Τρίτη ευχή Γονυκλισίας Πεντηκοστής

Τρίτη ευχή Γονυκλισίας Πεντηκοστής

Χριστέ Θεέ μας,

η αστείρευτη πηγή της ζωής καί του φωτός,

δημιουργική δύναμη συνάναρχη μέ τόν Πατέρα

εσύ πού εκπλήρωσες μέ τόν πιο όμορφο τρόπο

ολόκληρη τήν θεία Οικονομία γιά τήν σωτηρία μας·

εσύ πού έκοψες τά άλυτα δεσμά του θανάτου

και έσπασες τίς κλειδωμένες πύλες του Άδη

καί πάτησες κάτω από τά πόδια σου τα πλήθη των πονηρών πνευμάτων,

εσύ πού πρόσφερες τον εαυτό σου θυσία καθαρή γιά εμάς,

τό σώμα σου τό αμόλυντο,

τό άθικτο καί ανέγγιχτο από κάθε αμαρτία,

καί μέ τήν φρικτή αυτή καί ασύλληπτη ιερουργία μάς εχάρισες τήν αιώνια ζωή,

εσύ πού κατέβηκες στόν Άδη καί έσπασες τίς αμπάρες του καί έδειξες στούς δεσμίους του δρόμο εξόδου,

ενώ αντίθετα τόν αρχηγό του κακού, μέ δόλωμα θείας σοφίας, έπιασες στό αγκίστρι σου,

καί τόν έδεσες μέ βαρειές αλυσίδες ζόφου

καί μέ τήν απειρη δύναμη σου τόν έρριξες στά τάρταρα, στην φωτιά την άσβεστη, στό σκότος τό εξώτερο,

εσύ, η μεγαλώνυμη σοφία του Θεού Πατέρα,

ο μεγάλος συμπαραστάτης κάθε ανθρώπου πού περνάει πειρασμό,

εσύ πού ρίχνεις τό φως σου ακόμη καί σέ εκείνους πού ζουν σέ τόπο που τον σκιάζει ο θάνατος,

συ, Κύριε της αιώνιας δόξας,

Υιέ αγαπητέ του Ύψιστου Πατέρα,

φως εκ φωτός, ήλιε της Δικαιοσύνης,

επάκουσέ μας, παρακαλούμε,

και ανάπαυσε τίς ψυχές των δούλων σου,

των κεκοιμημένων προγόνων καί αδελφών μας,

καί των λοιπών κατά σάρκα συγγενών μας,

καί όλων εκείνων με τους οποίους μάς συνδέει κοινή πίστη,

επειδή εσύ έχεις εξουσία σέ όλα,

καί στά χέρια σου κρατάς όλα τά πέρατα της γης.

Δέσποτα, παντοκράτορα, Θεέ των πατέρων μας, καί Κύριε του ελέους,

δημιουργέ κάθε θνητού πλάσματος καί των αθανάτων αγγέλων και της φύσεως των ανθρώπων,

αυτής πού συγκροτείται στη ζωή και πάλι κατόπιν διαλύεται,

Κύριε της ζωής καί του θανάτου,

καί της εδώ διαβιώσεώς μας καί της εκεί μετακινήσεως μας,

εσύ πού μετράς τά χρόνια μας

καί ορίζεις στόν καθένα μας τήν στιγμή του θανάτου,

εσύ, πού κατεβάζεις στόν Άδη, αλλά καί βγάζεις από τόν Άδη,

εσύ πού επιτρέπεις να μας περιορίσει η ασθένεια

καί που μάς ελευθερώνεις πάλι δυνατούς,

εσύ πού οικονομείς τά γήινα γιά τήν σωτηρία μας,

καί τά μέλλοντα τά κατευθύνεις προς τό καλό,

καί σε εκείνους πού χτυπήθηκαν από το κεντρί του θανάτου

τούς δίνεις πάλι ζωή καί ελπίδα γιά ανάσταση,

εσύ, Δέσποτα των όλων, Θεέ καί Σωτήρα μας, ελπίδα του κόσμου ολόκληρου,

εσύ πού αυτήν τήν τελευταία, μεγάλη καί σωτήρια ημέρα της Πεντηκοστής,

μάς εφανέρωσες τό μυστήριο της αγίας, ομοουσίου, συναΐδιας, αδιαίρετης καί ασύγχυτης Τριάδος,

καί μέ μορφή πυρίνων γλωσσών σκόρπισες στούς αγίους αποστόλους σου

τήν επιφοίτηση καί τήν παρουσία του Αγίου καί ζωοποιού σου Πνεύματος,

καί τούς κατέστησες Ευαγγελιστές, κήρυκες καί ομολογητές της πίστεως μας καί της αληθινής θεολογίας,

εσύ πού κατά τήν τελειωτική αυτή καί σωτήρια γιά μάς εορτή,

καταδέχεσαι τίς ικετευτικές μας προσευχές γιά τούς νεκρούς,

καί μάς παρέχεις μεγάλες ελπίδες

ότι τούς δίνεις άνεση καί αναψυχή από ό,τι τους ταλαιπωρεί,

επάκουσέ μας, τούς ταπεινούς και ταλαίπωρους ικέτες σου

καί ανάπαυσε, Κύριε, τίς ψυχές όλων των κεκοιμημένων δούλων σου,

σέ τόπο φωτός και χλόης, σέ τόπο αναψυχής,

σέ τόπο πού δέν υπάρχει οδύνη, λύπη καί στεναγμός·

και κατάταξε τά πνεύματά τους στους τόπους των δικαίων

καί αξίωσε τους να έχουν ειρήνη καί άνεση.

Επειδή οι νεκροί πού βρίσκονται στόν Άδη, δέν μπορούν να σε δοξάζουν και να σου εξομολογούνται,

εμείς οι ζωντανοί σέ δοξολογούμε και σέ ικετεύομε,

και σου προσφέρουμε προσευχές καί θυσίες για την συγχώρησή τους.

Θεέ μας, μεγάλε καί αιώνιε, άγιε καί φιλάνθρωπε,

εσύ πού μάς αξίωσες νά σταθούμε και αυτήν τήν ώρα μπροστά στήν απρόσιτη δόξα σου,

νά σέ υμνούμε καί νά δοξάζουμε τά θαυμαστά σου έργα,

αντιμετώπισε μας σπλαγχνικά εμάς τούς ανάξιους δούλους σου

και δώσε μας την χάρη νά σου προσφέρουμε μέ συντριβή καρδιάς καί χωρίς έπαρση,

τόν τρισάγιο υμνο καί τήν ευχαριστία μας γιά τίς μεγάλες δωρεές σου, πού έκαμες καί συνεχίζεις νά κάνεις σέ μάς.

Θυμήσου, Κύριε, την αδυναμία μας

και μην αφήσεις να χαθούμε από τίς ανομίες μας,

αλλά δείξε μεγάλο έλεος σέ μάς τούς ταπεινούς,

έτσι ώστε να αποφύγουμε τό σκοτάδι τῆς αμαρτίας

καί νά βαδίζουμε στό φως της αρετής σου,

και, αφού ενδυθούμε τά όπλα του φωτός,

να μείνουμε μακριά από κάθε κίνδυνο και επίδραση του πονηρού διαβόλου,

και νά δοξάζουμε μέ παρρησία εσένα τόν μόνο αληθινό καί φιλάνθρωπο Θεό.

Είναι πράγματι μεγάλο μυστήριο,

Δέσποτα Κύριε, καί Δημιουργέ των όλων,

και η προσωρινή διάλυση των πλασμάτων σου

και η επανασύνδεσή τους που ακολουθεί με την αιώνια ανάπαυση.

Διακηρύττουμε ότι όλα σέ σένα τά οφείλουμε,

καί τήν είσοδό μας στόν κόσμο τούτο καί τήν έξοδό μας,

πού, σύμφωνα μέ τήν αδιάψευστη υπόσχεσή σου,

είναι γιά μάς προμήνυμα καί ελπίδα της αναστάσεως καί της καθαρότατης ζωής,

τήν οποία είθε νά απολαύσουμε κατά τήν ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας σου.

Επειδή εσύ, Κύριε, είσαι γιά μάς, ο αρχηγός της αναστάσεως,

ο αδέκαστος και φιλάνθρωπος Κριτής όσων επράξαμε,

ο Δεσπότης και Κύριος της ανταμοιβής μας,

εσύ ο οποίος από άκρα συγκατάβαση,

επήρες σάρκα καί αίμα, ίδια μέ μάς,

καί αφού γεύθηκες τά αδιάβλητα πάθη μας με την θέλησή σου

μάς αντιμετωπίζεις μέ ευσπλαγχνία,

καί αφού εσύ στά άγια Πάθη σου πέρασες πειρασμούς τόσο σκληρούς,

παρεμβαίνεις αυτόκλητος καί μάς ενισχύεις,

και έτσι μάς οδηγείς στήν δική σου αγία απάθεια.

Δέξου λοιπόν, Δέσποτα Χριστέ, τίς δεήσεις καί τίς ικεσίες μας

και ανάπαυσε τούς πατέρες μας, τίς μητέρες μας, τούς αδελφούς μας, τίς αδελφές μας, τά παιδιά μας, καί κάθε άλλον συγγενή καί συνάνθρωπό μας

καί όλες ανεξαιρέτως τίς ψυχές, πού αναπαύθηκαν μέ τήν ελπίδα να αναστηθούν σε αιώνια ζωη

και κατάταξε τά πνεύματα καί τά ονόματά τους στό βιβλίο της ζωής,

στήν αγκαλιά του Αβραάμ, του Ισαάκ καί του Ιακώβ,

στήν χώρα τῶν ζώντων, στήν Βασιλεία των ουρανών, στόν Παράδεισο της χαράς

και οδήγησέ τους όλους, με φωτεινούς αγγέλους σου, στον άγιο τόπο σου.

Καί όταν θά έλθει η μέρα καί η ώρα, πού εσύ όρισες,

ανάστησε καί τά σώματά μας, σύμφωνα με τίς αληθείς υποσχέσεις σου.

Διότι δέν υπάρχει θάνατος, Κύριε, γιά εμάς τούς δούλους σου,

όταν φεύγουμε από τό σώμα καί ερχόμαστε σέ σένα, τόν Θεό,

αλλά μετάβαση από μιά κατάσταση πιο λυπηρή σέ μιάν άλλη πιό καλή καί πιό χαρούμενη

και ανάπαυση καί χαρά!

Καί αν σέ κάτι σέ πικράναμε, σπλαγχνίσου και εμας και αυτούς,

επειδή κανένας δέν θά βρεθή ενώπιον σου καθαρός από ρύπο αμαρτίας,

έστω καί αν η ζωή του στην γη είναι μιά ημέρα μόνο,

παρά μόνο ένας αναμάρτητος, εσύ, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός,

από τόν οποίο όλοι μας ελπίζουμε νά βρούμε έλεος καί άφεση αμαρτιών.

Γι᾿ αυτό, Κύριε, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος Θεός,

καί σέ μάς καί σέ όλους τούς κεκοιμημένους,

συγχώρησέ μας τά παραπτώματά, τά εκούσια καί τά ακούσια,

όσα πράξαμε με γνώση και όσα από άγνοια, όσα θυμόμαστε καί όσα λησμονήσαμε,

είτε τά διαπράξαμε μέ λόγο, είτε μἐ έργο, είτε στην διάνοιά μας,

είτε μέ οποιοδήποτε τρόπο καί μέ οποιαδήποτε κίνηση καί αν τά εκάναμε!

Καί εκείνους μέν που έχουν ήδη φύγει,

ελευθέρωσέ τους από κάθε βάρος καί κρίμα.

Εμάς δε, πού στέκουμε γονατιστοί μπροστά σου, ευλόγησέ μας

καί δώσε, καί σέ μάς, καί σέ όλο τόν λαό σου, τέλος καλό καί ειρηνικό,

καί κατά τήν φρικτή καί φοβερή ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας σου

άνοιξε τά σπλάγχνα του ελέους σου καί των οικτιρμών σου

καί κάνε μας ἄξιους νά εισέλθουμε όλοι στήν Βασιλεία σου.

(π. Βασιλείου Θερμού, Μαλαματένια λόγια: ευχές της Εκκλησίας σε γλώσσα σύγχρονη, εκδ. Εν πλω, 2013)