ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ … ΠΑΤΗΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : - ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ …

ΠΑΤΗΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ :

Ιερατικόν καύχημα !

ΤΟΥ ΒΑΣ. Π. ΚΑΥΚΟΠΟΥΛΟΥ

          Το όμορφο Άνω Καστρίτσι – το χωριό της μάννας μου –, το Κάστριον Πόλισμα κατά τον ιστορικό, δεν είναι μόνο ένα γραφικό, δροσερό μέσα στα κρυστάλλινα νερά χωριό ! Δεν είναι μόνον ένα αέρινο και παραδοσιακό ελληνικό χωριό ! Είναι, πέρα και πάνω απ’ όλα, ένα χωριό γεμάτο ευλάβεια και προσήλωση στα παραδεδομένα!

          Πράγματι, η βαθειά πίστη και προσήλωση των κατοίκων του στην Ορθόδοξη παράδοση, στα ήθη και τα έθιμα του λαού μας είναι υποδειγματική !    

          Ιστορικό χωριό, το Καστρίτσι, με ιστορικές και παραδοσιακές οικογένειες που φθάνουν μέχρι και τους αγώνες του 1821 (π.χ. Αλεξανδρόπουλοι, Σπυρόπουλοι, Παυλόπουλοι, Παναγόπουλοι, Τζάννηδες, Βετουλαίοι, Μπομπολαίοι κ.ά.) είναι ένα χωριό στο οποίο η Ορθόδοξη πνευματικότητα ανθηφορεί … Πρωτεργάτες αυτής της πνευματικότητας η ιερατική οικογένεια των Σπυροπουλαίων. Προπάππος ιερεύς, παππούς ιερεύς, γυιός ιερεύς! Τρεις γεννιές που αναλώθηκαν στο άγιο θυσιαστήριο του Ιερού Ναού των Αγίων Τεσσαράκοντα, στην προσφορά και πατρική αγάπη προς τους συγχωριανούς τους …

          Θυμάμαι, Φίλες και Φίλοι μου, μικρό παιδάκι σαν ήμουν, όλοι οι συγγενείς να μαζευόμαστε στο πατρικό της μάννας μου – στου παππού μου του Γιάννη, στο συνοικισμό του Κασσά – να περιμένουμε πως και πώς να πάμε άνθρωποι και ζώα (άλογα κυρίως και μουλάρια) στο ευλογημένο έθιμο της Λέησης. Μικροί και μεγάλοι ψέλναμε το «Κύριε Ελέησον» αμέτρητες φορές ! Και γινόταν η σφράγιση των δένδρων ! Μπροστάρης σ’ αυτή την τρισευλογημένη συνήθεια των Καστριτσάνων ο αοίδιμος πατήρ Γεώργιος Σπυρόπουλος, πατέρας του προσφάτως κοιμηθέντος π. Κωνσταντίνου Σπυροπούλου.

          Βιβλική ιερατική μορφή ο αοίδιμος παππα-Γιώργης «έδωσε» την σκυτάλη στον γυιο του Κωνσταντίνο. Ο καλός μας παππα-Ντίνος ιεράτευσε πολλά χρόνια στο Άνω Καστρίτσι και διηκόνησε με ευλάβεια, μοναδική αφοσίωση και αυταπάρνηση τους συντοπίτες του. Κοιμήθηκε πρόσφατα εν Κυρίω ενώ την περασμένη Κυριακή, 1^η Ιουλίου, στον Ιερό Ναό Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων Άνω Καστριτσίου, όπου ιερουργούσε τα Άγια των Αγίων, τελέσθηκε πάνδημο το 40νθήμερο ιερό μνημόσυνό του.

          Άνθρωπος κύρους, ο παππα-Ντίνος, με το χαμόγελο πάντα, δωρική μορφή με καρδιά μικρού παιδιού, με το άδολο πάντοτε αστείο στα ιερατικά του χείλη, γνήσιος έλληνας – πατριώτης, σωστός λεβεντόπαππας ήταν για μικρούς και μεγάλους σημείον αναφοράς ! Πρώτος – επόμενον άλλως τε, ως προεστώς της συνάξεως – στην εκκλησιαστική κοινότητα, πρώτος στους χορούς και τα γλέντια του χωριού με κέντρο τις γιορτές των αγίων (κυρίως του Αη-Γιάννη, τον Αύγουστο), πρώτος στους γάμους και τις χαρές, πρώτος, βαθύτατα συμμετέχων, στις λύπες, πρώτος στον πόνο, τον προβληματισμό και τον στεναγμό κάθε οικογένειας. Κυρίως, δίπλα στα παιδιά, ήταν ο παππα-Ντίνος, πρότυπο σεμνού αλλά και αγωνιστή Ιερέως. Ήταν ένας συνδυασμός του φρονήματος του Παπαφλέσσα και του αναγεννητικού πνεύματος του π. Ευσεβίου Ματθοπούλου …      

          Φίλες και Φίλοι, είναι φανερό πως ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει καταλάβει την αξία της «εν πνεύματι και αληθεία» λατρείας του Θεού. Η λατρεία αυτή δεν είναι για τον Θεό, είναι για τον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν προσφέρουμε τίποτα στον απροσδεή Δημιουργό και Κυβερνήτη του σύμπαντος. Αυτό, ακριβώς το αξίωμα, αυτή την αλήθεια την εκαλλιέργησε τόσο πολύ στους Καστριτσάνους ο παππα-Ντίνος, ώστε να γίνη βίωμά τους !

          Κάθε φορά, λοιπόν, που ανέβαινα στο χωριό της μάννας μου είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω αυτόν τον εξευγενισμό και τον εξανθρωπισμό, της ανθρώπινης φύσης, αφ’ ου οι άνθρωποι του Άνω Καστριτσίου πλησίαζαν και πλησιάζουν μεταξύ τους σε βαθμό αξιοζήλευτο τόσο με τη συνειδητή συμπροσευχή και την ακατάκριτη – είμαι βέβαιος – συμμετοχή τους στη Θεία Ευχαριστία όσο και με το αλληλέγγυο δόσιμο, σε κοινωνικό επίπεδο. Στη χαρά και τη λύπη του διπλανού. Και τούτο, αποτελεί αγιοπνευματικό κατόρθωμα του αοίδιμου παππα-Ντίνου !

          Φίλες και Φίλοι, είναι επόμενο να είμαι συναισθηματικά φορτισμένος στο άκουσμα της κοίμησης του καλού μας Ιερέα που, δυστυχώς, λόγοι ανωτέρας βίας δεν επέτρεψαν να παραστώ στη εξόδιο ούτε και στο μνημόσυνό του, και πονώ αφόρητα γι’ αυτό … Είναι επόμενο νάμαι φορτισμένος, γιατί ο πατέρας του (ο παππα-Γιώργης) πάντρεψε τους γονείς μου ενώ ο παππα-Ντίνος (λαϊκός τότε) ήταν ο ψάλτης του Ιερού Μυστηρίου μαζύ με τον πρωτοψάλτη (και Γραμματικό του χωριού) κ. Βασ. Κυριακόπουλο … Είναι επόμενο νάμαι φορτισμένος, γιατί στο τραπέζι του δικού μου γάμου, ο παππα-Ντίνος πρώτος έσυρε ανοίγοντας τον χορό !                  

          Υπηρέτησε τον λαό του Θεού, ο παππα-Ντίνος όσον ολίγοι. Ακριβώς, γιατί ο παππάς είναι το κέντρο του Ορθόδοξου λαού μας, όσο κι αν κάποιοι … ξερόλες και νερόβραστοι δήθεν ιδεολόγοι της πλάκας, ανιδεολόγητοι κουφιοκεφαλάκηδες θέλουν να μας πείσουν ότι δεν είναι έτσι …

          Υπηρέτησε σ’ όλη του την έκταση κι όλο του το μεγαλείο, ο παππα-Ντίνος, το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ. Αφήκε το στίγμα του και την ιερή του περπατησιά στο Άνω Καστρίτσι και όλους όσοι τον γνωρίσαμε και τον χαρήκαμε !

          Σεβαστέ μου και πολυαγαπημένε μου παππα-Ντίνο, θα αισθάνωμαι πάντα το περπάτημά σου, τη φωνή σου μέσα στο θρόϊσμα των κλαδιών της κερασιάς του Καστριτσίου, στο κελάρυσμα των νερών της νερομάννας ! Θα νοιώθω τη μορφή σου την αγιασμένη να με κοιτά, καθώς θα πίνω το καφφεδάκι μου στο καφφενείο του Κατσαρομέλλη ή του Τάμπαρη ! Θα νοιώθω έντονη την παρουσία σου, σαν παίζει το κλαρίνο στην πλατεία των Αγ. Σαράντα, τ’ Αη-Γιαννιού ! Θα με συνεπαίρνης στις προσευχές μου ! Θα βλέπω στο πρόσωπό σου τον αδούλωτο πατριώτη σαν διαβάζω Λειβαδίτη, Ρίτσο και Λόρκα. Σαν στην άπλα του Θεού θέλω να πορευτώ !

          Παππα-Ντίνο, ξέρω, λειτουργείς και συνιερουργείς με τον Κύριο στο Άνω Θυσιαστήριο ! Συνέχισε να προσεύχεσαι για το ποίμνιό σου, για όλους εμάς … Εγώ, πάντοτε θα σ’ ευγνωμονώ για όλα και για κάτι ακόμη : διότι κουβαλούσες πάντα μαζύ σου, στο τσεπάκι σου, σε μια μικρή ατζέντα την φωτογραφία του αείμνηστου πατέρα μου !

          ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, σεβαστέ μου πάτερ … Ειδάλιμος εν τοίς αγίοις ας είναι η  μορφή σου ! Σύντομα, θα σου ανάψω ένα κεράκι στο άγιο μνήμα σου, στο κοιμητήριο των Ταξιαρχών !...