Δύο χρόνια ἀπό τήν κοίμηση τοῦ πρωτοπρεσβύτερου π. Κυριάκου Γκίκα...

Δύο χρόνια, 20 Ἰανουαρίου 2016-20 Ἰανουαρίου 2018, πέρασαν από την κοίμηση του πρωτοπρεσβύτερου π. Κυριάκου Γκίκα, ἐφημερίου ἐπί πολλές δεκαετίες τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Μηνᾶ Κεστρίνης Θεσπρωτίας. Ὁ π. Κυριᾶκος ἀναδείχθηκε ἱερατική μορφή μέ εἰδικά χαρίσματα, μέ εἰδική μαρτυρία, μέ εἰδική δράση, μέ εἰδική ἀγάπη καί μέ εἰδική θυσία, θά λέγαμε. Κινήθηκε σ' ὅλο του τό βίο στή λεωφόρο τῆς διπλῆς ἀγάπης. Τῆς ἀγάπης πρός τό Θεό, πού τόν λάτρευε ἀδιάλειπτα. Καί τῆς ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο, πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Πολλοί τό ὁμολογοῦν. Ξεχώριζε ὁ π. Κυριᾶκος. Ξεχώριζε γιά τήν ταπείνωσή του. Δέν θεωροῦσε ὅτι ἦταν σπουδαῖος, ἀλλά ὅλα τά ἀπέδιδε στή χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ξεχώριζε γιά τήν ἀφοσίωσή του στή θεία λατρεία, ἀφοῦ πρωί- βράδυ ἦταν στήν ἐκκλησία μέ πάθος καί πόθο Χριστοῦ. Ξεχώριζε γιά τή δημιουργική του πνοή στό ποιμαντικό ἔργο. Ξεχώριζε γιά τήν πνευματική του πατρότητα. Χιλιάδες, χωρίς ὑπερβολή, ἦταν οἱ ἐπιστολές του πρός τούς πιστούς, ὄχι μόνο στήν Ἑλλάδα, ἀλλά καί στό ἐξωτερικό, ὅπου μέσω αὐτῶν δίδασκε καί καθοδηγοῦσε μέ τόν τρόπο σκέψης του, ὅπου καθρεφτιζόταν ὁ τρόπος τῆς ζωῆς του. Ξεχώριζε γιά τό ἐκκλησιαστικό του ἦθος. Δέ χειροτονήθηκε ἱερέας γιά νά ὠφεληθεῖ, ἀλλά γιά νά ὠφελήσει. Διακρίθηκε ἐπίσης γιά τήν ἐλεημοσύνη του. Καί εἶχε ἀξία ἡ ἐλεημοσύνη του, γιατί διαρκῶς φρόντιζε νά κάνει τό καλό, νά ἐλεεῖ, χωρίς νά τό γνωρίζει κανείς. Αὐτό εἶναι τό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῶν ἄριστων μαστόρων τοῦ οἰκοδομήματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ εὐσπλαγχνία. Ὄχι γιά ἐπίδειξη, ἀλλά ἐπειδή ἡ φωνή τῆς καρδιᾶς, ἡ φωνή τῆς συνείδησης, πού εἶναι φωνή τοῦ Θεοῦ, τό προτάσσει καί τό προστάζει. Οἱ πιστοί εἶναι πεπεισμένοι ὅτι στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ὅπου ἔχει ἀκουμπήσει γαλήνια, οἱ ἱερατικοί ἀγῶνες του τώρα βρίσκουν τή δικαίωσή τους. Οἱ ὑπηρεσίες του πρός τό ποίμνιο τώρα ἀπολαμβάνουν τό μισθό τους.

Ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Μηνᾶ Κεστρίνης Θεσπρωτίας