Οικουμενικός Πατριάρχης: Αι λύσεις απαιτούν θυσίας και γενναιότητα

“Από σήμερον, καθ’ ην λαμβάνετε θέσιν και λειτουργήματα εις το πανίερον Σώμα της Εκκλησίας, ελπίζομεν ότι θα αναδειχθήτε αντάξιοι της προς υμάς ευνοίας της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας”, υπογράμμισε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, απευθυνόμενος προς τον παριστάμενο Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος κ. Στέφανο, στην ομιλία του μετά τον Μ. Εσπερινό για την εορτή των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, κατά τον οποίο χοροστάτησε την Πέμπτη, 9 Ιουνίου 2022. Ο Μ. Εσπερινός τελέστηκε στην Ι.Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, συμπροσευχομένων πλήθους Ιεραρχών και κληρικών του Οικουμενικού Θρόνου, του Πανιερ. Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου, ως εκπροσώπου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου, Ιεραρχών της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και Ιεραρχών, κληρικών και Μοναχών της υπό τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος Εκκλησίας, και Αρχόντων Οφφικιαλίων της Μ.τ.Χ.Ε., με επί κεφαλής τον Γενικό Γραμματέα τους Άρχοντα Διδάσκαλο του Γένους Εντιμολ. κ. Κωνσταντίνο Δεληκωσταντή.

Παρέστησαν, επίσης, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ. Marek Solczynski, Νούντσιος του Βατικανού στην Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν, ο Θεοφιλ. Επίσκοπος των εν τη Πόλει Ρωμαιοκαθολικών κ. Massimiliano Palinuro, οι Αγγλικανοί Αρχιεπίσκοποι κ. Richard Clarke, από την Ιρλανδία, και κ. Michael Lewis, επικεφαλής των Αγγλικανών της Μέσης Ανατολής, η Εξοχ. κ. Ζέττα Μακρή, Υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδος, ο Εξοχ. κ. Ιωάννης Χρυσουλάκης, Γενικός Γραμματέας Αποδήμου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος,

η Ευγεν. κ. Γεωργία Σουλτανοπούλου και ο Εντιμ. κ. Aktan Ago, Γενικοί Προξένοι της Ελλάδος και της Δημοκρατίας της Βορείου Μακεδονίας στην Πόλη, μαθητές και μαθήτριες των Ομογενειακών σχολείων, και πιστοί από την Πόλη και το εξωτερικό.

Στην ομιλία του ο Παναγιώτατος εξέφρασε την χαρά του για την επούλωση ενός μακρού και επιπόνου, όπως είπε, σχίσματος στο Σώμα της Μιάς Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

“Σήμερον παρίστανται εν τω μέσω ημών ενταύθα εις το Πάνσεπτον και περίοπτον Καθολικόν της καθ’ ημάς Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Ζωοδόχου Πηγής, του Βαλουκλή, ο Ιερώτατος εν Χριστώ αδελφός Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Στέφανος, και η τιμία Συνοδεία του, διά να λάβουν εκ των ημετέρων χειρών την Πατριαρχικήν και Συνοδικήν Πράξιν της αποκαταστάσεως της Εκκλησιαστικής μετ’ αυτών κοινωνίας της Μητρός των, Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, και συνεπώς εξ αυτής και δι’ αυτής και μετά των λοιπών κατά τόπους Αγίων του Θεού Εκκλησιών, εν τω συνδέσμω της αγάπης, της ενότητος και της ευχαριστιακής αλληλοπεριχωρήσεως.

Σήμερον χαρά μεγάλη γίνεται εν τω ουρανώ, καθώς ο από μακρού εσχισμένος χιτών του Κυρίου αποκαθίσταται σώος και ακέραιος τη ραφίδι του Αγίου Πνεύματος. 

Σήμερον η των Ορθοδόξων πληθύς ευφραίνεται επί τη επανεισόδω λαού χριστοφόρου εις τας αγκάλας της Μητρός Εκκλησίας. 

Σήμερον η εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία βοά χαρμοσύνως: Έρχεσθε και ίδετε Μητέρα επί τέκνοις ευφραινομένην. 

Σήμερον αγάλλονται αι ψυχαί των ενταύθα αναπαυομένων αοιδίμων προκατόχων ημών Αθηναγόρου και Δημητρίου, καθώς εις την εν ουρανοίς Εκκλησίαν απολαύουν της τοιαύτης στιγμής, την οποίαν προσεδόκουν πεντήκοντα και πέντε έτη. 

Σήμερον επιβεβαιούται η ακρίβεια της πίστεώς μας, καθώς αναδεικνύεται περιτράνως η αξία της Εκκλησιαστικής αμφιδρομίας και το αναπόσπαστον μεταξύ των Όρων και των Κανόνων της. 

Σήμερον άπαξ έτι, λοιπόν, φανερούται η αξία ουχί μόνον του Όρου της Αγίας εν Χαλκηδόνι Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά και των Κανόνων, οι οποίοι περιφυλάττουν την ενότητα και την θεραπείαν εν τω Κυριακώ Σώματι διά της αναθέσεως εις τους ώμους του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου της Κωνσταντινουπόλεως ευθύνας βαρείας και ιεράς. Ενθυμούμεθα όσα έγραφε δι’ αυτόν – τον Κωνσταντινουπόλεως – προς ημάς η υμετέρα αγάπη, άγιε Αχρίδος, προ τετραετίας: «ο δεσπόζων εκ της Επταλόφου και Εφορών τας της καθόλου Εκκλησίας τακτικάς και εκτάκτους ιεράς υποθέσεις» (22 Οκτωβρίου 2018)”.

Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στην ευθύνη του Κωνσταντινουπόλεως να δέχεται και να εξετάζει εκκλήτους προσφυγές.

“Η έκκλητος ευθύνη του Κωνσταντινουπόλεως, της οποίας εμνήσθητε και υμείς, άγιε Αχρίδος, εις το πρόσφατον ευχαριστήριον γράμμα σας προς την Μητέρα υμών Εκκλησίαν, υπογεγραμμένον και υφ᾽ απάντων των περί υμάς τιμίων Αρχιερέων, δεν τυγχάνει προνόμιον, αλλά θυσία και εξάντλησις, χάριν της των πιστών σωτηρίας. 

Η έκκλητος ευθύνη, ως καθωρίσθη εις την προλεχθείσαν Δ’ Οικουμενικήν Σύνοδον, και επαναδιετυπώθη και εις ετέρας Οικουμενικάς Συνόδους, αλλά κυρίως ως διηρμηνεύθη, εφηρμόσθη και ηγιάσθη περισσότερον της μιάς και ημισείας χιλιετίας υπό της Εκκλησίας, άνευ ουδεμιάς ασυμφωνίας η δυσερμηνείας, δεν υπάρχει κενόν γράμμα και πρωτείον τιμής, ως νεωκόποι και ληρολόγοι προσπαθούν επ’ εσχάτων να υποστηρίξουν. 

Η έκκλητος ευθύνη διά τον Κωνσταντινουπόλεως είναι η καθημερινή μετοχή του εις την Σταυρικήν του Κυρίου θυσίαν και την χαράν της Αναστάσεώς Του. 

Η έκκλητος ευθύνη του Κωνσταντινουπόλεως αιώνας πολλούς περικρατεί το Ορθόδοξον Σώμα και δι’ αυτής διαφυλάττεται η ενότης και η ακρίβεια της πίστεως. Τόσον εις τους ευκράτους, όσον και εις τους δισέκτους ιστορικούς χρόνους δι’ αυτής της σταθεράς επορεύθη η κατά Ανατολάς του Χριστού Εκκλησία, και εξ αυτής και μόνον της σταθηράς και αδιαπραγματεύτου ιεροκανονικής ασφαλείας διεμορφώθη η σημερινή ενδορθόδοξος πραγματικότης. Εάν η Ορθόδοξος ενότης ερμηνευθή υπό το πρίσμα των κοινωνικών η πολιτειακών σχημάτων και λογισθή ως κοινοπολιτεία και ομόσπονδος σχηματισμός τότε έχομεν εκτραπή της αληθείας. 

Ως μαρτύριον και ευθύνην αισθάνονται την ενάσκησιν του χρέους και της οφειλής ταύτης προς την Καθόλου Εκκλησίαν οι κατά καιρούς ενταύθα Πατριαρχεύοντες. Η τοιαύτη βαθεία συναίσθησις των Πατριαρχών διά την απόδοσιν των σωτηριωδών εις τα καθ’ έκαστα αιτήματα και τας εκκλήσεις των από της οικουμένης καταφθανόντων σχετικών, δεν τυγχάνει εύκολος υπόθεσις. Προς τούτο απαιτείται εναγώνιος προσευχή, περίσκεψις, αναμονή, μακροθυμία, ανοχή, αξιολόγησις των δεδομένων, διαβούλευσις, ωριμότης, επιμονή και κυρίως φωτισμός διά την αναζήτησιν του δέοντος προς εξασφάλισιν του μείζονος εκκλησιαστικού συμφέροντος. 

Ούτως εγένετο και εις την προκειμένην περίπτωσιν. Ήλγει, προσηύχετο, εμακροθύμει, ανέμενεν, ήλπιζεν, ενουθέτει και προητοιμάζετο διά την ανεύρεσιν λύσεως εις το απασχολούν την υμετέραν τοπικήν Εκκλησίαν, Ιερώτατε Αρχιεπίσκοπε Αχρίδος κ. Στέφανε, η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.Είναι αλήθεια ότι αι εθνοφυλετικαί επιρροαί δυστυχώς και εις την ενδοεκκλησιαστικήν θεώρησιν των πραγμάτων συνέδραμον αρνητικώς εις ολόκληρον την καθ’ ημάς κατά Ανατολάς του Χριστού Εκκλησίαν. Δεν χρειάζονται περισσότεραι διευκρινήσεις, καθώς οι πάντες έχομεν γευθή τα απότοκα των τοιούτων θέσεων. Αυτής της οδυνηράς και εσφαλμένης οπτικής πλευράς τα αποτελέσματα έφερον την υφ’ υμάς Εκκλησιαστικήν οντότητα, αδελφέ άγιε Αχρίδος, εις την απομόνωσιν και εις την κατάστασιν του σχίσματος. Η μετά της Αγιωτάτης κατά Σερβίαν Εκκλησίας διαφορετική αντίληψις των αφορώντων εις τα καθ’ υμάς, και η αμφοτέρωθεν αμετακίνητος παραμονή εις θέσεις και πρακτικάς μη οδηγούσας εις διέξοδον, ωδήγησαν τα πράγματα εις αδιέξοδον, το οποίον παγιωθέν πέραν του ημίσεος αιώνος απήτει έμπονον θεραπείαν. 

Είδατε πόσον σοφή τυγχάνει η πράξις της Εκκλησίας! Εάν δεν είχε καθορίσει την έκκλητον αναγωγήν εις τον Κωνσταντινουπόλεως, τα αδιέξοδα θα ήσαν μακροβιώτερα και ίσως και αθεράπευτα. Προσεφύγατε εις την πρόνοιαν της Μ. Εκκλησίας και αύτη επέβλεψε μετά φιλανθρωπίας και μητρικής αγάπης εφ’ υμάς. Δεν παρεθεώρησε το πρόβλημα. Δεν εκώφευσε. Δεν απέφυγε τας ευθύνας και τον κόπον. Δεν ημέλησεν. Εμελέτησεν. Εφρόντισε διά την ένθεν κακείθεν εξομάλυνσιν των δυσχερειών. Απηύθυνε πρόσκλησιν και προς υμάς και προς την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Σερβίας δι’ ομού μεθ’ ημών συνεργασίαν προς ενδελεχή επισκόπησιν του όλου θέματος, επί τω σκοπώ ανευρέσως της συμφερωτέρας λύσεως. Εν τέλει δε, συνεξετάσασα απάσας τας παραμέτρους και πεισθείσα διά την ωριμότητα υμών, καθώς ανεδαφικαί εκκλησιολογικαί και μη, το παλαιότερον διατυπωθείσαι θέσεις, έχουν υποχωρήσει πλέον, και ότι υπάρχετε περισσότερον η άλλοτε έτοιμοι και διά γόνιμον διάλογον μετά της Εκκλησίας της Σερβίας, απεφάσισεν, ως είχε χρέος ιερόν και αναφαίρετον, και απoκατέστησεν υμάς υπό συγκεκριμένας προϋποθέσεις και όρους εις την Εκκλησιαστικήν κοινωνίαν. Προέτρεψε δε υμάς προς ήρεμον και ησύχιον αναζήτησιν μετ’ αυτής του εν συνεχεία ποιμαντικού-διοικητικού σχήματος προς -κατά την καθηγιασμένην πράξιν της Εκκλησίας- έγκρισιν υφ’ ημών και ακολούθως ενημέρωσιν του πανορθοδόξου Σώματος.”

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Παναγιώτατος τόνισε ότι η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία είναι πρόθυμη να σταθεί “εις το διηνεκές” στο πλευρό της Ιεραρχίας και του κλήρου της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, η οποία θα πρέπει να παραμείνει σταθερή στις δεσμεύσεις της.

“Κατανοούμεν τας υμετέρας δυσκολίας, τα τεθέντα διλήμματα, τας εσωτερικάς διεργασίας, τας επαλλήλους και μεταβαλλομένας απόψεις˙ αλλά αι λύσεις απαιτούν θυσίας και γενναιότητα. Ούτως αισθανόμεθα και την χαράν όλων σας διά την γενομένην εξέλιξιν. Από σήμερον, καθ’ ην λαμβάνετε θέσιν και λειτουργήματα εις το πανίερον Σώμα της Εκκλησίας, ελπίζομεν ότι θα αναδειχθήτε αντάξιοι της προς υμάς ευνοίας της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. 

Ελπίζομεν ότι θα είσθε σταθεροί εις τας δεσμεύσεις σας και ότι τα λάθη του παρελθόντος θα αποτελούν πηγήν γνώσεως προς αποφυγήν επαναλήψεως ομοίων. Ελπίζομεν ότι ο διαρκής κίνδυνος της Ορθοδοξίας, ο εθνοφυλετισμός, θα αποτελή μακρινόν και μη επαναπροσεγγίσιμον παρελθόν. Αναμένομεν εξ υμών μεγαλυτέραν προσοχήν και βαθυτέραν προσέγγισιν των εκκλησιαστικών θεμάτων και σας διαβεβαιούμεν ότι είμεθα πρόθυμοι να σταθώμεν εις το πλευρόν σας εις το διηνεκές. Η Κωνσταντινούπολις τυγχάνει η γενέτειρά σας, η πνευματική σας μήτρα, και έχετε χρέος να καλλιεργήσητε μετ’ αυτής έτι και έτι, και επί πάσι δεσμούς ακαταλύτους τη δυνάμει του πανθενουργού Αγίου Πνεύματος. 

Διά τοιούτων πολλών και αγαθών ελπίδων επιστέφομεν υμάς. Ευλογούμεν το πλήρωμα της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, όλον τον λαόν της Δημοκρατίας της Βορείου Μακεδονίας. Χαιρετίζομεν την, ως είδομεν, αγαθήν και φιλάδελφον προς υμάς διάθεσιν της Αγιωτάτης κατά Σερβίαν Εκκλησίας. Αναμένομεν την επίσημον υφ’ υμών ενημέρωσιν διά την πρόοδον του αναμεταξύ σας διαλόγου. Και εν τέλει εγχειρίζομεν την αποκαταστατικήν της εκκλησιαστικής κοινωνίας Πατριαρχικήν και Συνοδικήν Πράξιν και προγευόμεθα της μεθ’ υμών συλλειτουργίας την ερχομένην Κυριακήν της Πεντηκοστής, «ο δε Θεός της ειρήνης μετά πάντων υμών· αμήν.» (Ρωμ. ιε´, 33).”

Ακολούθως, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Στέφανος εξέφρασε την συγκίνηση και την χαρά του για την παρουσία του ιδίου και των Αρχιερέων της υπ’ αυτόν Εκκλησίας στη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία.

“Με καρδιές γεμάτες χαρά και συγκίνηση ήρθαμε στην Βασιλεύουσα Πόλη του Κωνσταντίνου από την αρχαία Αχρίδα, η οποία στους χρόνους της ακμής της είχε 365 θυσιαστήρια, όσα και οι ημέρες του έτους. 

Ερχόμαστε από την Αγία Σοφία της Αχρίδος στην Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία. Ερχόμαστε από την πόλη, που κοσμείται από σπουδαίες απεικονίσεις της Υπεραγίας Θεοτόκου, στην ιερά Θεοτοκούπολη, στην σεβάσμια Μεγαλομάρτυρα μεταξύ των Εκκλησιών. Ερχόμαστε από τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, του οποίου ο ναός στο Κάνεο εδώ και αιώνες στέκεται άγρυπνος πάνω από την Λευκή Λίμνη, στην έδρα της Εκκλησίας εντός της δικαιοδοσίας της οποίας ο Ηγαπημένος Μαθητής εκήρυξε την αληθινή πίστη, έζησε την Αποκάλυψη, εκοιμήθη και μετέστη προς ουρανόν. Ερχόμαστε από την Ιερά Μονή με την πληθώρα ναών, που έκτισε ο Άγιος και Ισαπόστολος Κλήμης και την αφιέρωσε στον Μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα, στην παντελεήμονα Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως, η οποία ισότιμα ελεεί τα τέκνα Της και όλο τον λαό του Θεού. Ερχόμαστε από τα σεβάσματα των Μονών του Οσίου Ναούμ, της Ελεούσης, της Κοιμήσεως στο Τρέσκαβετς, της Μεταμορφώσεως στο Ζέρζε, του Οσίου Γαβριήλ στο Λέσνοβο, του Οσίου Ιωακείμ στο Σαραντάπορο, του Τιμίου Προδρόμου Μπίγκορσκι και όλων των μονών και ιερών μας, σε Σας, στην Πόλη του Θρόνου πάντων των Θρόνων.

Ήρθαμε, λοιπόν, στις μητρικές αγκάλες, Παναγιώτατε, μετά από μια περίοδο περιπλανήσεως στην πνευματική έρημο των παθών και της απομονώσεως. Όπως όλοι μπορούν να πράξουν λάθη, κι εμείς κάναμε και τα αναγνωρίζουμε. Παρακαλέσαμε να ανοίξετε την μεγάλη καρδιά Σας και Εσείς δεν μας αρνηθήκατε, αλλά μας δεχθήκατε στην πατρική αγκαλιά Σας. Είχαμε ακούσει, αλλά τώρα και εκ πείρας γνωρίζουμε, ότι Εσείς, ως Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, γνωρίζετε τόσο καλά πώς να θεραπεύετε τα τραύματα και να επουλώνετε τις πληγές. Αιώνες τώρα η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως τελεσιουργεί αυτό το έργο αγάπης και την αγάπη διακονεί. Είναι η Εκκλησία της θυσίας και της προσφοράς, της ασκήσεως και της εξαντλήσεως, του ελέους και των πλουσίων ευλογιών. Είναι πάντοτε κενούμενη, αλλά ποτέ κενή από αγάπη και σπλάγχνα οικτιρμών.

Ήρθαμε κοντά Σας με πίστη στο πλήρωμα του χρόνου, του χρόνου στον οποίο ακούσατε τον στεναγμό της καρδιάς μας και τον πόθο των ψυχών μας! Ήρθαμε κοντά Σας και είμαστε πολύ χαρούμενοι. Ήρθαμε να εκφράσουμε τον πόθο Χριστού, που έχουμε ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και να υποβάλουμε στον Θρόνο Σας τον σεβασμό, την τιμή και την ευγνωμοσύνη μας, να διατρανώσουμε από την καρδιά της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ενώπιον του Οικουμενικού Θρόνου, την αγάπη μας προς όλη την Οικουμένη.

Γι’ αυτό, ιστάμενοι ενώπιόν Σας και με την τιμή να σταθούμε δίπλα Σας, ήρθαμε να Σας πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ! Σ’ αυτή την ευλογημένη εσπέρα, πολλά καλά συνδράμουν: η εορτή του Οικουμενικού Πατριάρχου, η μνήμη των Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, η σύναξη της πρώτης εικόνος του Αγίου Όρους, του «Άξιον εστίν»· αυτό το Σταυροπήγιο όπου βρισκόμαστε, όπου το ζων ύδωρ που ανέβλυσε από την Ζωοδόχο Πηγή, οι νεκροί στους τάφους και εμείς, οι «νεκροί» που αναστηθήκαμε· η έκκλητος την οποία Σας υποβάλαμε και διά της αποδοχής της οποίας μάς δεχθήκατε στην κοινωνία μαζί Σας και με όλο τον Ορθόδοξο κόσμο· κι Εσείς, Παναγιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, τα ιερά προνόμιά Σας και η πλήρης αγάπης καρδιά Σας”.  

Στη συνέχεια της ομιλίας του ο Αρχιεπίσκοπος κ. Στέφανος  επεσήμανε:

“Η Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη αποκαταστάσεώς μας από τις περιπέτειες της απομονώσεως είναι -και θα μεριμνήσουμε να παραμείνει- το θεμέλιο στο οποίο θα οικοδομήσουμε το μέλλον μας, πάντοτε υπό τις σοφές συμβουλές της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Η ενάτη Μαΐου για μας θα είναι ημέρα πνευματικής και λαϊκής μνήμης, ημέρα ευεργεσίας, ημέρα τιμής και εορτασμού.

Πολλά να είναι τα έτη Σας, Παναγιώτατε! Τα τέκνα Σας από την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αχρίδος, οι αρχιερείς, ο κλήρος και ο λαός, με επικεφαλής την ταπεινότητά μου, κλίνουμε γόνυ ευχαριστιών, ευγνωμοσύνης και σεβασμού. Σας ευχόμαστε η Παναγία Δέσποινά μας να Σας χαρίζει πολλά έτη στο πηδάλιο της Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Βασιλευούσης Πόλεως, για να ευφραίνεται όλος ο Χριστώνυμος λαός κι εμείς μαζί του να αναφωνούμε: «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς»!” 

Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης ενεχείρισε στον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη αποκαταστάσεως της εκκλησιαστικής κοινωνίας και αντήλλαξαν θερμό ασπασμό αδελφικής αγάπης, υπό τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα των παρισταμένων πιστών.

Νωρίτερα, στο τέλος του Εσπερινού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του Διδασκάλου του Γένους Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού του Ιμβρίου (1772 – 1851), του οποίου φέρει το όνομα, καθώς και του προσφάτως κοιμηθέντος Μητροπολίτου Σασίμων κυρού Γενναδίου, ο οποίος διετέλεσε επί πολλά χρόνια υπεύθυνος της Μονής, και ακολούθως, τέλεσε την χειροθεσία του Ελλογιμ. κ. Αναστασίου Ωρολογά, διαπρεπούς Καθηγητού Νευρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο οφφίκιο του Άρχοντος Ασηκρήτου.

Μετά τον Μ. Εσπερινό, στον αυλόγυρο της Μονής, προβλήθηκε αφιερωματικό ντοκιμαντέρ, στο οποίο οι μαθητές των ομογενειακών σχολείων της Πόλεως και της Ίμβρου έστελναν τις ευχές τους προς τον εορτάζοντα Παναγιώτατο, και ακολούθως πραγματοποιήθηκε δεξίωση, κατά την οποία ο Πατριάρχης δέχθηκε τα σέβη και τα συγχαρητήρια του κλήρου και του λαού.

______

Φωτογραφίες: Νίκος Παπαχρήστου / Οικουμενικό Πατριαρχείο