Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Προ ημερών συζητώντας στο ραδιόφωνο με το φίλο Χρίστο Ιακώβου για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και συγκεντρώνοντας μια σειρά μαρτυριών μα και διηγήσεων από συντοπίτες μου ιχνογραφήσαμε και τον Γολγοθά του Ευαγόρα από το βράδυ της συλλήψεως του μέχρι την προσαγωγή του στο Δικαστήριο.
Μια απίστευτης σκληρότητας διαδικασία "ανακρίσεων" που είχε μεγάλη διάρκεια και πολυάριθμους σταθμούς.
Κυριολεκτικά έσερναν ένα δεκαοκτάχρονο παιδί αντρείο και πρόωρα ώριμο από στρατόπεδο σε στρατόπεδο και από θάλαμο βασανισμού σε άλλα παραπήγματα κολαστήρια.
Μέχρι να φτάσει στην Ομορφίτα και στους επαγγελματίες βασανιστές είχε υποστεί τα πάνδεινα χωρίς να λυγίσει.
Στην Ομορφίτα με τσακισμένα τα μάτια και κακοποιημένη τη σπονδυλική στήλη έδωσε μαθήματα ήθους και αντοχής.
Αφού βασανίστηκε με ακρότητα με τους ηλεκτρικούς δυνατούς λαμπτήρες προσώπων, στην απάνθρωπη ακολουθία των πέντε τεχνικών βασανισμού που έφεραν οι ανακριτές απο την Κένυα για να την "εξελίξουν" στα σώματα των παιδιών και των νέων μας ο Ευαγόρας άντεξε και τη γεμάτη σωματικούς πόνους μοναξιά κατά τον εγκλεισμό στο δωμάτιο "ανάρρωσης", σκοτεινή επούλωση πληγών για περίπου επτα μερόνυχτα.
Αυτή ήταν η τακτική των πεπολιτισμένων...
Αυτός ο μήνας απάνθρωπων βασανισμών μπορεί και περισσότερο, ίσως σχεδόν δυο μήνες, δεν ερευνήθηκε σε βάθος για να προβληθεί το μεγαλείο του ποιητή, του δισκοβόλου, του επαναστάτη του συνειδητά ανυπότακτου στην Αποικιοκρατία του αντάρτη δασών.
Του ΕΛΛΗΝΑ ΝΗΣΙΩΤΗ ακόλουθου του Διονύσιου Σολωμου.
Του Ορθοδόξου Χριστιανού πουχε στο σακκάκι του μια εικόνα του Χριστού και μια μικρή ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ.
Μετά από όλους τους βασανισμούς είχε το κουράγιο να σταθεί στο Δικαστήριο των Βρεττανών και να εξηγηθεί ωσάν Μακρυγιάννης ωσάν Διονύσης Καρδιανός.
Ως Έλληνας Κύπριος που ηγάπα και ποθούσε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ έπραξε ως αντάρτης.
Δεν τους άφησε να δώσουν τας δικαστικας τους παραστάσεις
Μετά απο όλη αυτή τη σταυρωση είχε το κουράγιο να τραγουδα και να ψέλνει τις τελευταίες οκτώ ώρες του βίου του μέχρι
να τον κοινωνήσει ο παπα Αντώνης να πει τους τελευταίους του πόνους και να κρατήσει το σταυρό του στο στήθος του.
Ο Ευαγόρας ο εσταυρωμένος
ο της αγάπης και του αγνού έρωτος
ρωμαλέος έφηβος
περπάτησε μετά την εντεκάτην νυχτερινή
στο ικρίωμα χωρις να δειλιάσει μπρος στους δήμιους
με το Διονύσιο Σολωμό σύντροφο τραγουδώντας
με την ευχή να είναι ο τελευταίος της αγχόνης.
Ευαγόρα...
Μεσάνυχτα και λιγοστοί μείναμε
Να δανειστούμε λίγη απ την καρδιά σου
το πύρωμα εννοώ
το Φως σου
για τους δύσκολούς χειμώνες.
Α ρε αδέρφι μας λεβέντικο.
Επλουμισες μας
ΑΓΑΠΗΝ ΕΡΩΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου