Ιωαν. 7, 37-52, 8, 12
Η μαρτυρία της Αλήθειας
Μέσα
στη σύγχρονη εποχή που χαρακτηρίζεται
απο σύγχυση ιδεών και αμφισβήτηση αξιών,
ο άνθρωπος έχει χάσει τον πνευματικό προσανατολισμό του. Νέες ιδέες,
κοσμοθεωρίες, βιοθεωρίες σερβίρονται για κατανάλωση και ο καθένας επιλέγει
εκείνο που τον βολεύει. Έτσι όμως όλο και περισσότερο χάνει την αίσθηση της
πραγματικότητας, της αντικειμενικής Αλήθειας και χρειάζεται μια πνευματική
πυξίδα για να ξαναβρεί τη σωστή του πορεία.
Μια
τέτοια πυξίδα μας προσφέρει ο λόγος του Χριστού σήμερα, Κυριακή τη Πεντηκοστής.
Ένας λόγος επίκαιρος με εξαιρετική
βαρύτητα. “Εγώ ειμί το φως του κόσμου”.
Ο βιβλικός αυτός λόγος αποτελεί μια πανηγυρική διακήρυξη και θέλει να μας διαβεβαιώσει, ότι μόνο ακολουθώντας τον Ιησού Χριστό μπορεί να γνωρίσει ο άνθρωπος την Αλήθεια, γιατί στο πρόσωπό του πραγματοποιείται ένα μοναδικό ιστορικό γεγονός: Η θεϊκή σοφία, ντύνεται την ανθρώπινη σάρκα. Αυτός ο σαρκωμένος Θεός αποκαλύπτει στους ανθρώπους την πληρότητα της Αλήθειας.
Οι
Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης δέχθηκαν και μετέδωσαν σπέρματα αυτής της
Αλήθειας. Ο Χριστός όμως ήρθε και μας
απεκάλυψε πλήρη την Αλήθεια στο Πρόσωπό Του. “Εγώ ειμί η Αλήθεια”. Και την πραγματικότητα αυτή
εκφράζουν τα λόγια του χριστιανού
φιλοσόφου μάρτυρα Ιουστίνου, τα οποία τη συνοψίζουν σε λίγα λόγια. Πρόκειται
για τη θεωρία του “σπερματικού λόγου”. “Όσα παρά πάσι καλώς είρηται ημών των
χριστιανών εισίν”.
Αυτή,
λοιπόν, η λυτρωτική Αλήθεια φωτίζει όσους ακολουθούν το Χριστό δια μέσου των αιώνων . Έτσι μέσα στη σκέψη και τη
ζωή τους ο Θεός, ο κόσμος, ο άνθρωπος βρίσκει τη δική του πορεία.
Αλλά
δεν βρίσκουν μόνο την Αλήθεια, βρίσκουν και τη δύναμη να τη ζήσουν. Διότι μια
ζωή χωρισμένη από την πραγματική ζωή, που μένει μόνο θεωρία, δεν έχει καμία
αξία. Δεν μπορούμε να την πούμε καν Αλήθεια.
Η
χριστιανική Αλήθεια είναι αποκαλυπτική, δυναμική και δημιουργική, γιατί
δημιουργεί αγωνιστές της αγάπης και της αρετής. Αν ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον
κόσμο ως άνθρωπος για να φέρει ανάμεσά μας την Αλήθεια, αλλά προπαντός για να
μας αφήσει ένα μοναδικό υπόδειγμα ζωής, ωραία το λέγει ο απόστολος Πέτρος:
“Χριστός έπαθεν υπέρ ημών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσητε τοις
ίχνεσιν αυτού”.
Από
τότε μέχρι σήμερα διακριτικό γνώρισμα των μαθητών Του υπήρξε η μεταποίηση της
πίστης σε έργα. Γι’ αυτό και το ισχυρότερο επιχείρημα για τους απολογητές που
διώκονταν ήταν η ζωή των χριστιανών.
Αν
σήμερα δεν συμβαίνει αυτό, αυτό δεν σημαίνει ότι η χριστιανική Αλήθεια έχασε τη λάμψη της και τη δύναμή της. Απλώς
εμείς οι χριστιανοί δεν την ακολουθούμε συνειδητά. Διότι η χριστιανική πίστη
είναι προσωπική μαρτυρία, δηλαδή ομολογία, όπου τα έργα επιβεβαιώνουν τα λόγια.
“Μάρτυς” στο χριστιανισμό σημαίνει ομολογείς και πορεύεσαι ως αμνός επί σφαγή”.
Τέτοιοι μάρτυρες φανεροί και αφανείς δεν έλειψαν από καμία εποχή. Παρά τα όσα
γράφονται και λέγονται, τέτοιοι “μάρτυρες” υπάρχουν και στις δικές μας κρίσιμες
ημέρες, και αυτοί κρατούν άσβεστη τη λαμπάδα της πίστης μέσα στο σκοτάδι του
υλισμού και της αθεΐας.
Αυτοί
οι παλιοί και σύγχρονοι “μάρτυρες” μας αποκαλύπτουν ακόμα κάτι πολύ σημαντικό.
Ότι ο άνθρωπος που ακολουθεί τον Ιησού Χριστό, πέρα από την γνώση της Αλήθειας,
βρίσκουν τη δύναμη και το θάρρος να τη
μεταδώσει. Γιατί δεν αποκαλύπτει απλά το φως, αλλά ενώνεται μαζί του. Γίνεται ο
ίδιος φως, “εκ φωτός” και γίνεται
λαμπάδα που λυώνει και φωτίζει. Γίνεται μια προφητική παρουσία με το λόγο και το παράδειγμα και δείχνει στον ταλαίπωρο
κόσμο το δρόμο της επιστροφή στον Θεό και τον φωτισμό.
Βέβαια
μια τέτοια προβολή και μετάδοση της χριστιανικής Αλήθειας συνεπάγεται συχνά αντιδράσεις, διωγμούς , παραγκωνισμούς,
ταπεινώσεις εκ μέρους αυτών που θίγονται
τα συμφέροντά τους, γιατί συνδέονται και κινούνται στο σκότος. “ην γαρ πονηρά
αυτών τα έργα”. Ο Χριστός όμως με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος εμπνέει ηρωισμό,
δύναμη κι υπομονή σ’ αυτόν τον αγώνα.
Τα
γνωρίσματα εκείνων που ακολουθούν τον Ιησού Χριστό και ενώνονται οργανικά μαζί
Του είναι η γνώση, η βίωση και η μετάδοση της Αλήθειας.
Στη ζωή τους επαναλαμβάνεται καθημερινά το θαύμα της Πεντηκοστής. Το άγιον Πνεύμα γεμίζει την ψυχή τους και την κάνει μια φλόγα που ζεσταίνει με τη αγάπη. Και σήμερα είναι ανάγκη αυτή η φλόγα να γίνει φως, για να διαλυθούν τα σκοτάδια των καιρών μας και ν’ ανατέλλει μια καινούργια μέρα. Μόνον που ο καθένας μας πρέπει να κάνει ένα μεγάλο βήμα, “παρά τους πόδας του Ιησού”, και ν’ ακολουθήσει με συνέπεια “το Φως του κόσμου”.
Πρωτοπρεσβύτερος Γερασιμάγγελος
Στανίτσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου