Διαβάσαμε στὴν ἐφημερίδα «Ἑστία» τὸ παρακάτω δημοσίευμα: «Στὴν ἐποχή μας… ὅλο καὶ περισσότερο οἱ Ἕλληνες, εἰδικὰ οἱ νέοι ἡλικίας 16-25 ἐτῶν, γυρνοῦν τὴν πλάτη στὴν πολιτική, τοὺς πολιτικοὺς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ πρώτη ἔρευνα στὴν Ἑλλάδα ποὺ ἑστίασε τὴν προσοχή της στὴν γενιὰ Ζ καὶ διενεργήθη ἀπὸ τὸ Eteron – Ἰνστιτοῦτο γιὰ τὴν Ἔρευνα καὶ τὴν Κοινωνικὴ Ἀλλαγή…, κατέδειξε ἄκρως ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα… γιὰ τὸ πῶς σκέφτονται καὶ ἀντιδροῦν οἱ νέοι τῆς χώρας μας. Τὸ πρῶτο σημαντικὸ εὕρημα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ποιοὺς ἐμπιστεύονται οἱ νέοι ἡλικίας ἀπὸ 16 ἕως 25 ἐτῶν. Παρὰ τὰ πυρὰ ποὺ ἔχουν δεχθεῖ οἱ ἐπιστήμονες λόγῳ τῆς πανδημίας, συγκεντρώνουν ποσοστὸ ἐμπιστοσύνης ἄνω τοῦ 61% (61,8%) καὶ ἀκολουθοῦν τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον (49,4%) καὶ οἱ φίλοι (39,5%). Πιὸ κάτω εὑρίσκονται ἡ ἐκπαίδευση (33,6%), τὰ κοινωνικὰ δίκτυα (31,4%) καὶ τὰ ΜΜΕ (29%). Ἀντιθέτως μονοψήφια ποσοστὰ συγκεντρώνουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἡ Ἐκκλησία (6,8% καὶ 3,8% ἀντιστοίχως)» («Ἑστία» 1-4-2022).
Μᾶς δημιουργεῖ κάποια ἐρωτηματικὰ
ἡ ἔρευνα αὐτή, διότι, σύμφωνα μὲ τὸ ΑΠΕ, τὰ παραπάνω στοιχεῖα προκύπτουν ἀπὸ δεῖγμα
μόλις 403 ἀτόμων ἡλικίας 16-25 ἐτῶν. Τὸ δεύτερο ποὺ μᾶς προβληματίζει, εἶναι τὸ
ὅτι ὁ διευθυντὴς τοῦ Ἰνστιτούτου ποὺ διεξήγαγε τὴν ἔρευνα εἶναι κάποιος πρώην ὑπουργὸς
μὲ συγκεκριμένες θέσεις καὶ στόχους. Καὶ διερωτηθήκαμε μήπως ἡ ἔρευνα αὐτὴ
κρύβει κάποιες σκοπιμότητες.
Ὅμως καὶ ἄλλη ἀντίστοιχη ἔρευνα ἀπὸ
τὴν ΕΛΣΤΑΤ, ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια σέ μεγαλύτερο δεῖγμα ἐρωτηθέντων, ἂν
καὶ δὲν περιοριζόταν στοὺς νέους ἡλικίας ἀπὸ 16 ἕως 25 ἐτῶν, καταδεικνύει ὅτι ἡ
Ἐκκλησία καὶ πάλι ὡς θεσμὸς βρίσκεται σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ χαμηλότερα ποσοστὰ ἐκτιμήσεως,
ἐνῶ μερικὰ χρόνια πρὶν βρισκόταν στὴν κορυφὴ ἀνάλογων μετρήσεων.
Θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ μᾶς
προβληματίσει ὅλους ἡ γενικὴ διαπίστωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπαξιώνεται ὡς θεσμὸς ὅλο
καὶ περισσότερο. Ποιὸς φταίει γι’ αὐτό; Φταίει μόνο ἡ πολεμικὴ ποὺ δέχεται ἡ Ἐκκλησία
ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της; Φταίει τὸ κύμα τῆς ἀποστασίας καὶ ἡ ἀποχαλίνωση τῶν ἠθῶν,
ποὺ δημιουργεῖ γενιὲς ἀδιάφορων θρησκευτικὰ νέων; Φταίει περισσότερο ἡ Ἐκπαίδευση,
ἡ ὁποία ὄχι μόνο δὲν προβάλλει ἰδανικὰ καὶ ἀξίες, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἀποκόπτει
σταδιακὰ κάθε δεσμὸ τῶν μαθητῶν μὲ τὴν Ἐκκλησία;
Πολὺ περισσότερο ὅμως θὰ πρέπει νὰ
δοῦμε ἐμεῖς ὅλοι, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τὴ δική μας εὐθύνη. Καὶ νὰ σκεφθοῦμε
πολὺ σοβαρὰ τί θὰ πρέπει νὰ διορθώσουμε καὶ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ στηρίξουμε τὶς
νέες γενιὲς στὴν πίστη, στὰ ἰδανικὰ καὶ τὶς παραδόσεις μας, πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά.
Πηγή: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ»
12 σχόλια:
Δεν θα πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους αυτός ο πάτος που πιάνουν οι άνθρωποι της Εκκλησίας στην στατιστική αυτή. Μπορεί το ποσοστό να μην είναι τόσο χαμηλό στην πραγματικότητα αλλά δεν νομίζω να έχει την αίγλη παλαιοτέρων ετών.
Ένα από τα αίτια είναι αυτή η διγλωσσία ή και η τριγλωσσία που επικρατούν στον χώρο της Εκκλησίας. Άλλα διδάσκει ο ένας ιερέας και άλλα ο άλλος. Στις ενορίες κάθε κληρικός έχει αντίθετη άποψη απο τον άλλο εφημέριο. Στο θέμα της πανδημίας π.χ. λένε άρρητα ρήματα. Άλλα λέει η Σύνοδος, άλλα ο Μητροπολίτης, άλλα οι ιερείς, άλλα τα μοναστήρια. Ποιόν να ακούσεις. Κανένα και κάνεις του κεφαλιού σου.
Αν ισχύουν τα ποσοστά κάτι πρέπει να γίνει.
Το περιοδικό ας κοιτάξει μεταξύ των μελών αν υπάρχει ομοιομορφία σε απόψεις. Κάποτε δεν υπήρχαν διαφοροποιήσεις. Τώρα κάθε ένας έχει το δικό του μπαϊράκι. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιεραρχία. Μας διχάζουν.
Ρε γελίε γιατί δεν δημοσιεύεις το σχόλιο μου.
Καραγκιόζη ε Καραγκιόζη.
Προς: 12 Απριλίου 2022 - 9:04 π.μ.
Ένας αγωνιστής ευσεβής Χριστιανός, που έχει ποτισθεί από το πνεύμα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μου απευθύνει τα παραπάνω κολακευτικά για εμένα λόγια εκ του περισσεύματος της αγαπώσας μέχρι υπερβολής καρδιάς του. Τον ευχαριστώ. Του είμαι ευγνώμων. Τέτοιους επαίνους αξίζω.
Σε τέτοιο ύψος επαίνου φτάνει για εμέ τον μικρό, ασήμαντο και ουτιδανό ώστε να με προσφωνεί με τον Καραγκιόζη. Τον ευχαριστώ. Βέβαια ανεβάζει το εγωιστικό μου φρόνημα, αλλά και αυτό ταπεινά το δέχομαι γιατί ως άνθρωπος νηστείας, προσευχής, αγώνα μετρά τους χαρακτηρισμούς του.
Ο Καραγκιόζης είναι:
«Είναι ο ιδανικός τύπος του φτωχού Έλληνα, του τόσο φτωχού που έχει απαρνηθεί κάθε ιδιωτική φροντίδα κι έχει εξυψωθεί σε εύθυμη φιλοσοφική θεώρηση της ζωής. Είναι αγαθός, σκληρός καμιά φορά στα αστεία του, αλλά καλόκαρδος στο βάθος. Γεμάτος αισιοδοξία, αλλά και γεμάτος διάθεση να ανακατεύεται σε όλα. Αποτελεί το πρότυπο του ανήσυχου πνεύματος, που δεν συμβιβάζεται με καμιά εξουσία και με κανέναν κοινωνικό ρόλο.
……………..
Πανέξυπνος, κωμικός και δραματικός, γνήσιος εκπρόσωπος του αδικημένου και καταπιεσμένου ελληνικού στοιχείου που ενώ ταπεινώνεται, διατηρεί τη δύναμη, τη ζωντάνια, το κουράγιο και προπαντός το κέφι και την αισιοδοξία. Είναι ο Οδυσσέας της Αρχαίας Ελλάδας, που παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, στο τέλος επιβιώνει, «βγαίνει στον αφρό» και βροντοφωνεί: «Αβάντι, μαέστρο!».
(https://theatroskiwn.wordpress.com/2016/05/10/%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%8C%CE%B6%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CF%84/)
Αδελφέ μου τώρα που το καλοσκέφτομαι αυτός είμαι, και σε όποιους αρέσω. Δεν μπορώ να μοιάσω στην αγιότητά σου, παραμένω ένας αγωνιζόμενος αμαρτωλός. Κάνε προσευχή και ανάπεμψε δεήσεις για την μετάνοιά μου.
Καλή Ανάσταση!
Χαρά στην υπομονή σου να διαβάζεις αυτά τα σχόλια που βγάζουν μπόχα υπονόμου. Μετά τα κομποσκοίνια και τα αλάδωτα τους μάραναν.
Δέν είναι τόσο απλά τα πράγματα Αναστάσιε. Οταν κάποιος σε υβρίζει πρέπει να ψάξης τον εαυτό σου, να βρείς για ποιό λόγο τον σκανδάλισες, και να διορθώσεις την αιτία.
Δεν πρέπει να σκανδαλίζουμε τον αδελφό μας, το γνωρίζεις πολύ καλά αυτό, διότι μελετάς το Ευαγγέλιο.
ΦΙΛΕ ΑΝΑΣΤΑΣΙΕ,
ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΚΟΡΑΚΑ, ΚΡΑ ΘΑ ΒΓΕΙ...
Σε γελοίους δεν αξίζουν απαντήσεις κ. Κωστόπουλε.
Το άρθρο του σοβαρού και υπεύθυνου περιοδικού μας λέει πολλά και σημαντικά, τα οποία ως πολίτες και εκκλησία πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Δεν είναι καιρός για ύπνο.
Βλέπεις τις ατέλειές σου ιστολόγε και ο Θεός θα σε ελεήσει. Είναι σπουδαίο να μπορείς να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Αποστομωτική η απάντηση σας στον ανώνυμο. Συγχαρητήρια για την παρρησία.
Ξεπέρασα τα εβδομήντα μου χρόνια. Στην εποχή μου οι ιερείς είχαν άλλο ήθος. Σου μετέφεραν πνεύμα Θεού. Στους 50 ένας να ξέφευγε από την ευλάβεια. Ευλογούσαν, μιλούσαν σεμνά με σκυμμένο το κεφάλι. Λέγανε το Ευαγγέλιο και δεν έβλεπες το πρόσωπό τους αλλά το Ευαγγέλιο. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν στους 50 να βρεις κάποιο ταπεινό. Δεν με εκπλήσσουνε αυτά τα ποσοστά. Περιμένω αν ζήσω να δω και χειρότερα. Κάποτε φορούσαν τα ίδια άμφια, τώρα ξεπέρασαν τις κοσμικές κυρίες που όλο με κάτι το νέο κάνουν εμφάνιση. Θα αναφωνήσω με νοσταλγία το άσμα «πουν τα χρόνια εκείνα τα παλιά».
Οι νέοι ιερείς και οι επίσκοποι επιδεικνύουν τον εαυτό τους. Τα γνωρίζουν όλα κα κατά βάθος δεν γνωρίζουν τίποτα.
Θεμιστοκλής Παντελίδης.
Δημοσίευση σχολίου