Στο νου μου έρχονται τα κλαδεμένα δέντρα

Κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους χτυπημένους από τα αστροπελέκια της ζωής και των ανθρώπων, στο νου μου έρχονται τα κλαδεμένα δέντρα που βλέπω αυτές τις μέρες στους δρόμους και στους αγρούς. 

Όταν πάλι βλέπω δέντρα ύστερα από κλάδεμα, θυμάμαι τότε τους ανθρώπους που τους περιποιήθηκε το χέρι της όποιας μικρής ή μεγάλης δοκιμασίας  Άνωθεν ή από τους "εγγύς και τους μακράν"..

Δε λυπήθηκα ποτέ τα κλαδεμένα δέντρα. Ξέρω πόσο καλό τους κάνει το κλάδεμα, έτσι καθώς καινούργιους χυμούς θα ανεβάσει στα κλαδιά τους, και θα φουντώσουν περισσότερο.

Και παρ’ όλη τη συμπόνια που νιώθω για τους ανθρώπους τους πονεμένους, τις ίδιες σκέψεις κάνω και γι’ αυτούς.  Ότι δηλαδή το άγγιγμα του πόνου επάνω τους θα έχει την ευεργετικότητα του κλαδέματος.