Πολυτιμότατέ μου Γέροντα, - Άγις Μπεκιάρης

Πολυτιμότατέ μου Γέροντα, καθώς πλησιάζει ο Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς μας, σκέφτηκα να γράψω λίγα λόγια για εσένα, καθώς αυτός ο μήνας σήμαινε πολλά για εσένα.

Στις 19 Αυγούστου 1937 γεννήθηκες, Πατέρα μου. Ο καλός Θεός σε έφερε στην γη για να λειτουργήσεις ως πνευματικός φάρος, καθοδηγώντας χιλιάδες ψυχές στον γλυκύτατο Χριστό. Την 12η Αυγούστου 1965 εκάρης Μεγαλόσχημος Μοναχός απο τον πατέρα Χαράλαμπο Βασιλόπουλο, τον Άγιο Γέροντά σου. Έπειτα, την 22α Αυγούστου 1965, χειροτονήθηκες διάκονος από τον Επίσκοπο Μυρίννης Χρυσόστομο. Μετά από 19 έτη, και συγκεκριμένα στις 6 Αυγούστου 1984, χειροτονήθηκες από τον Μητροπολίτη Αττικής, κυρό Δωρόθεο, πρεσβύτερος. Τι μεγάλη μέρα, τι χαρμοσύνη, ο Ουρανός και η γη αγάλλονταν, γνωρίζοντας το μέγεθος της Αγιότητάς σου και την φιλόθεη πορεία που θα ακολουθούσες.

Αυτά λοιπόν, Πατερούλη μου, τα μεγάλα, συνέβησαν σε εσένα, όλα στον μήνα της Παναγιάς. Βεβαίως τίποτα δεν είναι τυχαίο, η Παναγιά από τότε ήταν η φιλόστοργος Μητέρα σου, αυτή που σε παρηγορούσε στους πόνους σου, σε ενδυνάμωνε στους αγώνες σου, σε προστάτευε απο τους ποικίλους κινδύνους, ήταν αυτή που σε υπεραγαπούσε, διότι έβλεπε την καθαρότητα της καρδιάς σου, την απλότητα, την ταπείνωση, την σύνεση και την φρόνηση που κοσμούσαν τον αδαμάντινο χαρακτήρα σου.

Πατέρα μου, μας λείπεις πολύ, ειλικρινά. Όλοι όμως σε θυμόμαστε, με την χάρη του Χριστού ποτέ δεν θα σε ξεχάσουμε. Ο τάφος σου, εις τον περίβολο του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Διονύσου, καθημερινά προσκυνείται απο πολλές ψυχές, πονεμένες, πληγωμένες, απογοητευμένες, τις οποίες εσύ συνεχίζεις να αναπαύεις, να ξεκουράζεις, να παρηγορείς. Πόσο μου λείπει η παρουσία σου, η λεβεντιά σου, η απέραντη αγάπη σου για τον συνάνθρωπο. Πώς τα κατάφερνες, Πατέρα μου, απορώ, πώς τα κατάφερνες και θυσιαζόσουν για χάρη όλων, ξεχνώντας τελείως τον εαυτό σου; Τι άνθρωπος ήσουν εσύ; Γνωρίζω την απάντηση, ήσουν Άγιος, αλλά συνεχίζω και θαυμάζω, δοξάζοντας τον Θεό που σε έστειλε στην άνυδρη πνευματικά εποχή μας.

Η κατάσταση όπως την βλέπεις, από τον Ουρανό που βρίσκεσαι, είναι πολύ κρίσιμη εκκλησιαστικά. Διαιρέσεις, σχίσματα, απουσία αγάπης, λείπει μια ηγετική συνετή, σταθερή φωνή, σαν αυτήν που είχες εσύ. Κυριαρχούν τα δύο άκρα, του άκρατου ζηλωτισμού και του οικουμενισμού. Ελλείπει η μεσαία και ευλογημένη οδός. Πράγματι έσχατοι καιροί, ο καλός Θεός βλέπει μάλλον την αμετανοησία μας και παραχωρεί όλα αυτά τα δεινά. Όμως εσύ, Γέροντα, μην σταματάς να ικετεύεις για την Μάννα Εκκλησία, για τους Πατριάρχες, Επισκόπους, Ιερείς και λαϊκούς, που τόσο έχουν ανάγκη τον άνωθεν φωτισμό. Για την εφημερίδα, τον Ορθόδοξο Τύπο, που τόσο αγάπησες και με αυταπάρνηση διακόνησες, να τα στηρίζει τα στελέχη ο καλός Θεός, να τους σκεπάζει η ευχή σου,να τους βοηθάς να μιμηθούν τους Αγίους παλαιούς και σύγχρονους και τέτοιο ήθος να μεταλαμπαδεύουν στους αναγνώστες.
Γέροντα της καρδιάς μου, μακάρι ο Θεός να μην ακούσει τον Όσιο Πορφύριο, που είπε οτι άνθρωποι σαν και εσένα εμφανίζονται κάθε 400 χρόνια και να εμφανίσει άξιους μιμητές σου, ανθρώπους θυσιαστικής αγάπης, Ιερείς Αγίους, με ταπεινό φρόνημα και ομολογιακό πνεύμα. Ξέρω, Πατέρα, ότι αυτό που ζητώ είναι σχεδόν αδύνατο, διότι δεν το αξίζουμε. Όμως «τα αδύνατα παρά τοις ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστιν». Ελπίζουμε, Γεροντα, ελπίζουμε και ευχόμαστε.

Σε αγαπώ ειλικρινά πάρα πολύ, σε ευγνωμονώ με όλη μου την καρδιά και σε ικετεύω, μην μας ξεχνάς λεπτό, προστάτευέ μας, φώτιζέ μας, σκέπαζέ μας και πάνω απ όλα, αγάπαγέ μας. Είθε ο καλός Θεός συντομότατα να αξιώσει πολλές ψυχές να σε γνωρίσουνε, να σε αγαπήσουνε και κάποτε, όταν θα έρθει η ώρα, να μας δοθεί η άδεια απο την Εκκλησία μας, να κραυγάσουμε, αυτό που έχουμε μέσα μας και το πιστεύουμε ακράδαντα, δηλαδή ότι είσαι ένας σύγχρονος ΑΓΙΟΣ.

Αμήν.

Με απέραντη υιϊκή αγάπη.

Ένα πνευματικό σου τέκνο.

Άγις Μπεκιάρης