Σκέψεις .... περί εκκλησιαστικών Οφικίων

 

Χαρά είναι για την Αγία μας Εκκλησία η χειροτονία κληρικού. Δόξα στον Άγιο Θεό, σε πολλές Μητροπόλεις οι Επίσκοποι φροντίζουν παρά τις δυσκολίες, από κρατικής οικονομικής πλευράς, να επανδρώσουν τους Ναούς με κληρικούς ευλαβείς.

Παρατηρώ, ότι με την χειροτονία αγάμου κληρικού εις Πρεσβύτερο, ο επίσκοπος του προσφέρει το Οφίκιο του Αρχιμανδρίτη.  Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κυρός Χριστόδουλος, πρότεινε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη οι Επίσκοποι να το δίνουν μετά από μια ευδόκιμο πορεία του αγάμου κληρικού, και όχι ταυτόχρονα με την εις πρεσβύτερο χειροτονεια του.

Σήμερα, σε όλες τις Μητροπόλεις παρατηρείται το φαινόμενο της ύπαρξης ενός μεγάλου αριθμού Αρχιμανδριτών, οι οποίοι και σε κάθε ιεροπραξία φέρουν ως εξωτερικά γνωρίσματά τους το επανωκαλύμμαυχο, σταυρό επί του στήθους, καθώς και επιγονάτιο, και προηγούνται των λοιπών ιερέων αφού δεν τηρούνται τα πρεσβεία ιεροσύνης για αυτούς.

Έτσι βλέπεις νέους στην ηλικία και στην ιεροσύνη, να προΐστανται λευκασμένων στο ιερό Θυσιαστήριο ιερέων. Πόσο άσχημη εντύπωση μου έκανε, όταν προ πολλών ετών εκκλησιάστηκα στην Ευαγγελίστρια Πατρών, και είδα τον πολυσέβαστο μακαριστό άγιο κληρικό π. Μιχαήλ Καραμπατάκη να είναι τρίτος στην σειρά διότι προηγήθηκαν δύο Αρχιμανδρίτες που δεν είχαν φτάσει τα 30 χρόνια τους ηλικιακά.

Πηγαίνεις σε Μοναστήρια και βλέπεις όλοι οι ιερείς μέλη της Μοναστικής Αδελφότητας να έχουν τα διακριτικά του Αρχιμανδρίτη. Κανένας σεβασμός στον Ηγούμενο. Έπρεπε νομίζω να φορούν μόνο την ιερατική στολή χωρίς τίποτα παραπάνω, ως προς σεβασμό στον Ηγούμενο.

Και κάτι ακόμα. Γέμισε η Εκκλησία της Ελλάδας από Πρωτοπρεσβυτέρους. Πως θα μπορούσες να τιμήσεις προσωπικότητες όπως ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Θεόδωρος Ζήσης, και άλλοι, όταν πολλοί έγγαμοι κληρικοί φορούν σταυρούς επιστήθιους. Μήπως σε λίγο καιρό δούμε Πρωτοπρεσβυτέρους με δύο σταυρούς όπως έχω δει στην Αφρική.

Α.Κ.Κ.

 

ΥΓ.  Αρχιμανδρίτης σεβάσμιος της Μητροπόλεως Πατρών, επί Μητροπολίτη Νικοδήμου Βαλληνδρά, βλέποντας την δράση του συνταξιούχου ιερέα π. Ανδριανού Παπαδημητρόπουλου, οποίος παρά την βεβαρημένη υγεία του γυρνούσε σε χωριά κηρύττοντας -ο Αρχιμανδρίτης αυτός όταν συνέπιπτε σε Ναό με τον π. Ανδριανό του παραχωρούσε την θέση να ομιλήσει- έκανε πρόταση στον Μητροπολιτη να τον κάνει πρωτοπρεσβύτερο.

Ο Μητροπολίτης Νικόδημος δεν δεχόταν. Ο Αρχιμανδρίτης σε όλο τον Όρθρο και την Λειτουργία προσπαθούσε να του αλλάξει γνώμη. Τελικά του λέει άντε βγάλτε τον, θα τον κάνω. Έγινε η χειροθεσία, αλλά αντί για σταυρό, του έδωσε επιγονάτιο. Ο π. Ανδριανός το ένιωσε ως προσβολή, και του είπε ότι, από τον Μητροπολίτη Κωνσταντίνο είχε το επιγονάτο του Σακελλάριου, τώρα πως θα ξεχώριζε αφού του ξαναέδωσε επιγονάτιο. Του αιτιολόγησε ο Μητροπολίτης ότι το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου είναι χωριστό του Σταυροφόρου κλπ. κλπ. .

Ο π. Ανδριανός το έφερε βαριά… Μετά από πολλούς μήνες στην εορτή της Παντανάσσης, αποφάσισε να πειράξει τον Μητροπολίτη Νικόδημο για την «τιμή» που του έκανε, σε αυτά ο π. Ανδριανός ήταν άπιαστος.  Αφού ντύθηκε για να Λειτουργήσει με τον Επίσκοπο, εκεί που φορούσε το ένα επιγονάτιο, ζητά από τον π. Γεώργιο να του δώσει κάποιο άλλο. Έτσι εμφανίσθηκε στον Μητροπολίτη Νικόδημο με δύο επιγονάτια. Ο Μητροπολίτης Νικόδημος το ρωτά τι είναι τούτο; και του απαντά το ένα του Σακελάριου, το άλλο του Πρωτοπρεσβύτερου. 

Τότε ο Νικόδημος του λέει να βγάλει το περισσευούμενο επιγονάτιο, και του φόρεσε τον σταυρό του, έχοντας στην πανηγυρική Θεία Λειτουργία ο Μητροπολίτης μόνο το εγκόλπιο. Έτσι ο π. Ανδριανός πήρε τον Σταυρό.