Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ» δια το «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ»

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ πού ἔχει ὡς γνωστόν προσφύγει ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιά τήν διάλυση τοῦ ψευδεπιγράφου Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί ἤδη ἀναμένεται ἡ ἔκδοσι τῆς Ἀποφάσεως τοῦ ἁρμοδίου Τμήματος ἐδέχθη πασχαλίους εὐχάς ἀπό τόν Καθηγητή κ. Σπυρίδωνα Καμαλάκη, Μέγα Ἄρχοντα Λογοθέτη τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας καί Ὕπατο Μεγάλο Ταξιάρχη τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33^ου βαθμοῦ τοῦ ἀρχαίου καί ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ τύπου τοῦ Τεκτονισμοῦ ὡς καί τό πόνημά του «Ἀχαρνῶν 19 & Σουρμελῆ», ἐκδόσεων Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33^ου βαθμοῦ διά τήν Ἑλλάδα καί ἀπήντησε σέ αὐτόν μέ τήν κοινοποιηθεῖσα στό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας κατωτέρω ἐπιστολή:

«Ἀξιότιμε κ. Καμαλάκη,

                                                                                                            Χριστὸς Ἀνέστη!

Ἔλαβα τὴν ἀπὸ 7.4.2015 ἐπιστολὴ – ἑόρτιο  πασχαλινὸ μήνυμά σας καὶ τὸ συνημμένο βιβλίο σας μὲ τίτλο: «Ἀχαρνῶν 19 καὶ Σουρμελὴ» καὶ σᾶς εὐχαριστῶ. Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι χάρηκα κιόλας, τὸ ἀντίθετο μάλιστα, λυπήθηκα.

Λυπήθηκα κατ’ ἀρχὴν τόσο γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ ἑορτίου πασχαλινοῦ μηνύματός σας, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπόλυτα ἀπογυμνωμένο ἀπὸ τὸ πραγματικὸ νόημα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ὅσον ἐπίσης καὶ γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ βιβλίου. Προφανῶς δὲν εἶστε θεολόγος καὶ δὲν θὰ περίμενα θεολογικὴ πραγματεία στὴν ἐπιστολή σας. Ὡστόσο ὅμως οἱ συνειδητοὶ πιστοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὁποιασδήποτε μορφωτικῆς στάθμης, αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες βιώνουν τὰ Θεία Πάθη καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ὡς ὑπέρτατα γεγονότα ἀπολυτρώσεως ἀπὸ τὴ δουλεία τῆς ἁμαρτίας. Συμμετέχουν ὀντολογικὰ σ’ αὐτὰ μέσω τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν μυστηρίων καὶ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, τὸν ὁποῖον διεξάγουν πρὸς τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον. Διὰ τοῦ πνευματικοῦ αὐτοῦ ἀγῶνος, συσταυροῦνται, συνθάπτονται καὶ συνεγείρονται μὲ τὸν δι’ ἡμᾶς Παθόντα, Ταφέντα καὶ Ἀναστάντα Λυτρωτὴ μας Χριστό. Τὴν ἁγία Νύχτα τῆς Ἀναστάσεως «θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν». Συμμετέχουμε στὸ μεγάλο πανηγύρι τοῦ θανάτου τοῦ θανάτου μας, τὴν ἥττα τοῦ διαβόλου καὶ τὴν κατάργηση τοῦ Ἅδου. Σ’ αὐτὴ τὴ λαμπρὴ παννυχίδα δὲν ἔχουν φυσικὰ θέση νοσηροὶ συναισθηματισμοὶ καὶ ἠθικὰ συμπεράσματα, ὅπως τοῦτο διαφαίνεται  στὴν ἐπιστολή σας: «Ὁ Γολγοθὰς εἶναι ὁ σπαραγμὸς τῆς ἐνσαρκωθείσης ἀπολύτου ἐλευθερίας ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ποὺ ρίπτει ρίγη συγκινήσεως εἰς τὸν κόσμον, ποὺ δεικνύει τὸν τραχὺν δρόμον τῆς σωτηρίας τῶν λαῶν». Ὁ Γολγοθὰς δὲν εἶναι κάποιος «σπαραγμὸς τῆς ἐνσαρκωθείσης ἀπολύτου ἐλευθερίας ἐν τῷ προσώπω τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ». Ὁ ὅρος «σπαραγμὸς» εἶναι ἀδόκιμος καὶ μόνον ὡς «ὀδύνη» γίνεται δεκτὸς σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ προφήτου «οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἠμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται» (Ἤσ.53,4), ὄχι ὅμως ὡς ἀκούσιος πόνος. Ὁ Θεάνρωπος Ἰησοῦς ἐλευθέρως καὶ ἑκουσίως ἐβάδισε πρὸς τὸ πάθος καὶ τὸν θάνατο, διακονώντας τὴ δική μας ἀπολύτρωση. Σπαραγμὸ ἔβγαζαν οἱ δύο συσταυρούμενοι ληστές, οἱ ὁποῖοι ἀκουσίως συνεσταυροῦντο, καθὼς ἔβλεπαν τὸν θάνατο νὰ πλησιάζει καὶ ὅτι τὰ πάντα τελειώνουν ἐπάνω στὸν ἐπώδυνο σταυρό. Διαβλέπουμε δυστυχῶς στὴν φράση σας αὐτὴ τὴν υἱοθέτηση τῆς ἀντίληψης τῶν ἀρνητῶν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ὅτι ἐπάνω στὸ σταυρὸ ἀνέβηκε κάποιος σπουδαῖος, ἔστω «θεάνθρωπος», μὲ τὴν ἐξωχριστιανικὴ ἔννοια, ὅπου τὰ πάντα τελείωσαν καὶ τὸ μόνο ποὺ ἀπόμεινε εἶναι κάποια ἠθικὰ διδάγματα! Ἐπίσης ὁ «τραχὺς δρόμος τῆς σωτηρίας τῶν λαῶν» δὲν ἐπιτυγχάνεται μὲ «ρίγη συγκινήσεως», ποὺ εἶναι πρόσκαιροι συναισθηματισμοί, ἀνίκανοι νὰ μεταμορφώσουν καὶ νὰ ἀνακαινίσουν τὴν ψυχή, ἀλλὰ μὲ τὴν συμμετοχή μας στὸ πάθος τοῦ Κυρίου μας διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς νεκρώσεως τῶν παθῶν.

Ἐπίσης στὴν ἐπιστολὴ σας θεωρεῖτε ὡς ἀπαραίτητη τὴν ἐγκαθίδρυση τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ «ἐντὸς τῶν καρδιῶν τῶν ἄτομων τῶν οἰκογενειῶν, τῶν κοινωνικῶν καὶ πολιτικῶν συστημάτων», γιὰ νὰ μπορέσουν τὰ ἀνθρώπινα αὐτὰ συγκροτήματα ὅπως «εὕρωσι τὸ βαθύτερον τῶν νόημα, νὰ βιώσωσι τοὺς ὑψηλοτέρους των σκοπούς». Ὁ Ἐσταυρωμένος καὶ Ἀναστᾶς Ἰησοῦς δὲν ἐγκαθιδρύεται στὶς καρδιὲς τῶν ἀτόμων, τῶν οἰκογενειῶν, κ.λ.π. μὲ φιλοσοφικοὺς στοχασμοὺς καὶ νοσηροὺς συναισθηματισμούς, οὔτε πολὺ περισσότερο μέσα στὰ τεκτονικά σας ἐργαστήρια καὶ στὶς τελετουργικὲς μυήσεις τῶν μελῶν σας, ἀλλὰ μὲ τὴν μέθεξη τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἐγκαθιδρύεται διὰ τῆς μετανοίας καὶ τῆς συμμετοχῆς στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, διὰ τῶν ὁποίων καθαίρεται  σταδιακὰ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ οἰκειοῦται τὶς ἀρετές. Ἡ ὀντολογικὴ αὐτὴ μεταμόρφωση καὶ ἀνακαίνιση τοῦ ἀνθρώπου, (διότι περὶ αὐτῆς πρόκειται), δὲν εἶναι ἔργο ἀνθρωπίνης δυνάμεως. Μόνον ἡ Θεία Χάρις ἔχει τὴ δύναμη νὰ τὴν πραγματοποιήσει, συνεργούσης καὶ τῆς ἀνθρωπίνης θελήσεως.  Ὅλα αὐτὰ ὅμως πραγματώνονται μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία, (τὴν Ὀρθόδοξη) καὶ διὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ βεβαίως σὲ κανένα ἄλλο «ἐργαστήριο», εἴτε τεκτονικὸ λέγεται αὐτό, εἴτε ὁποιαδήποτε ἄλλη ὀνομασία ἔχει. Διότι μόνον μέσα στὴν Ἐκκλησία ἐνεργεῖ ἡ Χάρις, ποὺ μεταμορφώνει καὶ ἐξαγιάζει καὶ ἑπομένως αὐτὴ εἶναι τὸ μοναδικὸ «ἐργαστήριο» τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἂν λοιπὸν ὄντως πιστεύετε στὴν ἀνάγκη τῆς ἐγκαθιδρύσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ «ἐντὸς τῶν καρδιῶν τῶν ἀτόμων…» κ.λ.π., τὸ πρῶτο ποὺ ὀφείλετε νὰ κάνετε εἶναι, νὰ διαλύσετε τὰ τεκτονικά σας ἐργαστήρια, νὰ καταργήσετε τὶς τελετουργικὲς μυήσεις τῶν μελῶν σας καὶ νὰ γίνετε συνειδητὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, μετέχοντες στὴ ζωή της καὶ ὑπακούοντες στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ.

Προχωρῶ στὴ συνέχεια σὲ σύντομο σχολιασμὸ τοῦ βιβλίου σας:

Κατ’ ἀρχὴν στὸ βιβλίο σας οὐδεὶς λόγος γίνεται γιὰ τοὺς σκοποὺς ἱδρύσεως τῶν Μασονικῶν Στοῶν, πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ σοβαροτάτη παράλειψη. Ὅπως γνωρίζετε ὁ Τεκτονισμὸς συνεστήθη μὲ τὴν ἐπωνυμία «ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΝ ΙΔΡΥΜΑ» δυνάμει τῶν Βασιλικῶν Διαταγμάτων τῆς 19/7/1949 καὶ τῆς 16/11/1956, στὰ ὁποῖα καθορίζεται σαφῶς, ὅτι ὁ σκοπός τοῦ ὡς ἄνω ἱδρύματος εἶναι ἡ εὐόδωσις ἔργων εὐποιΐας, ἴδια διὰ περιθάλψεως ἐνδεῶν καὶ μορφώσεως ἀπόρων παίδων. Θὰ ἔπρεπε λοιπὸν στὸ βιβλίο σας νὰ παραθέσετε στοιχεῖα ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν τὸν  φιλανθρωπικὸ χαρακτήρα τῶν μασονικῶν στοῶν. Καὶ τοῦτο διότι, ὅπως γνωρίζετε, ἡ αἰτία γιὰ τὴν ὁποία ζητήσαμε, πρὸ δύο περίπου ἐτῶν μὲ τὴν προσφυγή μας στὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας τὴν κατάργηση τοῦ ἐν λόγω «Τεκτονικοῦ ἱδρύματος», ἦταν ἀκριβῶς ἡ μὴ ἐκπλήρωση τοῦ σκοποῦ, γιὰ τὸν ὁποῖον ἱδρύθηκε καὶ ἡ ἀντ’ αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ἐν τῇ πράξει ἵδρυση, λειτουργία καὶ συντήρηση Μασονικῶν Στοῶν καὶ ἡ προώθηση τῆς λατρείας τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.), μὲ τὴν πραγματοποίηση μυήσεων. Ἡ ὑπὸ τὸν ἀνωτέρω νομικὸ μανδύα λειτουργία τοῦ ὡς ἄνω «ἱδρύματος» καὶ ἡ πραγματοποίηση ἐν αὐτῶ ἀλλοτρίων σκοπῶν καὶ στόχων, τί ἄλλο μαρτυρεῖ παρὰ τὴν ἐξαπάτηση τοῦ Κράτους; Ἡ δὲ παράκαμψις καὶ ἀποσιώπησις τοῦ ζητήματος αὐτοῦ, τί ἄλλο μαρτυρεῖ, παρὰ τὸ ὅτι ἐπιβεβαιώνετε τὴν φρικτὴ αὐτὴ παρανομία, ποῦ συνεπάγεται βεβαίως βαρύτατες ποινικὲς εὐθύνες;

Ἀναφέρετε ἐπίσης ὅτι «ὁ Τεκτονισμὸς δὲν εἶναι θρησκεία…Ὁ Τεκτονισμὸς διακηρύσσει ἀπὸ τῆς γεννήσεώς του τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δέχεται στοὺς κόλπους του ὡς μέλη ἄνδρες διαφορετικῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, δίδει στὸν Θεὸ τὴν προσωνυμία Ἐκείνου ποὺ ἀρχιτεκτόνησε τὸ Σύμπαν» (σέλ.17). Ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχουμε σχολιάσει, ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτὸς εἶναι ἀναληθής. Ἡ ἐπίσημη διακήρυξη τῶν Τεκτόνων στὸ Σύνταγμα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος (20.12.1949) ὅτι «ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς πιστεύει εἰς τὴν ὕπαρξιν τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν Μέγας Ἀρχιτέκτων τοῦ Σύμπαντος» (Μ.Α.Τ.Σ.), οἱ συνεχεῖς ἀναφορὲς κατὰ τὴν ἔναρξη καὶ λήξη τῶν συνεδριάσεών σας στὸ ὄνομά του, οἱ ἀναφορὲς στὸν Μ.Α.Τ.Σ. στὰ ἐπίσημα τεκτονικὰ ἔγγραφα (Καταστατικὸς Χάρτης, Τυπικὰ μυήσεων κ.λ.π.), δὲν δηλώνει κάποια σχέση μὲ τὸ «ἱερό»; Δὲν φανερώνει θρησκευτικὴ πίστη καὶ ἐξάρτιση ἀπὸ κάποιο Θεὸ (ὅπως τὸν ἀντιλαμβάνεται ὁ Τεκτονισμός); Τὸν θρησκευτικὸ χαρακτήρα τοῦ Τεκτονισμοῦ μαρτυρεῖ καὶ ἡ Μασωνικὴ Ἐγκυκλοπαιδεία τοῦ Ν.Χ. Λάσκαρη, ἐκδιδομένη μὲ τὴν ἄδεια τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος: «Ἡ θρησκεία τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶναι ἡ γενικὴ θρησκεία τῆς φύσεως καὶ τῆς πρωταρχικῆς ἀποκαλύψεως, τῆς κληροδοτηθείσης ἡμῖν ὑπὸ ἀρχαίου τινὸς καὶ πατριαρχικοῦ ἱερατείου, ἐν τῇ ὁποίᾳ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δύνανται νὰ συνυπάρξουν». Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἱστορικὴ Συνοδικὴ ἀπόφασή της τὸ 1933 ἀποφαίνεται, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς «δὲν εἶναι ἁπλὴ τὶς φιλανθρωπικὴ ἕνωσις, ἢ φιλοσοφικὴ σχολή, ἀλλ’ ἀποτελεῖ μυσταγωγικὸν σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνήσκει τὰς παλαιάς ἐθνικάς μυστηριακάς θρησκείας, ἢ λατρείας. Ἀποδεδειγμένως τυγχάνει θρησκεία μυστηριακή, ὅλως διάφορος…καὶ ξένη της χριστιανικῆς θρησκείας…». Ὁ Τεκτονισμὸς παρουσιάζει ὅλα τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα μιᾶς θρησκείας, διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίστη σὲ συγκεκριμένο θεό, τὸν Μ.Α.Τ.Σ., ἔχει διδασκαλία, λατρεία, μυστήρια, σύμβολα, ἱερατικοὺς βαθμούς, βαθμοὺς μυήσεως (ἀπὸ τὸν 1ο μέχρι τὸν 33ο), τελετὲς μυήσεως καὶ λατρευτικὸ οἶκο, τὶς Μασονικὲς Στοές. Σύμφωνα μὲ εἰδικοὺς μελετητές, τὸ θρησκευτικὸ σύστημα τῆς Μασονίας, μιμεῖται τὸν ἀρχαῖο Γνωστικισμό, διότι ἀποτελεῖ συνοθύλευμα θρησκευτικῶν στοιχείων ἀπὸ τὸν Μανιχαϊσμό, τὸν Νεοπλατωνισμό, τὸν Χριστιανισμό, τὸν Ἰουδαϊσμό, ἀπὸ τὴν Θεοσοφία τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν, ἀπὸ τὶς Αἰγυπτιακὲς θεότητες τοῦ Ὄσιρι καὶ τῆς Ἴσιδος, χωρὶς νὰ ἀπουσιάζουν ἐπίσης στοιχεῖα Ὀρθολογισμοῦ καὶ Οὐμανισμοῦ.

Αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς τὸ «συνοθύλευμα» τὸ βλέπουμε ξεκάθαρα στὸ βιβλίο σας. Διότι ὁλόκληρο τὸ περιεχόμενό του, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὡς τὸ τέλος, χαρακτηρίζει τὸ στοιχεῖο τοῦ φιλοσοφικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ. Μέσα στὸ βιβλίο σᾶς ἀναμιγνύετε σ’ ἕνα «χαρμάνι» φιλοσοφίες, ἰδεολογίες, θρησκεῖες, ἐπιστῆμες μαζὶ μὲ τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία, λὲς καὶ αὐτὴ ἀπὸ μόνη της δὲν εἶναι ἀρκετὴ νὰ φωτίσει, νὰ ὁδηγήσει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τὸν σώσει, ἀλλὰ χρειάζεται τὰ δεκανίκια ὅλων αὐτῶν τῶν φιλοσοφικῶν καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρωπίνων συστημάτων.

Κάνετε ἐπίσης λόγο γιὰ τὴν αὐτογνωσία καὶ τὴν ἐνδοσκόπηση, μὲ τὴν βοήθεια τῆς ὁποίας ὁ μυούμενος στὸν Τεκτονισμὸ θὰ μπορέσει «νὰ ἀναδυθεῖ νικητὴς καὶ θριαμβευτὴς στὴν ἐπιφάνεια τῆς ζωῆς, χωρὶς πάθη καὶ μίση, χωρὶς κακία καὶ φθόνο, χωρὶς προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες, χωρὶς πλάνες ἀλλὰ καὶ ἄγνοια, ἕτοιμος, ἐλεύθερος στὴ σκέψη καὶ ἀδέσμευτος στὸ αἴσθημα γιὰ νὰ δεχθεῖ τὸ φῶς τῆς τεκτονικῆς σοφίας, τὸν ἥλιο τῆς ἀλήθειας…» (σέλ. 21). Ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὶς δικές του μόνον δυνάμεις καὶ χωρὶς τὴν δύναμη καὶ τὸν φωτισμὸ τῆς Θείας Χάριτος, οὔτε ἀληθινὴ αὐτογνωσία μπορεῖ νὰ ἔχει, οὔτε «νικητὴς καὶ θριαμβευτὴς» τῶν παθῶν του μπορεῖ νὰ ἀναδειχθεῖ σύμφωνα μὲ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου: «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰω.15,5). Ἐπίσης δὲν ὑπάρχει κανένα «φῶς τεκτονικῆς σοφίας», οὔτε κανένας «ἥλιος τῆς ἀλήθειας». Τὸ μοναδικὸ καὶ ἀληθινὸ φῶς εἶναι ὁ Χριστὸς σύμφωνα μὲ τὸν λόγον Τοῦ «ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω.8,12) καὶ ἡ μοναδικὴ ἀλήθεια εἶναι καὶ πάλι ὁ Χριστὸς σύμφωνα μὲ τὸν λόγον Του «ἐγὼ εἰμὶ  ὁδὸς καὶ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ» (Ἰω.14,6). Ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι μία ἰδεολογία ὅπως ἐσφαλμένα νομίζετε, ἡ ὁποία ἀνακαλύπτεται διὰ τῆς «ἔρευνας» (σέλ.19), ἀλλὰ εἶναι πρόσωπο. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Δὲν ὑπάρχουν ἄλλες ἀλήθειες καὶ ἄλλα φῶτα ἔξω ἀπὸ τὸν Χριστό.

Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε κ. Καμαλάκη, ὁ Χριστὸς στὶς παρὰ πάνω διακηρύξεις του εἶναι ἀπόλυτος, κοφτὸς καὶ κατηγορηματικός. Διεκδικεῖ ἀποκλειστικὰ μόνο γιὰ τὸν ἑαυτὸ Τοῦ ὁλόκληρη τὴν ἀλήθεια, ὁλόκληρο τὸ φῶς, ὁλόκληρη τὴν ζωή. Δὲν ἀφήνει κανένα περιθώριο γιὰ ἄλλες ἀλήθειες, γιὰ ἄλλα φῶτα, γιὰ ἄλλες ζωὲς ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό Του. Αὐτὸ πρέπει πολὺ νὰ σᾶς προβληματίσει, διότι βλέπουμε, ὅτι σὲ πολλὰ σημεῖα τοῦ βιβλίου σας χρησιμοποιεῖτε χωρία ἀπὸ τὴν ἁγία Γραφή, πρᾶγμα ποὺ δείχνει, ὅτι δέχεσθε τὴν χριστιανικὴ διδασκαλία. Ἂν λοιπὸν ὄντως τὴν δέχεσθε στὸ σύνολό της, τότε θὰ πρέπει νὰ παύσετε νὰ ψάχνετε γιὰ ἄλλες ἀλήθειες καὶ  γιὰ ἄλλα φῶτα στὴ φιλοσοφία, στὴν ἐπιστήμη, ἡ ὅπου ἀλλοῦ. Ἂν πάλι νομίζετε ὅτι στὸν Χριστιανισμὸ δὲν ἀποκαλύπτεται ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ χρειάζεστε ἐπὶ πλέον καὶ τὴν φιλοσοφία τοῦ Κίργκεγκαρτ, τοῦ Σοπενχάουερ, τοῦ Χάιντεγκερ, τοῦ Κὰντ κ.α. γιὰ νὰ τὴν βρῆτε, τότε ὀφείλετε νὰ τὸ δηλώσετε ξεκάθαρα στὸ βιβλίο σας. Ὡστόσο, ἂν κάτι τέτοιο πιστεύετε, μὴ πλανάσθε, ὅτι εἶσθε ἀληθινὸς Ὀρθόδοξος χριστιανὸς καὶ μὴ ἐλπίζετε νὰ ἐπιτύχετε τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία. Οὔτε πάλι νὰ καυχᾶσθε, ὅτι εἶσθε «Μέγας Εὐεργέτης καὶ Μέγας Ἄρχων Λογοθέτης τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας», διότι τὰ ἐκκλησιαστικὰ ὀφφίκια δὲν σᾶς ἐξασφαλίζουν τὴν σωτηρία.   Δὲν γνωρίζω βέβαια ἐὰν τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας σᾶς ἐτίμησε μὲ τὰ παρὰ πάνω ὀφφίκια ἐν γνώσει Του, ὅτι εἶσθε Μασόνος 33^ου βαθμοῦ, ἢ ἐν ἀγνοία Του. Πάντως ἐγὼ ἔχω καθῆκον, νὰ γνωστοποιήσω στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας τὴν μασονική σας ἰδιότητα, προκειμένου νὰ προχωρήσει καὶ αὐτὸ στὶς ἐπιβαλλόμενες ἐνέργειες.

Περαίνοντας, ὡς ἐπίσκοπος καὶ ἐκ ποιμαντικοῦ καθήκοντος, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς συμβουλεύσω τὰ ἑξῆς: Ἐπειδὴ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας ἔχει ἤδη  ἀποφανθεῖ καὶ μάλιστα ἐπανειλημμένως, ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι «θρησκεία μυστηριακὴ ὅλως διάφορος…καὶ ξένη της χριστιανικῆς θρησκείας…», ὀφείλετε νὰ ξεκαθαρίσετε τὴν θέση σας. Καὶ εἴτε νὰ ὑπακούσετε στὴν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας, ἀπομακρυνόμενος ἀπὸ τὸν Τεκτονισμὸ ὁριστικὰ καὶ ἀμετάκλητα, ὥστε ἔτσι νὰ ἐπιτύχετε καὶ τὴν σωτηρία σας, εἴτε νὰ διαχωρίσετε τὴ θέση σας ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ παύσετε νὰ ἐξαπατᾶτε τὸν ἑαυτό σας καὶ τοὺς ἄλλους, ὅτι εἶσθε δῆθεν Ὀρθόδοξος χριστιανὸς καὶ μάλιστα ὀφφικιάλιος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας. Δὲν εἶναι κακὸ νὰ ὁμολογήσετε ἐλεύθερα, ὅτι λατρεύετε τὴ δική σας θεότητα, τὸν Μ.Α.Τ.Σ., ἢ τὴν ὅποια ἄλλη θρησκευτική σας πίστη. Κανένας δὲ μπορεῖ νὰ σᾶς μεμφθεῖ γι’ αὐτό. Σκεφθεῖτε ὅμως ποιὲς θὰ εἶναι οἱ αἰώνιες συνέπειες ἀπὸ τὴν ἐπιλογὴ σας αὐτή.

Μετ’ ἀναστασίμων εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ»