Πρόποσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὸ πρὸς Τιμὴν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Πρέσωβ καὶ πάσης Τσεχίας καὶ Σλοβακίας κ. Ραστισλὰβ Ἐπίσημον Γεῦμα

Πρόποσις

 τῆς Α. Θ. Παναγιότητος

 τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

 κ. κ. Βαρθολομαίου

 κατὰ τὸ πρὸς Τιμὴν τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Πρέσωβ καὶ πάσης Τσεχίας καὶ Σλοβακίας

 κ. Ραστισλὰβ

 Ἐπίσημον Γεῦμα

 ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῇ

 (Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, 15 Μαΐου 2016)

Μακαριώτατε καὶ προσφιλέστατε ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ Ἀρχιεπίσκοπε Πρέσωβ καὶ Προκαθήμενε τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας Τσεχίας καὶ Σλοβακίας κύριε Ραστισλάβ,

 Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

 Εὐλογημένοι συνδαιτυμόνες,

 Ὁ Κύριος μᾶς ἠξίωσε σήμερον νὰ τελέσωμεν ἀπὸ κοινοῦ τὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐπὶ τοῦ Θυσιαστηρίου τῆς ἱστορικῆς ταύτης Ἱερᾶς Μονῆς καὶ νὰ μεταλάβωμεν ἐκ τοῦ κοινοῦ Ποτηρίου τῆς Ζωῆς, τοῦ Ποτηρίου τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, σχόντες «τοῦ θανάτου Αὐτοῦ τὴν μνήμην, ἰδόντες τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ τὸν τύπον, ἐμπλησθέντες τῆς ἀτελευτήτου Αὐτοῦ ζωῆς, ἀπολαύσαντες τῆς ἀκενώτου Αὐτοῦ τρυφῆς» (Εὐχὴ Θείας Λειτουργίας Μεγάλου Βασιλείου) καὶ ἐνισχυθέντες τοιουτοτρόπως εἰς τὴν περαιτέρω διακονίαν πρὸς τὴν στρατευομένην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν.

 Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καὶ αἱ Ἐκκλησίαι τὰς ὁποίας ἐκπροσωποῦμεν, ἡ Μήτηρ τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἐν Τσεχίᾳ καὶ Σλοβακίᾳ παροικοῦσα καὶ δραστηριοποιουμένη «χαίρομεν καταξιωθέντες μαθεῖν τοῦ Θεοῦ τὸν Υἱόν» (πρβλ. Ἱ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ἰωάννην Κ’, P.G. 59,127), συμπορευόμενον μαζί μας καὶ ἀποκαλυπτόμενον εἰς ἡμᾶς «ἐν τῇ κλάσει τοῦ Ἄρτου», ὥς ποτε εἰς τοὺς μαθητάς Του πορευομένους εἰς Ἐμμαούς. Τοιουτοτρόπως συμπορευόμεναι ἀνὰ τοὺς αἰῶνας αἱ δύο Ἐκκλησίαι ἡμῶν, μὲ συνοδὸν πάντοτε τὸν Κύριον, βαδίζομεν τὴν σταυρικὴν ὁδὸν τοῦ Γολγοθᾶ, σφοδρῶς πολεμούμενοι, ἀντιμετωπίζοντες πλῆθος ἐχθρικῶν ἐπιθέσεων ὑπὸ τοῦ «κόσμου» τούτου καὶ τῶν «ὀργάνων» αὐτοῦ. Οὐδέποτε ὅμως φοβούμεθα καὶ δειλιῶμεν, διότι γνωρίζομεν ὅτι ὑπάρχει ὁ ἀόρατος Συνοδός, ὁ Ὁποῖος εἶναι «μεθ᾿ ἡμῶν πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (πρβλ. Ματθ. κη΄, 20). Καὶ ἐφ᾿ ὅσον ὁ Κύριος «εἶναι μεθ᾿ ἡμῶν, οὐδεὶς καθ᾿ ἡμῶν» (πρβλ. Κοντάκιον ἑορτῆς Ἀναλήψεως).

 Μακαριώτατε,

 Εὑρισκόμεθα σήμερον εἰς τὸν χῶρον τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς. Εἰς τὸν χῶρον ὅπου ἀεννάως ρέει τὸ ἁγίασμα τῆς Παναγίας˙ ὅπου ἀναπαύονται ἀοίδιμοι προκάτοχοι ἡμῶν Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι, Ἱεράρχαι καὶ λογάδες τοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων, προσδοκῶντες ἀνάστασιν νεκρῶν∙ εὑρισκόμεθα εἰς χῶρον ἱστορικὸν καὶ συγχρόνως μαρτυρικόν∙ ἱστάμεθα ἐπὶ τοῦ ἀνωγαίου μιᾶς ἄλλης Γαλιλαίας, προσδοκῶντες τὴν ἐπιφοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖον ὅλον συγκροτεῖ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὸν φωτισμὸν δὲ τοῦ Παναγίου Πνεύματος καὶ μὲ τὴν Χάριν τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ὑπερβαίνονται προβληματικαὶ καταστάσεις, διχοστασίαι, προβλήματα, ἀντιρρήσεις, πειρασμοί, καὶ ἐπικρατεῖ ἡ εἰρήνη, ἡ ὁμόνοια καὶ ἡ χαρά, τὴν ὁποίαν βιοῦμεν καὶ αἰσθανόμεθα ἰδιαιτέρως σήμερον, ἀκούοντες τὸν Ἀναστάντα Κύριον νὰ μᾶς λέγῃ, ὅπως κάποτε εἰς τὰς Μυροφόρους καὶ τοὺς Ἀποστόλους Του: «Χαίρετε» καὶ «Εἰρήνη ὑμῖν». Χαιρόμεθα, λοιπόν, εὑρισκόμενοι ἐπὶ τὸ αὐτό∙ χαιρόμεθα δακρυρροοῦντες ἐνώπιον τῶν θαυμασίων μυστηρίων τοῦ Θεοῦ∙ χαιρόμεθα μεταλαμβάνοντες τοῦ ἁγιάσματος τῆς ἀναστάσεως ἀπὸ τὴν Ζωοδόχον Πηγήν, τὴν Παναγίαν μας∙ χαιρόμεθα μεταλαμβάνοντες τροφῆς ἐκ τῆς κοινῆς ταύτης μοναστηριακῆς τραπέζης, πεποιθότως τιθέμενοι τὴν εὐστάθειαν τῶν Ἐκκλησιῶν μας καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας τῶν Ὀρθοδόξων λαῶν μας εἰς τὸν ἀοράτως συνόντα ἡμῖν Κύριον.

 Μακαριώτατε,

 Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου Σᾶς κατέστησε Προκαθήμενον δύο ἡρωϊκῶν καὶ μαρτυρικῶν λαῶν, τῶν Τσέχων καὶ τῶν Σλοβάκων. Γνωρίζομεν ὅτι κατὰ τὴν ἄσκησιν τῆς πρωθιεραρχικῆς διακονίας Σας θὰ συναντήσητε ποικίλους πειρασμοὺς καὶ δυσκολίας ἐξωτερικὰς καὶ ἐσωτερικὰς καὶ ἐχθρότητας ἐκ μέρους ἐνίων θελόντων -ματαίως- νὰ καταστείλουν τὴν ἀκατάβλητον δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως, τὴν ὁποίαν βιώνει καὶ κηρύττει καὶ διὰ τῆς ὁποίας ζῇ καὶ πορεύεται νικηφόρως ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ὑπομονῆς ἔχομεν ἅπαντες χρείαν καὶ συνεχοῦς ὑπομνήσεως πρὸς ἀλλήλους τῆς σταυροαναστασίμου ὁδοῦ, τὴν ὁποίαν ὀφείλομεν ἐν δοξολογίᾳ Κυρίου νὰ βαδίσωμεν.

 Μὲ τὴν προσδοκίαν καὶ τὴν εὐχὴν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος ὁ Ἀναστὰς Κύριος νὰ λειαίνῃ πάντοτε τὴν ὁδὸν τῆς διακονίας καὶ τῆς προσφορᾶς Σας, Μακαριώτατε ἀδελφέ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν Χρυσοστομικὴν ὑπόμνησιν ὅτι «ἡ ὄντως χαρὰ καὶ εἰλικρινὴς αὕτη ἐστί, τὸ πάσχειν τι διὰ Χριστόν» (πρβλ. Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, εἰς τὰς Πράξεις ΛΑ’, P.G. 60, 229), ἐγείρομεν τὸ κύπελλον τοῦ γεννήματος τούτου τῆς ἀμπέλου ὑπὲρ ὑγείας τῆς Ὑμετέρας Ἀγάπης καὶ τῶν τιμίων συνοδῶν Αὐτῆς, δεόμενοι νὰ παραμένητε πάντοτε κλήματα ἱερὰ τῆς Ἀληθινῆς Ἀμπέλου, τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, καὶ τῆς Μητρός Σας Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς ὁποίας τίμια βλαστήματα τυγχάνετε, ὥστε νὰ φέρετε πάντοτε καρπὸν πολὺν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, Ὧι ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐχαριστία, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.