Με εκφράσεις και κινήσεις αγαπισμού θεωρούν για τους εαυτούς τους (οι οικουμενιστές) ότι έχουν περισσότερη αγάπη από τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι έλεγχαν και κατακεραύνωναν τις αιρέσεις με «τη σφενδόνη του Πνεύματος» - Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Ανδρέας

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάστηκε η μνήμη του Νεομάρτυρος Αγίου Ιωάννου του εκ Κονίτσης, στην γενέτειρά του Κόνιτσα, φέτος μάλιστα που συμπληρώνονται 200 χρόνια από το Μαρτύριό του (1814 – 2014).

Προχθές 22 Σεπτεμβρίου, στον Ιερό Προσκυνηματικό  Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στην Κόνιτσα, όπου είναι θησαυρισμένο τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Νεομάρτυρος Αγίου Ιωάννου και υπάρχει και παρεκκλήσιο αφιερωμένο σ’ αυτόν,  τελέστηκε Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός, μετ’ αρτοκλασίας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέου.

Χθες, 23 Σεπτεμβρίου, τελέστηκε Πανηγυρικός Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέου. Κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, και σε κλίμα συγκίνησης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης προέβη στην εις Πρεσβύτερον χειροτονία του ιεροδιακόνου π. Εφραίμ Στομιώτη.

Στη προσφώνησή του ο π. Εφραίμ, με εμφανή την συγκίνησή του, αναφέρθηκε στο πως η Χάρις του Θεού οδήγησε τα βήματα του στο Άγιο Θυσιαστήριο και τον διαφύλαξε όλα αυτά τα χρόνια. Αναφέρθηκε στους ανθρώπους που τον στήριξαν στην πορεία του αυτή. Ιδιαίτερη μνεία έκανε για την περίοδο που βρέθηκε στο Άγιο Όρος και για την Αδελφότητα του Κελλίου του Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη. Αναφέρθηκε με συγκίνηση στην Μονή της Μετανοίας του, την Ιερά Μονή Παναγίας Στομίου, λέγοντας χαρακτηριστικά «Από το “Περιβόλι της Παναγιάς”, το Άγιο Όρος, βρέθηκα στο “περιβολάκι της Παναγιάς”, το Στόμιο, κατά την έκφραση του Γέροντος Παϊσίου».

Στην αντιφώνησή του ο Σεβασμιώτατος, και εξ αφορμής της μνήμης του Νεομάρτυρος Αγίου Ιωάννου, τόνισε στον νέο Ιερομόναχο  το γεγονός ότι το μαρτύριο είναι συνυφασμένο με την ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας, από την Ίδρυσή της με τους διωγμούς που υπέστη από τους Ειδωλολάτρες, τους Νεομάρτυρες που οδήγησαν στο Μαρτύριο οι Τούρκοι κατακτητές, αργότερα με τον απηνή διωγμό της Εκκλησίας στην Σοβιετική Ένωση και τις χώρες επιρροής της (χαρακτηριστικό παράδειγμα και η Βόρειος Ήπειρος στα χρόνια του Χότζα), αλλά και τους σύγχρονους διωγμούς που υφίσταται η Εκκλησία και οι Χριστιανοί στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Του υπογράμμισε ότι στην Ιερατική του πορεία θα βρει δυσκολίες και εμπόδια, τα οποία με τη Χάρη του Θεού θα υπερβαίνει πάντοτε. Όμως, όπως σημείωσε εμφατικά ο Σεβασμιώτατος, η σύγχρονη παγίδα για έναν ορθόδοξο Κληρικό είναι η παγίδα του οικουμενισμού. Στους Οικουμενιστές, όπως σημείωσε ο Σεβασμιώτατος, βρίσκει εφαρμόγη ο Παύλειος λόγος «πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β Τιμ. γ’ 13). Με εκφράσεις και κινήσεις αγαπισμού θεωρούν για τους εαυτούς τους (οι οικουμενιστές) ότι έχουν περισσότερη αγάπη από τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι έλεγχαν και κατακεραύνωναν τις αιρέσεις με «τη σφενδόνη του Πνεύματος». Γι’ αυτό τον λόγο, υπογράμμισε στον π. Εφραίμ, ότι πρέπει να εφαρμόζει την επιταγή του Αποστόλου Παύλου «σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης» (Β Τιμ. γ’ 14). Σ’ αυτά που έμαθε τόσο στην τοπική Εκκλησία της Κονίτσης, στην οποία ανδρώθηκε, όσο και στο Αγιώνυμο Όρος. Και κλείνοντας, ο Σεβασμιώτατος, επεσήμανε ότι όποιες μεθοδίες και  να χρησιμοποιεί ο Πονηρός έναντι της Αγίας Εκκλησίας του Χριστού, εκείνος που τελικά θα νικήσει είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Οποίος «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Αποκ. στ’ 2)