Τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα εἶναι -ὑποτίθεται-
καθολικά, ἴσα γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀναπαλλοτρίωτα. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ στυγνὴ πραγματικότητα φέρνει στὴ σκέψη μας τὴν
ἐμβληματικὴ δηκτικὴ ρήση τοῦ Τζὼρτζ Ὄργουελ
ἀπὸ τὸ ἔργο του Ἡ Φάρμα τῶν ζῴων: « Ὅλα τὰ
ζῷα εἶναι ἴσα· ἀλλὰ μερικὰ ζῷα εἶναι πιὸ ἴσα ἀπὸ τὰ ἄλλα»...
Τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα θεμελιώνονται
πάνω στὴν ἀξία ποὺ δίνουμε στὸν ἄνθρωπο. Ὅσο μεγαλύτερη ἀξία δίνουμε στὸν ἄνθρωπο,
τόσο πιὸ στέρεα θεμελιώνουμε τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα.
Ποῦ λοιπὸν θὰ μπορούσαμε νὰ δοῦμε νὰ δίνεται ἡ πιὸ μεγάλη
ἀξία στὸν ἄνθρωπο; σὲ κάποια ἰδεολογία, σὲ κάποια πολιτική;
Ἀλλὰ στὸν λόγο ἐκεῖνο ποὺ θέλει τὸν
ἄνθρωπο, τὸν κάθε ἄνθρωπο, νὰ εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ! Καὶ ἴσως ἀκόμα περισσότερο
στὸ θαυμαστὸ ἐκεῖνο γεγονὸς ποὺ ἑορτάζουμε λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν Παγκόσμια Ἡμέρα τῶν
Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων στὶς 10 Δεκεμβρίου, στὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς ἐνανθρώπησης
τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση νὰ ἑνώνεται μὲ τὴ θεία στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου