφούσα,
πάντα γελαστή μορφή τους έδινα να έχουν.
Πολύ με είλκυε αυτό τ’ ανέμελο,
το ξέγνοιαστο παιδιών το βλέμμα.
Τώρα, χρόνια μετά,
σαν το μολύβι πιάσω
παιδική μορφή ν’ αποτυπώσω,
στενό το στόμα και το βλέμμα σοβαρό
αφήνει το μολύβι μου στην άσπρη κόλλα πάνω.
Σαν τη ζωή, που έχει μόλις αρχίσει να χαράζει.
Στάχυς
6 σχόλια:
Πολύ ώριμη γραφή. Συγχαρητήρια!
Έλα και είχαμε καιρό να σε "δούμε" στη σελίδα.......Η αναμονή άξιζε....!
Καλημέρα σε όλους! Στάχυ, you make my day! Μου αρέσει πολύ!!!!!!!!!!
Στάχυ, αν και μου άρεσε ο τρόπος γραφής σου, θα έρθω να να διαφωνήσω με το τέλος. Νομίζω οτι καλό είναι να θυμόμαστε το παιδί που έχουμε όλοι μέσα μας και να το βγάζουμε που και που στην επιφάνεια, όσο σκληρή και αν είναι η ζωή. Μπορεί βέβαια να μην κατάλαβα καλά το τέλος και το σχόλιο να είναι ασχετο....
Μου φάνηκε διαφορετικό απο τα άλλα και μου άρεσε πολύ.
telio
Δημοσίευση σχολίου