Τό μεγαλεῖο τῆς πρόσκλησης τοῦ Θεοῦ - π. Γρηγόριος Μουσουρούλης

Κυριακή ΙΑ΄Λουκᾶ

Λόγος εἰς τό Εὐαγγέλιον

Τό μεγαλεῖο τῆς πρόσκλησης τοῦ Θεοῦ

 « Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα» 

(Λουκ. ιδ´17)

          Αὐτό εἶναι τό μήνυμα πού ἔστειλε στούς καλεσμένους του ὁ ἄρχοντας τῆς σημερινῆς εὐ­αγγελικῆς περικοπῆς, προκειμένου νά ξεκινήσει τό μεγάλο δεῖπνο πού εἶχε ἑτοιμάσει γι᾽ αὐτούς. Ἐλᾶτε, ὅλα εἶναι ἕτοιμα. Τό τραπέζι στρωμένο, οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ μου εἶναι ἕτοιμοι νά σᾶς περιποιηθοῦν, ὥστε νά ἀπολαύσετε τό δεῖπνο μου.

          Ὁ ἄνθρωπος τῆς παραβολῆς εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Αὐτός εἶναι πού προσκαλεῖ. Καί τήν πρόσκλησή του, πάντα μέ τό ἴδιο περιεχόμενο,  τήν ἀπευθύνει σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλων τῶν ἐποχῶν. Πολλοί ὅμως δέν τήν δέχονται, τήν ἀπορρίπτουν τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Καί μέ τόν τρόπο αὐτό στεροῦνται τά ἀγαθά τοῦ Μεγάλου αὐτοῦ Δείπνου. Χρειάζεται λοιπόν, νά ἀντιληφθοῦμε ποῦ μᾶς καλεῖ ὁ Θεός, πόσο σπουδαία εἶναι ἡ πρόσκλησή Του, ἀλλά καί τό πῶς θά ἀνταποκριθοῦμε σ᾽αὐτή. Γιατί μόνο ἔτσι θά μπορέσουμε νά πάρουμε κι ἐμεῖς μέρος στό μεγάλο δεῖπνο.

******

« Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα »

          Ἄνοιξε λοιπόν τίς καρδιακές Του πύλες ὁ Μεγάλος Οἰκοδεσπότης κι ἔστρωσε στά θεῖα Του δώματα «δεῖπνον μέγα», συμπόσιο μυστικό καί αἰώνιο, κι ἐξαπέστειλε τόν «Παῖδα αὐτοῦ», τόν Μονογενῆ Υἱό Του στούς δρόμους καί τίς πλατεῖες, στίς πόλεις καί στούς φράχτες τῶν κτημάτων τῆς γῆς, νά καλέσει τόν σύμπαντα κόσμο «νά γεμίσει τό σπίτι του», νά γευθεῖ τοῦτο τό δεῖπνο του. Καί τό Δεῖπνο αὐτό δέν ἔληξε, οὔτε θά λήξει ποτέ, ἀλλά θά συνεχίζεται ἀθάνατο στούς αἰῶνες.  Κι εἶναι τό Δεῖπνο αὐτό ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πού ἀρχίζει ἀπό τόν κόσμο αὐτό καί ἐκτείνεται στήν αἰωνιότητα. Καί μᾶς καλεῖ, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, γιά νά μᾶς κάμει εὐτυχισμένους καί τώρα καί στήν αἰωνιότητα. Ὅπως σέ ἕνα δεῖπνο ὅλα εἶναι εὐχάριστα καί εὐφρόσυνα, ἔτσι καί στό Μεγάλο Δεῖπνο τοῦ Θεοῦ μας. Ὁ Θεός Πατέρας ἐν Χριστῷ μᾶς ἔχει ἑτοιμάσει ὅλα τά πνευματικά ἀγαθά Του. «Ἁμαρ­τιῶν ἀπόθεσιν, Πνεύματος Ἁγίου μέθεξιν, υἱο­θεσίας λαμπρότητα, βασιλείαν οὐρανῶν» λέγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. Μέ τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο μας ὁ Ἅγιος Θεός μᾶς ἐγνώρισε τό πλῆρες θέλημά Του. Μέ τήν Θυσία τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔσωσε ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν Διάβολο. Μέ τήν Ἀνάστασή Του μᾶς ἄνοιξε τόν οὐρανό καί κατέστησε δυνατή τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μᾶς ἐχάρισε τήν Ἐκκλησία Του μέ ὅλες τίς εὐλογίες πού μᾶς προσφέρει. Ἰδιαίτερα μάλιστα μέ τό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὅπου ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἔρχεται καί κατοικεῖ στίς ψυχές μας.

          Καί τό θαυμαστό εἶναι ὅτι μᾶς καλεῖ νά ἀπολαύσουμε ὅλα αὐτά τά ἀγαθά Του ἀπό τώρα. «Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα». Τί λόγος  εἶναι τοῦτος, ἀδελφοί μου; Ἐλᾶτε μᾶς λέγει. Καί τό λέγει στόν καθένα μας. Ἐλᾶτε νά ἀπολαύσετε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σας. Τήν εἰρήνη τῶν ψυχῶν σας. Τήν χαρά καί τήν ἀγαλλίαση, πού χαρίζει ἡ βαθειά συναίσθηση ὅτι εἶσθε παιδιά Μου καί Ἐγώ εἶμαι ὁ Πατέρας σας. Ἐλᾶτε νά ἀπολαύσετε τήν εὐφροσύνη καί κάμετε δική σας δύναμη τήν δύναμη πού χαρίζει ἡ Θεία Κοινωνία. Ἐλᾶτε, μᾶς λέγει ὁ Κύριός μας, νά ἀπολαύσετε τήν μεγάλη ἐλπίδα ὅτι ὁ οὐρανός εἶναι δικός σας αἰώνια.

          Εἶναι γεγονός, ἀδελφοί μου, ὅτι ὅσοι ἀκούσουν τήν πρόσκληση αὐτή  τοῦ Θεοῦ, ὅσοι τήν δεχθοῦν, αὐτοί ἀπό τόν κόσμο αὐτό, ἀπό τή ζωή αὐτή, ζοῦν σέ μεγάλο βαθμό τήν συμμετοχή στά οὐράνια ἀγαθά, ζοῦν μέσα στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Γίνονται ἀπό τώρα «θείας κοινωνοί φύσεως»  (Β´Πέτρ. α´4). Εἶναι εὐτυχεῖς καί μακάριοι.    Τόσο μεγάλο, τόσο εὐφρόσυνο εἶναι τό δεῖπνο τοῦ Κυρίου μας. Καί τόσο σπουδαία ἡ πρόσκλησή Του σ᾽ αὐτό.

*****

          Ἀντιλαμβανόμαστε βέβαια πώς σ᾽ αὐτό τό μοναδικό δεῖπνο δέν μπορεῖ νά μετάσχει κανένας, ἔάν δέν ἀνταποκριθεῖ στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Ἐάν στήν πρόσκληση «ἔρχεσθε ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα» δέν ἀπαντήσουμε: «Ἰδού ἐγώ, Κύριε. Τρέχω νά ἔρθω καί νά γίνω μέτοχος τοῦ Δείπνου Σου».

          Αὐτό σημαίνει νά δώσουμε τήν καρδιά μας στόν Θεό. Νά τόν ἀγαπήσουμε μέ ὅλο τόν ἐσωτερικό μας κόσμο καί νά εἶναι Αὐτός ἡ πρώτη καί μεγάλη ἀγάπη μας. Νά κανονίζει Αὐτός κάθε ἐκδήλωση τῆς ζωῆς μας, ἀπό τίς μεγαλύτερες μέχρι τίς μικρότερες. Νά κυλᾶ ἡ ζωή μας σύμφωνα μέ τό θέλημά Του πάντοτε. Καί στήν οἰκογένεια καί στό ἐπάγγελμα καί στίς ὧρες τῆς ἀναψυχῆς καί στίς συναναστροφές μας μέ τούς ἄλλους νά θυμούμαστε τήν τιμητική καί ὑψηλή πρόσκληση τοῦ Θεοῦ καί νά φερόμαστε ἀναλόγως.

          Ἀνταποκρίνομαι στήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ σημαίνει νά εἶμαι ἕτοιμος νά θυσιάσω τά πάντα προκειμένου νά ἀνταποκριθῶ σ᾽αὐτήν. Οἱ πρῶτοι Ἀπόστολοι, ὅταν ὁ Κύριος τούς κάλεσε νά τόν ἀκολουθήσουν «ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ» μᾶς λέγει ὁ ἱερός Εὐαγγε­λιστής Λουκᾶς. (Λουκ. ε´11).  Καί ὁ Ἀπόστολος  Παῦλος, μόλις δέχτηκε τήν πρόσκληση τοῦ Κυρίου, «εὐθέως», ἀμέσως τήν ἀποδέχτηκε καί θεώρησε τά πάντα «σκύβαλα» γιά νά κερδήσει τόν Χριστό. Τήν ἴδια στάση δείχνουν καί ὅλοι οἱ ἀληθινά πιστοί διά μέσου τῶν αἰώνων εἴτε εἶναι ἁπλοῖ ἄνθρωποι, εἴτε ἀξιωματοῦχοι τῆς Ἐκκλησίας. Τήν ἴδια στάση ἔδειξε καί ὁ Ἅγιος Σπυρίδων τοῦ ὁποίου τήν μνήμη γιορτάζουμε σήμερα. Ὁ Χριστός δέν ζητεῖ ἀπό τούς ἀνθρώπους νά ἀφήσουν τήν οἰκογένειά τους, ὅσοι ἔχουν οἰκογένεια, ἤ τό ἐπάγγελμά τους γιά νά ἀνταποκριθοῦν στήν πρόσκλησή Του. Ζητεῖ νά τοῦ δώσουν τήν καρδιά τους καί ἐκεῖ πού βρίσκεται ὁ καθένας νά θεωρήσει τήν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ ὡς τήν τήν μεγαλύτερη τιμή πού τοῦ γίνεται, μπροστά στήν ὁποία τά ἄλλα εἶναι τίποτε. Νά φροντίσει μέ ὅλες του τίς δυνάμεις νά μή χάσει ποτέ τό δεῖπνο τῆς αἰώνιας βασιλείας. Ὅταν ἔτσι διατιθέμεθα, τότε ἡ ἀνταπόκρισή μας στήν κλήση τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκείνη πού πρέπει καί ἀσφαλῶς ὁ Κύριος μᾶς δέχεται στό δεῖπνο Του.

********

 « Ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα »

          Ἀδελφοί, ἐφ᾽ὅσον γίναμε χριστιανοί κατά τό Ἅγιο Βάπτισμά μας, ὁ Κύριος ἔχει καλέσει καί ἐμᾶς στό μεγάλο Του Δεῖπνο. Στήν συμμετοχή καί τήν κληρονομία τῆς Βασιλείας Του. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἡ ἀποδοχή ἤ ἡ ἀπόρριψη τῆς πρόσκλησής Του. Ἄν τήν δεχτοῦμε, τότε θά εἴμαστε εὐτυχισμένοι καί μακάριοι. Διότι καί σ᾽αὐτή τή ζωή θά ζήσουμε μέ τίς δωρεές καί τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ καί τήν μέλλουσα μακαριό­τητα τῶν οὐρανῶν θά ἀπολαύσουμε. Εἴθε μέ τίς πρεσβεῖες καί τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος νά ποῦμε ὅλοι τό «ναί» στό «ἔρχεσθε..» τοῦ Θεοῦ.

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Μουσουρούλης