Ἡ δίκη τοῦ Χριστοῦ συνεχίζεται μὲ ἄλλη πλέον μορφή.

Ἡ δίκη τοῦ Χριστοῦ συνεχίζεται μὲ ἄλλη πλέον μορφή.

Μὲ τὴ νοθευμένη πίστη, τὴν παραχαραγμένη διδασκαλία,

τὴν ἀσυνεπή καὶ χλιαρὴ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν...

 «Βλασφημεῖται τὸ ὄνομά μου»,

γιατὶ ἀντὶ νὰ εἴσαστε

«φῶς ἐπὶ τὴν λυχνίαν»

δραπετεύσατε καὶ κρυφτήκατε

 «ὑπὸ τὸν μόδιον».

 Ἀντὶ νὰ εἴσαστε

«τὸ ἅλας τῆς γῆς»

ποὺ θὰ προλαβαίνει τὴ σήψη

καὶ θὰ νοστιμίζει τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις,

γίνατε τὸ  «μωραμένο ἁλάτι»

ποὺ «εἰς οὐδὲν ἰσχύει εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω

καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων».

Ὁ Χριστὸς δὲν δείλιασε μπροστὰ στὸν Πιλάτο, στὸ Συνέδριο τῶν παρανόμων. Οὔτε οἱ Ἀπόστολοι οὔτε οἱ μάρτυρες. Βρίσκεται ὅμως «σὲ ἀγωνία», ὅταν δικάζεται καὶ καταδικάζεται ἐξ αἰτίας ὁρισμένων παιδιῶν Του.

Αὐτὴ ἡ δίκη, ἡ τόσο ὀδυνηρή, πότε ἐπὶ τέλους θὰ σταματήσει; Ναί, ἀπὸ ἐμᾶς ἐξαρτᾶται νὰ παύσει ἐξ αἰτίας μας νὰ δικάζεται, ἔστω καὶ ἂν ἐξακολουθεῖ καὶ θὰ ἐξακολουθεῖ, νὰ καταδικάζεται ἀπὸ τὸν ἀδίστακτο φαρισαϊσμὸ μέχρι τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.