Από τoν αµπελώνα της Μεγάλης Εκκλησίας
Άλαλο πνεύµα σε λαλίστατη
εποχή.
Απελευθέρωσι;
(Κυριακή Δ' Νηστειών)
Το συγκλονιστικό θαύµα του Ιησού, αµέσως µετά την κάθοδό Του από την Μεταµόρφωσι
στό Όρος Θαβώρ, προς τον νέο που υπέφερε από το πονηρό πνεύµα, αποκαλύπτει σε
όλους µας τις τροµακτικές διαστάσεις της παρουσίας του µέσα στον ίδιο τον
άνθρωπο. Πίσω από τα όσα βασανιστικά του προκαλούσε στην καθηµερινότητά του, το
πιο συνταρακτικό στοιχείο είναι η εξουσία που είχε επάνω στον δυστυχή νέο. Από
αυτήν την εξουσία ήρθε ο Θεάνθρωπος Ιησούς και τον απελευθέρωσε.
Η εποχή µας χαρακτηρίζεται οπωσδήποτε για τα πολλά συνθήµατα, τον βερµπαλισµό
της, την πολυλογία της. Αγώνες πολλοί, συζητήσεις απέραντες, συνέδρια διάφορα,
κουβέντες, κηρύγµατα, προκηρύξεις, επαναστατικά κινήµατα, όλα µε στόχο τη
διαφύλαξι των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και την ελευθερία. Όµως τί αντιφατικό! Την
ίδια στιγµή που ο πλανήτης αγωνίζεται για το ιδανικό της κάθε µορφής απελευθέρωσης,
πολλές κοινωνίες οπλίζουν µε µια αδυσώπητη ειρωνεία και ενστικτώδη αντιπαλότητα
έναν ψυχολογικό και όχι µόνον πόλεµο εναντίον όποιου "τολµά" να είναι
"διαφορετικός" και ασύµβατος µε τους όρους της. Άρα κάπου υπάρχει
πρόβληµα.
Ο άνθρωπος καυχάται ότι αγωνίζεται για την ελευθερία του. Την επιδιώκει.
Πότε όµως; Η απάντησι είναι ότι µόνον όταν αυτή απειλείται έξω από αυτόν.
Τελικά το άλαλο και κωφό πνεύµα δεν έπαυσε να πειράζει και να τυραννά τη
λαλίστατη εποχή µας. Ξεγελά και δεν δρα έξω από τον άνθρωπο. Συνεπώς η
πραγµατική ελευθερία είναι εκείνη που µπορεί να επιβιώσει µέσα του. Διότι έστω
κι αν επιλύσουµε όλα τα
προβλήµατα, όλες τις
στενοχώριες, όλους τους πειρασµούς που µας βάλλουν εξωτερικά, στο περιβάλλον
µας, είναι βέβαιο πως δε θα είµαστε ήσυχοι και ευτυχισµένοι αν εσωτερικά δεν
αισθανόµαστε ελεύθεροι.
Είναι αγαθό πολύτιµο η ελευθερία. Ανεκτίµητο. Και είναι ωραίοι οι αγώνες
για την κατάκτησί της. Αν, όµως, αυτό που νοµίζουµε για ελευθερία είναι η
απόλυτη σκλαβιά µας τότε µήπως απέναντι σε λάθος εχθρό αγωνιζόµαστε; Μήπως δεν
είµαστε τελικά και τόσο "κύριοι του εαυτού µας" όσο θέλουµε να πιστεύουµε;
Η πραγµατική ελευθερία, η όντως
απελευθέρωσι για εµάς
τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, αδελφοί µου, είναι ο Θεάνθρωπος
Ιησούς, αφού η σκλαβιά από την οποία ουσιαστικά υποφέρουµε είναι η δουλεία των
παθών, των παιδιών του πειρασµού που αποδεχθήκαµε, τα οποία δε µπορούµε να
χειραγωγήσουµε και τα οποία φαίνεται ότι µας κυβερνούν στην πορεία της ζωής.
Είναι και ο µόνος λόγος που σε αυτήν την ιδιαίτερη πνευµατικά περίοδο των όποιων
προσπαθειών για περισσότερη προσευχή και προσεκτικότερη νηστεία (όπως µας τα λέγει
ο Κύριος σαν αντίποδα στον πειρασµό) αναγράφουµε ταπεινά στη Μητέρα του Θεού,
στην Υπεραγία Θεοτόκο, την ευχαριστία και την ευγνωµοσύνη µας καθώς Εκείνη
"τύραννον απάνθρωπον εκβαλούσα
της αρχής" και "απογεννώσα λυτρωτήν αιχµαλώτοις"
µας έδωσε την προοπτική να συνεχίζουµε µε θάρρος, πίστι και ελπίδα τον αγώνα προς
την Ανάστασι, την αδιαπραγµάτευτη ελευθερία µας.
Γι' αυτό λοιπόν "Ευαγγελίζου γη χαράν µεγάλην" !
δ. Γρηγόριος Φραγκάκης
Πηγή Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου