Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν πρώτην Θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου Μουδανιῶν Μ. Ἀσίας

Ὁμιλία τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τήν πρώτην Θείαν Λειτουργίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου Μουδανιῶν Μ. Ἀσίας 

(Κυριακή τοῦ Παραλύτου, 29. IV. 2018)

Ἱερώτατε Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Ἀποστολικοῦ καί Πατριαρχικοῦ Θρόνου ἀδελφέ Μητροπολῖτα Προύσης κ. Ἐλπιδοφόρε,

Αἰδεσιμολογιώτατε ἐφημέριε τῶν Νέων Μουδανιῶν κ. Ἀθανάσιε Ραμανδάνη,

Ἐντιμότατε Δήμαρχε Νέας Προποντίδος κ. Ἐμμανουήλ Καρρᾶ,

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Χριστός Ἀνέστη!

Μέ βαθεῖαν συγκίνησιν καί δέος προφέρομεν, ἤ καλλίτερον ἀναφωνοῦμεν, αὐτάς τάς δύο λέξεις, ἐπί τῶν ὁποίων συγκροτεῖται ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια τό πνευματικόν μεγαλεῖον καί τό κατά Χριστόν πεπρωμένον τῆς ἀμωμήτου πίστεώς μας. Καί εἴμεθα ὅλως ἠλεημένοι καί πολλαπλῶς εὐεργετημένοι ἐκ τῆς Προνοίας τοῦ Θεοῦ νά ἱερουργοῦμε τοῦτο τό μεγαλεῖον ἐπί τάφων καί θεμελίων καί τέφρας καί κόνεως, ἐδῶ ὅπου μεγαλουργοῦσε παλαιότερον τό Γένος μας.

Σήμερα τό βουβό κλάμμα ὅλων ὅσοι τότε ἔκλεισαν τήν πόρτα τοῦ Ἁγ. Γεωργίου καί ἔφυγαν ἀναγκαστικά, μεταποιεῖται εἰς χαράν ἀνεκλάλητον μέ τήν ἐπίσκεψιν καί τήν παρουσίαν σας καί τήν συμπροσευχήν σας, ἀγαπητοί μας προσκυνηταί ἀπό τά Νέα Μουδανιά.

Δάκρυα ἀγαλλιάσεως κυλοῦν ἐκεῖ ὅπου πρωτοκύλισαν δάκρυα πικρά, μαρτυρικά! Καί ἡμεῖς, αὐτήν τήν ἡμέραν ἐπελέξαμε, μέ τήν πρόφρονα καί εὐγενῆ πρόσκλησιν τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου, τήν ἰδικήν σας, ἀδελφέ ἅγιε Προύσης, διά νά ἔλθουμε κοντά σας ἐκ Φαναρίου, ἐκ τῆς πηγῆς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Γένους μας, διά νά μεταφέρουμε εἰς ζῶντας καί νεκρούς τό χαρμόσυνον μήνυμα, τό ἐλπιδοφόρον μήνυμα, τῆς Τριημέρου Ἐγέρσεως. Ἤλθαμε μέ παλμόν, μέ χαράν, μέ ἀνυπομονησίαν, ἀπό τόν πρῶτον ἅγιον Γεώργιον τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλ. τόν Πατριαρχικόν Ναόν τοῦ Φαναρίου, εἰς τόν ἅγιον Γεώργιον τῶν Μουδανιῶν. Ἤλθαμε διά νά ἐπιμαρτυρήσουμε εἰς ἐσᾶς, τούς ἀπογόνους τῶν προσφύγων πατέρων μας, ὅτι κι ἄν ἀκόμη ἡ σωματική των παρουσία μᾶς λείπει σήμερα, ἐν τούτοις δέν λυπούμεθα, διότι ἡ Θεία Λειτουργία, τό Μυστήριον τῆς Ζωῆς, εἶναι ἡ σύγκλησις συμπάσης τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι κοινωνία προσώπων ἐν Χριστῷ, εἶναι ὑπέρβασις τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου.

Ἐκεῖνοι ἔφυγαν ἀπό ἐδῶ κάτω ἀπό ἄθλιες συνθῆκες, ἀλλά δούλεψαν σκληρά καί ἐδημιούργησαν μία καινούργια ζωή, μέ τό φιλότιμό τους καί μέ τίς ἄλλες ἀρετές τοῦ μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ καί μάλιστα μέ τήν πίστιν των. Ὁ Ρωμηός, ὅπου κι ἄν ἠνηγκάσθῃ νά ἐκπατρισθῇ, κατέστη μικρά ζύμη καί ἔζύμωσεν ὅλον τό φύραμα, ἐδημιούργησεν ἐκ νέου παράδοσιν καί πολιτισμόν.

«Αὕτη ἡ ἡμέρα ἥν ἐποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καί εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμ. ριζ΄, 24). Καί τούτο «ἄξιον καί δίκαιον»! Ἄξιος καί δίκαιος εἶναι καί ὁ ἔπαινος καί τά ἀδελφικά συγχαρητήρια τοῦ Πατριάρχου πρός ἐσᾶς, φίλτατε ἀδελφέ ἅγιε Προύσης, διότι ἀπό τήν πρώτην στιγμήν τῆς ἐπαξίας ἐκλογῆς καί προαγωγῆς σας εἰς Μητροπολίτην Προύσης δέν αἰσθανθήκατε ὅτι ἀνελάβατε ἕνα μεγαλεῖον τοῦ παρελθόντος μόνον, ἀλλά μίαν ἱστορικήν Ἐπαρχίαν τοῦ Θρόνου, διά τήν ὁποίαν μεγάλως καί ἐκοπιάσατε καί κοπιᾶτε καί ἐκδαπανᾶσθε δι᾿ ὅλων τῶν δυνάμεών σας. Ὡς ὄρνις ἐπεσυνάξατε τά πνευματικά νοσσία, ὡς ποιμήν συνεκαλέσατε τό λογικόν ποίμνιόν σας, ὡς Ἀρχιερεύς ἐνοιαστήκατε διά τήν ἐπιστροφήν διά τῆς ἀγορᾶς των δύο βυζαντινῶν θυσιαστηρίων, ἤτοι τῆς Παναγίας τῆς Παντοβασίλισσας εἰς τήν Τρίγλιαν, καί τῶν Ταξιαρχῶν εἰς τήν Σιγήν. Ὡς Ἀρχιθύτης τῶν μυστηρίων ἐνταῦθα, ἐξησφαλίσατε τακτικήν λατρευτικήν ζωήν εἰς τούς Ὀρθοδόξους πιστούς διά τοῦ ὑμετέρου ἐφημερίου ἐν Προύσῃ Ὁσιολ. Ἀρχιμ. κ. Χαραλάμπους Νίτσεφ, ἐκαλλιεργήσατε ἁρμονικήν καί λίαν ἐποικοδομητικήν συνεργασίαν, ἐν εἰλικρινείᾳ, μετά τῶν ἐντιμοτάτων τοπικῶν ἀρχῶν, φορέων, ἀλλά καί τῆς ἐνταῦθα κοινωνίας, συνεργασίαν, ἡ ὁποία ὡδήγησεν εἰς σχέσεις ἐμπιστοσύνης καί τιμῆς ἀπό μέρους των πρός τό πρόσωπόν σας καί δι᾿ ὑμῶν καί πρός τήν Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, καί ἐνισχύσατε τήν ἀγαθήν ἐπικοινωνίαν μετά τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν δογμάτων τῆς περιοχῆς, τόσον ὥστε νά ἀπολαμβάνωμεν ὅλοι σήμερα τήν ἀγαστήν καί εἰρηνικήν συμπόρευσιν ἔναντι τῶν πολλῶν δοκιμασιῶν καί κοινῶν προκλήσεων τῆς κοινωνίας. Δι᾿ ὅλα τά ἀνωτέρω, φρονοῦμεν ὅτι ὄντως ἀξίζετε τῆς Πατριαρχικῆς ἡμῶν εὐαρεσκείας, καί εὐφραινόμεθα ὅτι ἡ παιδεία τήν ὁποίαν ἐλάβετε κατά τήν θητείαν σας εἰς τήν Πατριαρχικήν Αὐλήν ἔδωσεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν Ἱεράρχην κηδόμενον τῶν συμφερόντων αὐτῆς καί μοχθοῦντα πολυμερῶς καί πολυτρόπως διά τό ποίμνιον αὐτοῦ.

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ έκ Νέων Μουδανιῶν,

Καλῶς ἤλθετε ἤ μᾶλλον καλῶς ἐπιστρέψατε εἰς τά ἴδια, μέ πνεῦμα ἀγάπης, καταλλαγῆς, συμφιλιώσεως, νοσταλγίας, μέ ἔλαιον καί ἔλεον εἰρήνης, διά τήν ἐπούλωσιν τῶν πληγῶν τοῦ παρελθόντος. Προσευχηθήκαμε σήμερα ὑπέρ τῆς ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν τε εἰρηνικῶς κοιμηθέντων καί τῶν μαρτυρικῶς τελειωθέντων μακαριστῶν προγόνων μας. Καί παρεκαλέσαμε τόν Ἀρχηγόν τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου νά ἐμπνέῃ καί εἰς ἡμᾶς τούς ἐπιγενομένους τό πνεῦμα ἐκείνων, πνεῦμα ἀρχοντικόν, εὐλαβικόν, ἀγωνιστικόν, πατροπαράδοτον, διά νά συνεχίσουμε νά διακονοῦμε τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας καί τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου καί ἄν εὐρισκώμεθα.

Σήμερα ἀναστήθηκαν οἱ νεκροί πρόγονοί μας καί τά πνεύματά τους περιίπτανται ἐδῶ μέσα εἰς τόν Ἅγιον Γεώργιον. «Ἀναστήθηκαν οἱ νεκροί καί ἠγέρθησαν καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» (πρβλ. Ἠσ. κστ’, 19).

Χριστός ἀνέστη, Μουδανιά, γῆ τῆς Βιθυνίας, γῆ τῆς Ἀνατολῆς πεφιλημένη!