"Σταχυολογήματα" Από π. Αθανάσιο Γιέφτιτς

"Σταχυολογήματα" Από π. Αθανάσιο Γιέφτιτς

Α.

...Όταν μεγάλωνα υπό κομμουνιστικό καθεστώς, οι κομμουνιστές μας μιλούσαν για τον όμορφο κόσμο που έφτιαχναν: τον παρουσίαζαν σαν τη Βασιλεία του Θεού πάνω στη γη. Αυτές οι επαγγελίες, αυτό το άρωμα μας ανησυχούσε. Ευτυχώς το ίδιο συνέβαινε και πιο παλιά, στην εποχή του Ντοστογιέφσκυ. Στην πραγματικότητα, πρώτο θύμα του κομμουνισμού υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ. Όταν ο σατανάς του ψιθύρισε ότι μπορούσε να γίνει ίσος με τον Θεό, γιατί άραγε ο Αδάμ έπεσε στην παγίδα; έπεσε, επειδή κατά μία έννοια ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί για να είναι ίσος με τον Θεό. Το ψέμα του διαβόλου και το ψέμα του κομμουνισμού ήταν πειστικά επειδή χτύπησαν μια αληθινή χορδή στο εσωτερικό του ανθρώπου. Το χρησιμοποίησαν αυτό προσπαθώντας να γεμίσουν τους ανθρώπους με κάτι που ήταν λάθος.

....ο διάβολος είναι επιθετικός επειδή δεν είναι καθόλου βέβαιος ότι μπορεί να κερδίσει τον άνθρωπο με το μέρος του.

 Αντίθετα ο Θεός δεν είναι καθόλου επιθετικός απέναντί μας. Μερικές φορές μάλιστα ακόμη και αποσύρεται, επειδή είναι τόσο βέβαιος ότι ο άνθρωπος κατευθύνεται προς Αυτόν. Η αγάπη δεν είναι επιθετική, ούτε η αλήθεια, ούτε η εσχατολογία. Όταν αποδεχόμαστε αυτές τις πραγματικότητες, ζούμε στη βεβαιότητα ότι η καθημερινή ζωή είναι αιώνια. Δεν επιθυμούμε να χάσουμε αυτήν την βεβαιότητα που μας δόθηκε με την άγκυρα της πίστεως, την οποία, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, την έχουμε ρίξει στον τρίτο ουρανό. Ωστόσο, έχουμε στην πραγματικότητα βασανιστεί, όχι απλώς ως άτομα, ούτε ως λαοί -Έλληνες, Σέρβοι, Ρώσοι- αλλά έχουμε βασανιστεί αναζητώντας και επιδιώκοντας την άγκυρα της ιστορικής βεβαιότητας, την βεβαιότητα της επιτυχίας και της αποτελεσματικότητας.

Β.

Σε κάθε μας αδυναμία πρέπει να θυμόμαστε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι μαζί μας και μέσα μας, κραυγάζοντας "Αββά ο Πατήρ". Σ αυτή την επικλητική στάση -δηλ. στην επίκληση του Αγίου Πνεύματος- σ’ αυτήν την κατάσταση που είναι λειτουργική και ταυτόχρονα ασκητική, δεν έχει μεγάλη σημασία το ποιοί είναι άγιοι και ποιοί αμαρτωλοί, ποιοί ενάρετοι και ποιοί πεπτωκότες, ποιός βρίσκεται ψηλότερα στην κλίμακα της αρετής και ποιός χαμηλότερα. Γιατί ήσαν τόσο διαφορετικοί οι ληστές που βρίσκονταν στις δυό πλευρές του Χριστού; Η διαφορά τους έγκειται στο ότι, αν κι οι δύο είχαν αμαρτήσει  και είχαν κοιτάξει κατάματα το τέλος, μόνον ο ένας το είδε με προσωπικό και σωτηριώδη τρόπο. Έκραξε σε μια στιγμή αληθινής μετάνοιας-σε μια στιγμή εσχατολογικής επίκλησης- «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου».

...Η εσχατολογική προοπτική είναι ένα συνεχές φως στη ζωή μας .Ο Θεός δεν θα μας στείλει στην κόλαση επειδή είμαστε αμαρτωλοί και έχουμε διαπράξει ιδιαίτερα αμαρτωλές πράξεις, ούτε θα μας στείλει στον παράδεισο επειδή έχουμε κάνει καλές πράξεις, αλλά λόγω της πίστης που είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Θα μας κρίνει ή μάλλον εμείς θα κριθούμε, από την ανταπόκρισή μας στην αγάπη: στην αγάπη που εξέρχεται για να μας συναντήσει, στην αγάπη που φωτίζει από τη μεριά του τέλους, που είναι ο ίδιος ο Θεός.

  Αυτή η στάση, αυτή η ανοικτή ανταπόκριση στην αγάπη, μπορεί να περιγράφει ως μια εσχατολογία παρούσα στην καθημερινή ζωή μας. Είναι δύσκολο όμως να ενεργούμε μ’ αυτόν τον τρόπο. Πολλές φορές, ως χριστιανοί προτιμούμε την βεβαιότητα, τον έλεγχο και την ασφάλεια, αλλά αυτά αποτελούν αυταπάτες και φραγμούς στην παρουσία των εσχάτων. Σύμφωνα με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, έναν από τους μεγαλύτερους πατέρες, «όταν νιώθεις αβεβαιότητα, όταν δεν έχεις πού να στηριχθείς ή να σταθείς σταθερά, τότε κατά παράδοξο τρόπο, είσαι όντως πιο σίγουρος, επειδή μόνον ο Θεός είναι το στήριγμα και η δύναμή σου». Αυτή δεν είναι στάση απελπισίας, ούτε άγχους. Μοιάζει περισσότερο με την αθωότητα, με την οποία ένα παιδί βλέπει κάποιο άλλο παιδί ή τους γονείς του, γνωρίζοντας ότι το αγαπούν επειδή και αυτό τους αγαπά.

 Φυσικά, αυτή η αγάπη γεμίζει πολλά παιδιά. Τους προσφέρει γλυκύτητα και χαρά, και καθώς αυτά τα παιδιά ωριμάζουν, αυτή η αγάπη τους θα συναντήσει αναπόφευκτα την εμπειρία του σταυρού. Αν παραμείνουν πιστά στην αγάπη τους, κι αν περάσουν από την φοβερή εμπειρία του σταυρού στην ανάσταση, τότε θα ξαναγυρίσουν στην παιδική αθωότητα. Θα ζουν πλέον στην εσχατολογική εποχή.

  Υάκινθος