ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Β΄ τ. ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟ Ο ΤΑΦΟΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Β΄ τ. ΒΑΣΙΛΙΑ  ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΑ  ΣΑΡΑΝΤΑ  ΤΟ  ΤΡΙΣΑΓΙΟ  Ο  ΤΑΦΟΣ  

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

19/1  Κηδεία Κωνσταντίνου Β’ τ. Βασιλιά των Ελλήνων. Τη σχετική ανάρτηση αρχίσαμε με το χαριτωμένο από την Αγγλική Εφημερίδα Guardian γραπτό. «Για λίγες ώρες στην Αθήνα … ο Κωνσταντίνος Β', ο βασιλιάς που βασίλεψε μόλις τρία χρόνια πριν αναγκαστεί να εξοριστεί, ήταν και πάλι βασιλιάς των Ελλήνων, ή τουλάχιστον χιλιάδων πρώην υπηκόων του». Και κλείσαμε συμβολικά όσα παρακολουθήσαμε στην Τηλεόραση σε δυο λέξεις. «Και, η παλιά Ελλάδα»!

18 & 19.2  Τα Σαράντα, το Τρισάγιο, ο Τάφος, και κυρίως ο χαραγμένος σ’ αυτόν στίχος του Ευαγγελιστή Ιωάννη, κάτι σαν απόηχος απαλός του: «Και, η παλιά Ελλάδα», η αφορμή για όσα ακολουθούν.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β΄

ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

PRINS AF DANNMARK

ΓΕΝ. ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 2 ΙΟΥΝ. 1940

ΑΠ. ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ 10 ΙΑΝ.2023

 

ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ

 

«Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ. ΚΑΙ Ο ΜΕΝΩΝ

ΕΝ ΤΗ ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΤΩ ΘΕΩ ΜΕΝΕΙ

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΑΥΤΩ»

      Με μια διευκρίνιση ότι εκείνο το. «Ανθρώπινα, πολύ ανθρώπινα», συν ελληνορθόδοξα όσα ακολουθούν, τίποτε περισσότερο. Ευδιάκριτα έξω, πέρα, μακριά από τα ξύλινα τα λόγια τα … πολιτικά», συμπληρώνεται σήμερα με Γκαίτε. «Μισώ κάθε αγυρτεία σαν αμαρτία, αλλά περισσότερο την πολιτική αγυρτεία, που οδηγεί στην αθλιότητα και στην καταστροφή …». Και με Πανεπιστημιακό Καθηγητή της Φιλοσοφίας πιο ειδικά. «Τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα σήμερα δεν έχουν πολιτικό λόγο … Ερώτημα πρώτο. Θέλουν τα κόμματα να έχουν πολιτικό λόγο; Ερώτημα δεύτερο, προ-υποθετικό του πρώτου. Ξέρουν τι σημαίνει πολιτικός λόγος;» -Χρήστος Γιανναράς, Εφημερίδα «Η Καθημερινή»,19/2.

******   ***   ******

     Ένα έτος, λοιπόν μετά την άψογη ανάληψη της θέσης του κατά το Σύνταγμα «ανεύθυνου» Ανώτατου Άρχοντα της χώρας, μόλις είκοσι πέντε ενιαυτών ο Κωνσταντίνος, και τα πρώτα σύννεφα στον ορίζοντα επικίνδυνα -Ιούλιος 1965. Και δυο χρόνια μετά -Απρίλιος 1967- ξαφνικά είναι βραχυκυκλωμένος, παγιδευμένος, αιχμάλωτος ξυνωρίδας επίορκων στρατιωτικών. Εφτά μήνες αργότερα-Δεκέμβριος 1967 -αποτολμά ανατροπή τους ανεπιτυχώς. Χάνει έτσι ουσιαστικά-τυπικά μετά το Δημοψήφισμα του 1974- και τη θέση του ως Ανώτατου Άρχοντα της χώρας. Πλην κρατάει de facto υπέρ εαυτού ότι έχει αποσοβήσει επικίνδυνο διχασμό, ενδεχόμενα και εμφύλιο αιματηρό! Βέβαια, όχι επελθόντα αργότερα βαριά για τη χώρα δεινά. Για τα οποία ευκρινώς άλλοι φέρουν την ευθύνη, δεν είναι όμως αμέτοχη και η απαρχή, ως και ο ίδιος ομολογεί!

       Ταύτα συν το γεγονός ότι, από την μεταπολίτευση και εξής σεβάστηκε τη νέα τάξη πραγμάτων! Θέλησε, επεδίωξε να ζήσει κι έζησε ως απλός Έλληνας πολίτης οικογενειακώς όσο πιο πολύ χρόνο μπορούσε, και τι λαχτάρα, τι χαρά αφελότητας καρδίας παιδικής στην αγαπημένη του πατρίδα Ελλάδα, δημιουργούν μέσα του, ως αφήνει ευδιάκριτα να φανεί σε δημοσιευθέντα απομνημονεύματα, την όχι αβάσιμη αίσθηση ότι, δε δίστασε να κάνει την προσωπική του υπέρβαση στην κρίσιμη ώρα και στιγμή! Πράγμα το οποίο βέβαια δεν παύει να μένει ανοιχτό στην ιστορική μελέτη, έρευνα, και κρίση σε απώτερο εύθετο χρόνο, και βέβαια πιο νηφάλιο.

     Διό και, με το κάτω από την πλάκα «λείψανο» του διάβα του από τη γη, ψιθυρίζοντας θαρρείς. «Άρα τις εστί, βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός», έκρινε ενσυνείδητα εμφανώς ως χριστιανός ορθόδοξος, να χαράξει επ’ αυτής τον αποχαιρετισμό του στους επιγενόμενους Έλληνες συμπατριώτες και αδελφούς με τον πιο αυθεντικό του Ευαγγελιστή Ιωάννη υπομνηματισμό : «Ο Θεός αγάπη εστί ! Και ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» -Α' Ίωάν. δ' 16.

       Όντως, λοιπόν. «Ήταν ωραίο παιδί»! Όντως, λοιπόν. «Ήταν ωραία ψυχή»! Σαν όπως και άλλες όσο πολλές αριθμούσε, «και, η παλιά Ελλάδα»! Και ποιος δεν εύχεται να αριθμεί και η σημερινή! Αιωνία η μνήμη αυτού!

Αθανάσιος Κοτταδάκης