ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ - Β. Π. Καυκόπουλου

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

-Ο αφανής ήρωας τής Ι. Μητροπόλεώς μας π. Νικόλαος Δαραμούσκας, ο σταυραϊτός τής προσφοράς!

τού Β. Π. Καυκόπουλου

Είναι γεγονός ότι το φιλανθρωπικό έργο τής Ι. Μ. Πατρών, είναι τεράστιο! Έργο πολλαπλό αφ’ ου εκκινεί από την απλή στήριξη μ’ ένα, έστω, καλό λόγο προς κάθε συνάνθρωπο που βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση εξ αιτίας κάποιου προβλήματός του και φθάνει μέχρι την σίτιση χιλιάδων ανθρώπων ημεδαπών και ξένων, την αιμοδοσία που αποτελεί κορυφαία πράξη αγαπητικής προσφοράς, την φιλοξενία των συνοδών – συγγενών απόρων ασθενών, την οικονομική συνδρομή προς οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης ή πένονται κ.λπ.. Ασφαλώς, αυτού τού σπουδαίου έργου εμπνευστής είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. κ. Χρυσόστομος, δίχως την παρουσία τού οποίου δεν θα είχε συμβεί το παραμικρό.

Φίλες και Φίλοι, έχει ιδιαιτέρως ευλογηθεί από τον Θεό η Αποστολική Ι. Μ. Πατρών με το να διαθέτη στους κόλπους της εκλεκτούς ιερείς. Ιερείς με σπάνια μόρφωση, με ανώτερο εκκλησιαστικό ήθος, κυρίως όμως, με γνήσια χριστιανική αγάπη! Ο ι. Αυγουστίνος διαλαλεί : «Αγάπα αληθινά και κάνε ό, τι θέλεις». Και ο Απ. Παύλος λέει: «Οτιδήποτε σπουδαίο από άποψη μόρφωσης, γνώσης και θέσης κι αν κατέχεις, εάν δεν έχεις αγάπη, δεν είσαι τίποτα». Και αλλού, μάς τονίζει ότι «η αγάπη πάντα υπομένει, πάντα στέγει, πάντα συγχωρεί και  ουδέποτε εκπίπτει». Ασφαλώς, η φιλανθρωπία αποτελεί την κόρη της αγάπης! Γι’ αυτό η αγάπη είναι η εσθήτα τής ψυχής, είναι θυσία, είναι σεβασμός στη ζωή, είναι η δροσιά τ’ ουρανού που ποτίζει την καρδιά. Είναι χαρά που ποτέ δεν τελειώνει!

Ένα βράδυ, Φίλες και Φίλοι, καθώς οδηγούσα το αυτοκίνητό μου στην οδό Μαιζώνος, είδα ένα νέο στην ηλικία ιερέα, να κουβαλά στους ώμους του κάτι μεγάλα σακκιά και κιβώτια. Μού φάνηκε γνωστός και θεώρησα καλό να σταματήσω να πω μια «καλησπέρα». Βέβαια, υπεισήλθε και η …περιέργεια. Παρέβην ως ένα βαθμό, τη διδασκαλία τού Αγ. Εφραίμ τού Σύρου… Καθώς λοιπόν, επλησίασα τον εν λόγω ιερέα, που ειρήσθω εν παρόδω είχε γίνει κάτασπρος από αλεύρια κ.λπ. που κουβαλούσε, διεπίστωνα ότι ήταν ο γνωστός μου (όχι φίλος, μια «καλημέρα» λέμε), π. Νικόλαος Δαραμούσκας, εφημέριος τού Ι.Ν. Αγ. Χριστοφόρου Ρίου. Ο άνθρωπος μετά βίας από την κόπωση, μπόρεσε να με καλησπερίση.

Ερώτησα την άλλη μέρα, διαφόρους, κληρικούς και λαϊκούς και επληροφορήθην ότι ο π. Νικόλαος Δαραμούσκας είναι υπεύθυνος, από πλευράς Ι.Μ., ώστε να παραλαμβάνη τα τρόφιμα και λοιπά είδη σίτισης από τα  Super Markets και εν συνεχεία να τα μεταφέρη στο ‘’Κελάρι τής Αγάπης’’ τής Ι.Μ. και στην κεντρική αποθήκη συλλογής τροφίμων, ώστε απ’ εκεί να διατίθενται στους έχοντας ανάγκην συνανθρώπους μας. Μάλιστα ένας βαθύτατα ηλικιωμένος, σεμνός και άγιος ιερέας, μού εμαρτύρησε ότι ο π. Νικόλαος, κατά το διαρρεύσαν θέρος, μετέβαινε 4-5 φορές στην Ηλεία, σε καθημερινή βάση, μέσα στον ήλιο και τον καύσωνα και μετέφερε στους ώμους καρπούζια και άλλα φρούτα, για τις ανάγκες σίτισης των πενήτων.

Αλλ’ όμως, Φίλες και Φίλοι, έμαθα ότι ο π. Νικόλαος, ο αγνός και πάντοτε γελαστός αυτός λευίτης, είναι υπεύθυνος και στον Ξενώνα τής Ι. Μ. στον Άγιο Βασίλειο Ρίου, όπου διαμένουν συνοδοί – συγγενείς απόρων ασθενών τού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ρίου. Είναι ακόμη, ο άμεσος βοηθός τού π. Ιωάννου Σταυροπούλου στον τομέα τής αιμοδοσίας!

Επιτρέψατέ μου, Φίλες και Φίλοι, να σημειώσω ότι η αγάπη έχει πολλά ονόματα: Σίγουρα, ένα όνομά της είναι εκείνο τού εκλεκτού, σεμνού, πολύ σεμνού ιερέα π. Νικολάου Δαραμούσκα. Η αγάπη, ως μέτρο ζωής και προοπτική ζωής βρίσκει το δρόμο της μέσα από την αγάπη δίχως όρια και την φιλανθρωπική θεραπευτική διακονία που τού έχει ανατεθεί και αγόγγυστα την εκπληρώνει, ο π. Νικόλαος. Αποτελεί δε, ο συγκεκριμένος νέος ιερέας, τον καλόν αγωγόν τού «ελθέ και σκήνωσον εν ημίν». Η καρδιά του έχει γίνει για αμέτρητους συνανθρώπους μας ο πιο εύδιος λιμένας!

Αναγνώστες μου καλοί και αναγνώστριές μου ευλογημένες, έκρηξη αγάπης η προσφορά τού π. Νικολάου Δαραμούσκα, τού αφανούς αυτού ήρωα – μπροστάρη τού εκκλησιαστικού έργου. Αλφαβητάρι ζωής για όλους εμάς που κρίνομε και αποφαινόμεθα επί παντός επιστητού από τον καναπέ μας και δε γνωρίζομε, ίσως, το τί σημαίνει ιδρώτας προσφοράς. Προσκυνώ τα χέρια και τα πόδια τέτοιων ιερέων. Είναι λουσέρνες πολύτιμες και πολύφωτες στη σημερινή αντίθεη και αντιανθρώπινη εποχή μας. Το μόνο που τούς ζητώ, σαν αμαρτωλός, να με θυμούνται στην Αγία Προσκομιδή τους!...