ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΧΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ Ἐπί τῇ ἐπισκέψει εἰς τήν Χίον τῆς Α. Θ. Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ

ΤΟΥ  ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΧΙΟΥ,  ΨΑΡΩΝ  ΚΑΙ  ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ  κ. ΜΑΡΚΟΥ

ΕΙΣ  ΤΟΝ  ΙΕΡΟΝ  ΝΑΟΝ  ΤΙΜΙΟΥ  ΣΤΑΥΡΟΥ

ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ

Ἐπί τῇ ἐπισκέψει εἰς τήν Χίον

τῆς Α. Θ. Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

«Σταυροῦ πρόκειται σήμερον ἑορτὴ, χορὸς ἀγγέλων σκιρτάτω· σταυροῦ θέατρον ἔρχεται, δῆμος βροτῶν προσκυνείτω· σταυροῦ τὸ θεῖον ὑψοῦται κράτος, πλῆθος δαιμόνων φυγαδευέσθω».

Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Μέ πνευματικήν εὐφροσύνην συνήχθημεν κατά τήν εὔσημον ταύτην ἡμέραν εἰς τόν ἱερόν καί σεπτόν τοῦτον Ναόν, διά νά τιμήσωμεν κατά τρόπον θεοφιλῆ, τήν πανήγυριν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἑορτάζομεν τήν πανήγυριν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καί ὅλον τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας καταφωτίζεται καί ὁλόκληρος ἡ οἰκουμένη φωταγωγεῖται καί γεμίζει μέ ἀκτίνας θεϊκῆς χαρᾶς. Ἑορτάζομεν τήν πανήγυριν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, διά τοῦ ὁποίου τό σκότος (τῆς ἁμαρτίας) ἐδιώχθη, καί ἦλθεν τό φῶς (τῆς ἀρετῆς). Ἑορτάζομεν τήν πανήγυριν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, καί ὑψούμεθα πνευματικῶς μαζί μέ τόν Σταυρωθέντα Σωτῆρα μας, ἀφήνοντες κάτω τήν γῆν μέ τήν ἁμαρτίαν, διά νά κερδίσωμεν τά ἄνω ἀγαθά.

Ὁ Κύριος ἀφοῦ συνανεστράφη καί ἔζησε μέσα εἰς τόν κόσμον, ἔδωσεν ἐντολάς δικαιοσύνης καί ἀρετῆς, καί ἔδειξεν τήν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, ἐδίδαξεν τά ὠφέλιμα καί σωτηριώδη, ἔκαμε ἔργα μεγάλα καί θαυμαστά. ῞Υστερον παραδίδεται ἑκουσίως εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καί ἀδίκων, καί κατακρίνεται, καί καταδικάζεται, καί πάσχει, καί ὑπομένει τά φρικτά Πάθη, φέρων ᾿Εκεῖνος ἀντί δι’ ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς, τήν σωτήριον τιμωρίαν, καί ὀδύνην, καί κάκωσιν συμφώνως μέ ἐκεῖνον τὸ ὁποῖον ἔχει γραφῇ· «Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται· Αὐτός τάς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβε καί τάς νόσους ἐβάστασεν».

Καταδέχεται ὁ Κύριος τῆς δόξης καί πτυσίματα καί κτυπήματα εἰς τό πρόσωπον, κολαφίσματα, καί ὕβρεις, καί γέλωτα, τόν κόκκινον μανδύαν καί τόν ἀκάνθινον στέφανον, κάλαμον καί σπόγγον καί χολήν μέ ξύδι, τούς ἥλους καί τήν λόγχην, καί μαζί μέ ὅλα αὐτά τόν Σταυρόν καί τόν θάνατον· ἔτσι ἀφ᾿ ἑνός μέν, καταργεῖ διά τοῦ Σταυροῦ καί τοῦ θανάτου Του τήν καταδίκην καί τήν ἀπόφασιν τῆς παλαιᾶς κατάρας, μέ τό νά γίνῃ κατάρα διά χάριν μας· ἀφ᾿ ἑτέρου δέ, διά τῆς ταφῆς καί τῆς ἀναστάσεως μᾶς ἐξάγει ἀπό τό σκότος τῆς πικρᾶς καταδίκης, μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά ἄλυτα δεσμά τοῦ τυράννου διαβόλου, καί χαρίζει πᾶσαν ἐλευθερίαν. Διότι ὁ Κύριος ἀνίσταται τήν τρίτην ἡμέραν, καί ἀναβαίνει εἰς τούς Οὐρανούς μεσιτεύων καί προσευχόμενος διά ἡμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί Πατρός· καί πρόκειται πάλιν νά ἔλθῃ μέ δόξαν, διά νά κρίνῃ ὅλην τήν γῆν, καί νά ἀποδώσῃ εἰς τόν καθ᾿ ἕναν κατά τά ἔργα αὐτοῦ.

«Χριστός ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου γενόμενος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα». Μᾶς ἡγίασε ὁ Ἰησοῦς Χριστός διά τοῦ τιμίου καί ἀχράντου Αἵματός Του, ὥστε νά «μή ἔχωμε κανένα σπῖλο ἤ ῥυτίδα». Μᾶς ἐγέμισε ὁ Χριστός ἀπό φῶς λαμπρότατον καί καθαρόν. Μᾶς ἔκαμε ὁ Θεός συμπολίτας μέ τούς ἁγίους ᾿Αγγέλους, καί μᾶς ἠξίωσε νά γίνωμε συγκληρονόμοι τῶν αἰωνίων Του ἀγαθῶν.

Εὐλογημένον εἶναι τό Ξύλον, ἀπό τό ὁποῖον κατεσκευάσθη ἡ νοητή κιβωτός τῆς Ἐκκλησίας, καί ἡ ὁποία ἔχει τήν δύναμιν νά διασώζῃ τόν κόσμον ἀπό τόν κατακλυσμόν τῆς ἁμαρτίας. Εὐλογημένον εἶναι τό Ξύλον, ἀπό τό ὁποῖον ἔφαγε ὁ Λῃστής, καί ἠξιώθη τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς. Εὐλογημένον εἶναι τό Ξύλον, διά τοῦ ὁποίου οἱ ὑπερήφανοι ἐχθροί λυγίζουν, ὑποκύπτουν καί ὑποχωροῦν· τρέπονται εἰς φυγήν οἱ βάρβαροι καί φεύγουν οἱ Σκύθαι πανικόβλητοι «μηδενός διώκοντος».

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Χαράν μεγάλην χαίρει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σήμερον ἑορτάζουσα τήν παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας.

Χαράν μεγάλην χαίρει ὁ Ἱερός Κλῆρος, ὁ εὐσεβής λαός καὶ ἅπασα ἡ κατά Χίον καί ΚαρδάμυλαἘκκλησία βλέπουσα ἐρχομένην πρός Αὐτήν καί συμπανηγυρίζουσα μετ’ αὐτῆς τήν Μητέρα καί Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν ἐν τῷ Προσώπω  Ὑμῶν τοῦ Παναγιωτάτου καί Σεπτοῦ Προκαθημένου αὐτῆς καί πρώτου τῆς ὑπ’ οὐρανόν Ὀρθοδοξίας.

Χαράν μεγάλην χαίρομεν ἅπαντες, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, καθώς ἔχομεν ἐν μέσῳ ἡμῶν προεξάρχοντα τῆς Ἱερᾶς Πανηγύρεως τήν Ὑμετέραν Ὑψηλήν Κορυφήν τόν Πατριάρχην μας, τόν Πατριάρχην τοῦ Γένους ἡμῶν, τόν συνοψίζοντα εἰς τό τίμιον Πρόσωπον αὐτοῦ τήν ἱστορίαν καί  τήν ζωήν τοῦ Γένους ἡμῶν. Τήν ἱστορίαν τοῦ παρελθόντος, τό στήριγμα τοῦ παρόντος καί τήν ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος καθώς εἶσθε τό κατ’ ἐξοχήν πρόσωπον τό ὁποῖον περιποιεῖ τιμήν εἰς τό Γένος μας, ὅπου  γῆς.

Σήμερον, λοιπόν, ὁ εὐφρόσυνος καί σεμνός ἑορτασμός τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὑπενθυμίζει εἰς ὅλους ἡμᾶς ὅτι ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία διηνεκῶς στοιχοῦσα τῷ παραδείγματι τοῦ ἱδρυτοῦ της, Πρωτοκλήτου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, «τούς ἀνθρώπους, ἐκ τοῦ βυθοῦ ἁλιεύει, ἀντί καλάμου τόν σταυρόν, ἐν ταῖς χερσί διακρατῶν, καί ὡς σπαρτίον χαλῶν τήν δύναμιν, ἐπανάγει τάς ψυχάς, ἀπό τῆς πλάνης τοῦ ἐχθροῦ, καί προσκομίζει τῷ Θεῷ δῶρον εὐπρόσδεκτον».

Διότι ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως πορευθεῖσα ἐν μέσῳ παγίδων πολλῶν καί ἀπροσμετρήτων δυσκολιῶν, διωγμῶν, ἀναγκῶν τε καί περιστάσεων, ἐν μέσῳ προβατοσχήμων λύκων καί ἀρνητῶν τῆς πίστεως, διεφύλαξεν ἀλώβητον τήν πολύτιμον παρακαταθήκην τῆς πίστεως καί τῆς ἱερᾶς ἡμῶν Παραδόσεως.

Συνεχῶς καί ἀνυστάκτως ἀγωνίζεται εἰς τόν ὁλονέν μεταβαλλόμενον σύγχρονον κόσμον, παρά τά ἀπειλητικά καί καταστροφικά μηνύματα τῶν καιρῶν, νά διατηρήσῃ καί πάλιν ἀνόθευτον καί ζωογόνον τήν πίστιν ὅλων ἡμῶν εἰς τήν θέσιν καί τήν ἀξίαν τῆς θείας εἰκόνος τοῦ Χριστοῦ, συγχρόνως δέ νά βοηθήσῃ εἰς τήν ἀναστήλωσιν καί ἀποθεραπείαν τῆς τετραυματισμένης εἰκόνος τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς κοινωνίας ἐν γένει.

Εὐχήθητε, Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ὅπως εἰς καιρούς χαλεπούς καί δυσχειμέρους διατηρήσωμεν ἅπαντες ἐντός ἡμῶν ἀπαραχάρακτον τήν θείαν εἰκόνα τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί τῆς πνευματικῆς Ὁλκάδος καί Κιβωτοῦ, τῆς Μητρός Ἁγίας Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, δι’ Αὐτῆς καί ἐν μέσῳ Αὐτῆς «λαλοῦντες ὃ οἴδαμεν καὶ μαρτυροῦντες ὃ ἑωράκαμεν»: «Σύ εἶ ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, σύ εἶ ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ», Σύ εἶ ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία καί τροφός τῆς Οἰκουμένης, ὁ κατ᾽ ἐξοχήν οἰκεῖος χῶρος τῆς ἀληθοῦς φιλαδελφίας, τῆς γνησίας φιλαλληλίας, τῆς ἀλληλοπεριχωρήσεως πάντων ἡμῶν τῶν ἐγγύς καί μακράν τέκνων τοῦ Θεοῦ, ἵνα καὶ διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου,  «ἀξιώσῃ πάντας τῆς κλήσεως ὁ Θεός ἡμῶν καί πληρώσῃ πᾶσαν εὐδοκίαν ἀγαθωσύνης καί ἔργον πίστεως ἐν δυνάμει». Γένοιτο!