Πολλοί γονείς θεωρούν τον εαυτό τους επιτυχημένο επειδή τα παιδιά τους δεν αμάρτησαν ... - π. Σπυρίδων Σκουτής

Πολλοί γονείς θεωρούν τον εαυτό τους επιτυχημένο επειδή τα παιδιά τους δεν αμάρτησαν, διότι τα είχαν καλά αλυσοδεμένα στη μέγγενη της διαπαιδαγώγησης τους με ένα σφίξιμο κτητικής αγάπης...

Και βλέπεις παιδιά που μπορεί να μην έπεσαν στην αμαρτία αλλά είναι ανίκανα να αγαπήσουν.

Η επιθυμία και η ελευθερία τους ακρωτηριάστηκαν στο βωμό του νομικισμού με αποτέλεσμα να έχουν μετατραπεί σε παγοκολώνες που και ακόμα όταν χαμογελούν το κάνουν σαν τις πωλήτριες επειδή «πρέπει». Έρχονται παιδιά να βγάλουνε άδεια γάμου και ενώ μπροστά σου έχεις δύο ανθρώπους 30 ετών καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με δύο 15 χρονα. Κουβεντιάζοντας αντιλαμβάνεσαι ότι έχει γίνει κάτι λάθος εδώ και πολλά χρόνια ….

Στην εκκλησία δεν ισοπεδώνουμε το θέλημα, ακρωτηριάζοντας την επιθυμία και την ελευθερία, αλλά παιδαγωγούμε την ελευθερία με τα χαλινάρια της διακρίσεως, και την επιθυμία την τοποθετούμε στην πηγή της αγάπης που είναι ο Χριστός.

Να μην λέμε στα παιδιά μας «μη», «δεν», «πρέπει» αλλά να τους δείχνουμε το δρόμο της χάριτος, βιωματικά ξεκινώντας από τον εαυτό μας.

Να τους δείξουμε τον δρόμο της πραγματικής ζωής. Να τους απαντήσουμε στα δικά τους «γιατί», όχι με «έτσι» αλλά με «διότι».

Να τους μιλήσουμε ότι η αμαρτία δεν είναι μια νομική αστοχία, αλλά ένα θάνατος που έρχεται γλυκά με το ένδυμα της ηδονής και της ψεύτικης επιθυμίας και μετατρέπεται σε μια συγκλονιστική οδύνη. Να μην φοβηθούμε αν το παιδί πέσει στην αμαρτία αλλά να μας προβληματίζει γιατί δεν σηκώνεται.

Να τους πούμε ότι στην Εκκλησία δεν σκοτώνω το θέλημα μου αλλά παιδαγωγώ το φίλαυτο θέλημα για να γίνει φιλόθεο και φιλάδελφο μέσα από τον δρόμο της χάριτος και της ασκήσεως. Η άσκηση στην εκκλησία δεν είναι ένα είδος θρησκευτικού μαζοχισμού, αλλά πράξη υποδοχής και πόθου του αγαπημένου προσώπου που επιθυμώ σχέση μαζί του και εκείνο το πρόσωπο με αγαπά συγκλονιστικά. Αυτό το πρόσωπο είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος

Να κάνουμε τα παιδιά μας αθλητές του αγιασμού και στρατιώτες του Κυρίου.

Μακάριοι , οι γονείς εκείνοι που μαθαίνουν στα παιδιά τους πώς να αγαπούν, πώς να κάνουν έξοδο από τον εαυτό τους , πώς να παίρνουν την ευθύνη τους, πώς να λένε ευχαριστώ και συγγνώμη, πώς να υποχωρούν για χάρη του αδερφού, πώς να αγκαλιάζουν τον αμαρτωλό αλλά όχι την αμαρτία, πώς να επιλέγουν την ζωή μέσα από την δικής τους προσωπική αναλογία.

Γονιός σημαίνει συνοδοιπόρος …

«Έχω την τιμή να είμαι γονιός για να σου δείξω έναν δρόμο, εσύ όμως θα τον περπατήσεις και κάθε βήμα έχει κόστος που οφείλεις να πάρεις».
Όχι άλλη ψευτιά, υποκρισία και τι θα πει ο κόσμος στα παιδιά μας. Ας σταματήσουμε αυτή την σήψη τώρα και ας ακολουθήσουμε την πραγματική ζωή που είναι ο Χριστός.

π. Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr