Ἡ ἐνορία Κεστρίνης Θεσπρωτίας ἑόρτασε πανηγυρικά τη μνήμη τοῦ ὁσίου Παϊσίου...

Ἡ ἐνορία Κεστρίνης Θεσπρωτίας, οἱ πιστοί τῆς ὁποίας εὐλαβοῦνται ἰδιαίτερα τόν ὅσιο Παΐσιο, ἑόρτασε  πανηγυρικά τή μνήμη του. Μέ ἑσπερινό τήν παραμονή καί ὄρθρο καί θεία λειτουργία μετ' ἀρτοκλασίας ἀνήμερα , κατά τήν  τυπική διάταξη τῆς ἀκολουθίας τοῦ ἁγίου, πού συνέγραψε ο Μητροπολίτης Ἐδέσσης Ἰωήλ.

Στό κήρυγμά του τήν ἑορτάσιμη ἡμέρα, ὁ πρεσβύτερος-θεολόγος π. Ἠλίας Μάκος τόνισε ὅτι αὐτό, πού ξεχώρισε τόν π. Παΐσιο, ἦταν ὅτι γύμνασε τά μάτια του νά βλέπουν πρόσωπα καί πράγματα μέ τήν ψυχή στό βλέμμα. Μέ σπλαγχνική ματιά. Ἐπιπλέον δέν εἶχε αὐταπάτες σέ θέματα πίστης. Ἡ αὐταπάτη ἀποκοιμίζει τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ αὐτός ἀγρυπνοῦσε καί βρισκόταν σέ ἐγρήγορση. Ὁ ἐχθρός, τό κακό, ἡ ἁμαρτία, ὅσο καί ἄν παραμόνευε, δεν τόν ἔπιανε στόν ὕπνο.

Τό καλύτερο ἀντίδοτο, γιά νά μή πέσουμε σέ λήθαργο καί ὕπνο βαθύ καί παγιδευτοῦμς στῆς ζωῆς τίς παγίδες, μᾶς τό δίνει ὁ ὅσιος Παΐσιος. Εἶναι ἡ πνευματική ἐγρήγορση, ἀδιακόπως προσευχόταν ὁ γέροντας, ἀκόμη καί ὅταν συνομιλοῦσε, γιατί, ὅπως ἔλεγε, "ἄς παρακαλοῦμε τόν καλό Θεό νά μᾶς φυλάει ἀπό τήν κακιά τήν ὥρα, γιατί από τή μια στιγμή στήν ἄλλη, δεν ξέρουμε τί θά μᾶς συμβεῖ". Ἀντιλαμβανόταν ὀρθά αὐτά, πού συνέβαιναν καί γύρω του καί μέσα του". Ὁ π. Ἠλίας Μάκος κατέληξε τονίζοντας ὅτι "ὁ γέροντας Παΐσιος μπορεῖ νά μήν εἶχε πτυχία, ἀλλά διέθετε μόρφωση νοητική, ψυχική και κοινωνική και καλούμαστε νά τόν μιμηθοῦμε: Νοητική, γιατί μελετοῦσε, το λόγο τοῦ Θεοῦ και γνώριζε τί πίστευε. Ψυχική, γιατί συμμόρφωνε τόν ἑαυτό του πρός τό τέλειο πρότυπο, τόν Χριστό. Καί κοινωνική, γιατί ἤξερε νά ἀξιοποιεῖ τή δύναμη τῆς ἀγάπη".