Αποχαιρετισμός σε ένα «Γίγαντα»
(Αντί επικήδειου στον π. Γρηγόριο Μουσουρούλη)
Αναζητούσες μια ευκαιρία και ο
Θεός στη χάρισε εκεί που κανείς δεν το περίμενε…
Είχες το θάρρος να ψιθυρίσεις «τὸ
ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω» και να ανοίξεις το βήμα σου – αυτό το
τεράστιο βήμα που θέλαμε δυο δικά μας για να το φτάσουμε- για την Ουράνια
Πατρίδα σου.
Πρώτα πέταξες ανάλαφρα πάνω από
το Αιγαίο ν΄ αποχαιρετήσεις την αγαπημένη σου Χίο, στο τόπο που σε γέννησε, που
σε μπόλιασε με εκείνη την αρχοντιά, με την ‘ανοιχτωσιά’ της ψυχής σου, ν΄
‘αφήσεις γεια’ στην κατά σάρκα οικογένεια σου.
Κι έπειτα κίνησες για τη
Θεσσαλονίκη…Πόσο χαίρεσαι που θα ξανανταμώσεις σε λίγο εκείνον που σου στάθηκε
σαν δεύτερος πατέρας σου κάποτε εκεί στο οικοτροφείο!
Κατηφόρισες μετά για τη Πελοπόννησο - εξάλλου ήξερες όλους τους δρόμους, τη γνώριζες σπιθαμή προς σπιθαμή την ελληνική πατρίδα - έγνεψες στο Ταΰγετο που ατάραχος σου θύμισε το πέρασμά σου από τη γη της Μεσσηνίας.
Κι ύστερα βρέθηκες με δυο
δρασκελιές στου Άγιου Βλάση τις κορυφές, θέλησες για τελευταία φορά να δροσιστείς
στη Νεραϊδόβρυση και να αναπνεύσεις τον ελατίσιο αέρα…Πόσο θ’ αποζητούσες
τούτες τις καθαρές τις γεμάτες οξυγόνο ανάσες, εκεί, στο κρεββάτι του πόνου στο
Γ. Ν. Λευκωσίας, στις τελευταίες στιγμές της αγωνίας που σου έφερνε η υποξία;
Όμως ποτέ δεν ήσουν για τα
εύκολα, η ψυχή σου πάντα μαθημένη να υπακούει, να ανηφορίζει…
Έτσι αφού κοντοστάθηκες πάνω από
την οδό Ισαύρων, να χαιρετίσεις τα αδέλφια σου, τη βάση σου, το αποκούμπι σου,
τη δεύτερη οικογένειά σου, ανηφόρισες-πιστός στο καθήκον- για ένα άλλο βουνό
ηρωικό και πολυβασανισμένο.
Είκοσι χρόνια δεν ήταν λίγα εκεί,
στις Πλάτρες. Έσκυψες να φιλήσεις το ελληνικό χώμα της Κυπριακής Γης, εκείνο
που πότισες με ιδρώτα και δάκρυα, εκείνο που σε λίγο θα αγκάλιαζε το
ταλαιπωρημένο, το ακούραστο σαρκίο σου.
Μείναμε πίσω τα παιδιά σου και τα
αδέλφια σου στην Ελλάδα και στην Κύπρο σαστισμένα…Τι θα απογίνουμε χωρίς τον
άνθρωπο που μας άναψε τη φλόγα; ...Πώς θα σταθούμε χωρίς τον εμψυχωτή
μας;…Ποιος με αγάπη και στοργή θα διορθώνει τα λάθη και τις ανορθογραφίες
μας;…Ποιος θα μας μιλήσει για την ελληνική ιστορία φέτος 200 χρόνια από το
1821;
Αλήθεια τι δε θα δίναμε για να
μας σφίξεις το χέρι –μέχρι πόνου, όπως πάντα έκανες- για τελευταία φορά. Με
πόση χαρά θα δεχόμασταν τη -γεμάτη αγάπη και διάκριση- γιγάντια παλάμη σου στο
σβέρκο μας για αποχαιρετισμό. Πόσο θα μας λείψει η μεγάλη σου αγκαλιά που
χωρούσε τους πάντες…
Π. Γρηγόριε πόσο μικροί νιώθουμε μπροστά
σου! Πόσο ελλιπείς αισθανόμαστε όταν σε θυμόμαστε να μιλάς για την ελληνική
γλώσσα , για την ελληνική ιστορία , για την αγάπη στη Πατρίδα; Πόσο λίγοι
συνειδητοποιούμε ότι είμαστε μπροστά στην ακεραιότητα , στην ευγένεια και στη
συνέπειά σου; Μέχρι και μια μέρα πριν την αναχώρησή σου από τα εγκόσμια, μέσα
στο πόνο και στην αγωνία που βίωνες στο Νοσοκομείο, θεώρησες σημαντικό να
απαντήσεις στα μηνύματά μας. Πόσο μαλθακοί και οκνηροί μετρούμαστε καθώς
αναπολούμε την εργατικότητά σου και το θυσιαστικά εξαντλητικό καθημερινό σου πρόγραμμα
μέχρι τώρα, στα 70 σου χρόνια! Πόσο δειλοί φαινόμαστε εμπρός στην αποφασιστικότητα
και στο ζήλο σου! Πόσο εγωιστές είμαστε συγκρινόμενοι με τη δική σου υπακοή,
αυταπάρνηση και αυτοθυσία..!
Εκεί στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία, όπου
θα στέκεσαι πλέον, αναπαυμένος από τους κόπους και την ασθένειά σου, ξέρουμε
ότι δε θα λησμονείς να μεσιτεύεις με ένα καλό λόγο για τα παιδιά σου, για τους
φίλους σου, για όλους εκείνους που αγάπησες.
Και είναι η ευθύνη μας μεγάλη στη
ζωή μας την υπόλοιπη…Είναι διότι μας αξίωσε ο Θεός να σε γνωρίσουμε, είναι
επειδή μας έστειλε ‘άνδρα τέλειο’ στο δρόμο μας, είναι γιατί μας αφήνεις
παρακαταθήκη ακριβή, είναι που δε προλάβαμε να σου δείξουμε- όπως θα θέλαμε-
την ευγνωμοσύνη μας, και στο χρωστάμε!
«Γίγαντα» μας έδωσε ο Θεός στη
Γη…Πελώρια η Ελπίδα μας στον Ουρανό!
Καλό ταξίδι π. Γρηγόριε. Προσδοκούμε να σε ανταμώσουμε ξανά στη κοινή μας Ανάσταση….Εκεί που εσύ μας δίδαξες να πιστεύουμε και να ελπίζουμε!
ένα από τα τέκνα σου.
(Απόστολος Τσαντήλας - Ιατρός)
Αθήνα, Ιανουάριος 2021
13 σχόλια:
Ο αποχαιρετισμός αυτός (επικήδειος) χρειαζόταν εκ μέρους του Αγρινίου που τόσα μας πρόσφερε ο π. Γρηγόριος. Σε ευχαριστώ Αποστόλη γιατί νομίζω ότι όλοι συνταυτιζόμαστε με την δική σου φωνή. Στην χειροτονία του εξ Αγρινίου μετέβησαν στην Κύπρο τώρα για τον αποχαιρετισμό δεν ήταν δυνατό. Καλύτερα γιατί θα τον θυμόμαστε δυναμικό κοντά μας.
Αιωνία του η μνήμη.
Σε ευχαριστούμε πολύ κ.Τσαντηλα,που μας περιεγραψες με τόσο βιωματικο τρόπο το ύψος της αρετής και της προσφοράς του σ.μακαριστού π. Γρηγορίου που τόσο ανελπιστα μας έφυγε! Παιδιά του από την Πάτρα
Συγκινητικά τα όσα διάβασα για την ιερατική και ιεραποστολική μορφή του π. Γρηγορίου που το Αγρίνιο τον έζησε ως δυναμικό και δραστήριο λαϊκό.
Σε ευχαριστούμε πολύ, Αποστόλη, γι' αυτή σου την αναφορά. Χρωστάμε πολλά στους ανθρώπους που μας εισήγαγαν με λόγια και παράδειγμα στο μυστήριο του Θεού.
Λίγοι κληρικοί μπορούν να έχουν το ήθος του π. Γρηγόριου. Όσοι τον γνωρίσαμε πολλά ωφεληθήκαμε από το παράδειγμα του πρώτα από όλα και μετά από τα λόγια του.
Γίγαντας ΑΓΑΠΗΣ ήταν ο π. Γρηγόριος. Πολλές από τις συμβουλές του στον Αι Βλάση τις βρίσκω στην καθημερινότητά μου.
Γίγαντας συμπαράστασης στην ζωή μας και από αυτό ήταν.
Είχε φύγει τόσα χρόνια μα πάντα έβρισκε χρόνο να με πάρει στο τηλέφωνο και να με δυναμώσει με τα καλά του λόγια.
Από ρους λίγους και ξεχωριστούς χριστιανούς. Το πέρασμά του από το Αγρίνιο άφησε στην Ένωση την σφραγίδα της δραστηριότητάς του. Είμαστε ευλογημένοι από τον Θεό που στα δύσκολα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια μας έφερε στο Αγρίνιο τον κ. Μουσουρούλη. Ας το αναπαύσει ο Κύριος από τους κόπους που έκανε εδώ για την δόξα Του και να μας ωφελήσει.
Προσυπογράφουμε τα όσα γράφει ο φίλος Απόστολος.. και συμπληρώνουμε:τυχεροί εμείς που γνωρίσαμε και συνεργαστήκαμε με τον 'γίγαντα' αυτό ως υπεύθυνο και αρχηγό των κατασκηνώσεων, ως υπεύθυνο των ομάδων, των κύκλων και των εκδρομών σε Ελλάδα και Κύπρο. Αλλά πιο τυχεροί είμαστε εμείς που τον είχαμε πνευματικό πατέρα!
Πέρασαν 20+ χρόνια αλλά τα "τσιμέντα" και οι καρδιές που άφησε πίσω ο π.Γρηγόριος στο Αγρίνιο, μιλάνε. Μιλάνε δυνατά, με καμάρι, με θαυμασμό, με συγκίνηση. Όσο γερές ήταν οι κατασκευές που έφτιαχνε, τόσο στιβαρά ενέπνευσε και τις ψυχές μας.
Ένας "γίγαντας" που θα μας λείψει πολύ.. Δεν περιμέναμε να φύγει έτσι ξαφνικά και γρήγορα..Αλλά ο Θεός το θέλησε.. Ακομη θυμάμαι την ημέρα του αποχωρισμού μας την τελευταία ημέρα πριν φύγει από το Αγρίνιο.. Τι τεράστια αγκαλιά με είχε κάνει τότε που μαθητής Γυμνασίου.. Δεν θα ξεχάσω τις ωραίες στιγμές στον Άγιο Βλάση αλλά και τις εξορμήσεις μας την Κυριακή της Ορθοδοξιας.. 7 χρόνια μόνο που για εμάς μας φάνηκε ότι μας μεγάλωσε μια ζωή! Η επικοινωνία μας συχνή και αμοιβαία μέχρι τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του.. Οι συμβουλές του πολλές και πολύτιμες.. Το παράδειγμα του ζωντανό..Του χρωστάμε όλη την εφηβική μας ηλικία και όχι μόνο..Ηταν ένας πραγματικός "γίγαντας" πίστης με τιτανια καρδιά!Ας εχουμε την ευχή του! Καλή αντάμωση!
Όλα αυτά ήταν ο πάτερ Γρηγόριος μας... Όλα αυτά που εξέφρασε ως απαύγασμα της ψυχής του ο Απόστολος... Ήταν μια αγκαλιά ανοιχτή... Μια καρδιά ανοιχτή καθαρή ευθύς.... Με αυτή την ευθύτητα και ζεστασιά του πλησίαζε κάθε άνθρωπο και τον έκανε να αισθάνεται καλός του φίλος...Γεμιζε το σπίτι μας από την παρουσία του καλοκαρδου ευγενικούς Χριστό κινητού γίγαντα μας..... Η μνήμη σου σίγουρα έχει χαρακτει στις καρδιες μας και αναπόφευκτα και στο βιβλίο των ουρανών με τις τόσες ευεργεσιες που σκορπουσες αφειδολευτα παντού....
Πάντα θυμάμαι την αγαπημένη του ευαγγελική ρήση την οποία μας τονιζε σε κάθε ευκαιρία στα κοινά γεύματα στο οικοτροφειο ως Διευθυντής και την οποία εφάρμοσε με ακρίβεια στη ζωή του : "... Η ΒΑΣΙΛΕΊΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΏΝ ΒΙΆΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΑΙ ΑΡΠΑΖΟΥΣΙΝ ΑΥΤΉΝ..."
Μας ήθελε αγωνιστές στο δρόμο της πνευματικής ζωής, όχι μαλθακους...Να εκτελούμε τις εντολές του Θεού με ακρίβεια και συνέπεια... Όχι αυτόματα και παθητικά...
Σε ευχαριστούμε για όλα πάτερ Γρηγόριε!
Να εύχεσαι για όλους αλλά ιδιαιτέρως για τα πνευματικά σου παιδιά, τα παιδιά σου στο οικοτροφειο των Αθηνών!
Αιώνια σου η μνήμη!!!
Φιλέ Απόστολε υπέροχος ο επικήδειος λόγος σου. Από τον κ. Μουσουρούλη έχω τις καλύτερες αναμνήσεις.
Δημοσίευση σχολίου