Αναστάσιος

Fraus pia (ευσεβής απάτη)

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Είναι άσχημο και οδυνηρό να… περιπλακείς στα δίχτυα μιας ευσεβούς απάτης (fraus pia). Να ξέρεις και να φοβάσαι. Να μασάς τα λόγια σου και να απεραντολογείς… αοριστολογώντας! Να αγχώνεσαι από την παροιμία «τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη» και ακόμα «χειρότερα» να σε συντρίβει ο λόγος του Χριστού «το ναι ναι και το ου ου» και η τρομερή Του διάγνωση: «Γνωρίστε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα σας ελευθερώσει».

Και συ να ξέρεις και να μην είσαι λεύτερος…! Νάρχονται τα κείμενα που από την συνθήκη πρέπει να χρησιμοποιήσεις προσευχόμενος…, να λένε άλλα… και συ νάσαι κρυμμένος πίσω από το ακατανόητο της ευσεβούς απεραντολογίας τους και να υπηρετείς τελικά… την ευσεβή απάτη. Να λέει η προσευχή σου την πραγματικότητα, ότι παίρνεις φως και δίδεις στους πιστούς «… από το καντήλι που καίει μονίμως (ενδελεχώς) και πάντοτε (και αειφώτως) πάνω στον φωτοφόρο τάφο (μας φώτισε με την Ανάσταση – ο Χριστός είναι το φως) και συ να συζητάς (ενώ ξέρεις ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, ο Θεός δεν υποχρεώνεται) για… υποχρεωτικό (στον… Θεό) θαύμα, ενώ με την προσευχή σου ΆΛΛΑ έλεγες.

Κα όλα αυτά, γιατί πλέον στους ορθοδόξους η προσευχή είναι… ευσεβή ακατανόητα «μαγικά» λόγια, που πρέπει να ειπωθούν με τις ίδιες λέξεις, σαν θεϊκό ξόρκι. Και να μην θέλεις να καταλάβεις ότι αυτό είναι βλασφημία κα προσβολή του Χριστού, αφού κάτι τέτοιο γελοιοποιεί τα θαύματά Του… και τα κάνει μαγγανείες. «Χειροποίητες μηχανουργίες», «φωτοποιῶν επιβο(υ)λές», αφού όπως λέει ο Νικηφόρος Θεοτόκης (1731-1800) («αυτή η κολώνια βαστάει χρόνια»…!) «Οὐκ ἀπ’ οὐρανοῦ κατέρχεται, οὐδ’ ἀπό τοῦ τάφου ἀναβλύζει…». Αν δε κάποιος επισημάνει όλα αυτά, τότε όπως γράφει και ο Αγάπιος ο Ιθακήσιος «… τήν δραματουργίαν αὐτοψεί κατανοήσας μικροῦ καί κατελεύσθην ὑπό τῶν ἐκεῖσε φωτοποιῶν» (παραλίγο θα με λιθοβολούσαν οι εκεί… φωτοποιοί!!!) ὡς δῆθεν κατάσκοπος». Τόσο καλά.

Ηθελημένη αμνησία του γεγονότος ότι ο Απ. Θωμάς είχε αμφιβολίες. Τις εξέφρασε μπροστά σε όλους, έφτασε μάλιστα να αγγίξει με τα δάχτυλά του το πλευρό του Χριστού… Μα κανείς τους δεν θύμωσε!!! Η ίδια η πίστη είναι το θαύμα! Είμαστε ανίκανοι μόνοι μας ακόμα και να αντιληφθούμε τον Θεό. Μοιάζουμε σαν μικροσκοπικά μυρμήγκια στο βάθος μιας χαράδρας σκεπασμένα με εκατομμύρια στρώματα μπαμπάκι, που προσπαθούν να δουν τον ουρανό…!

Παντού σ’ όλο τον χριστιανικό κόσμο, ο Χριστός, κατά την Ευαγγελική Διδασκαλία που περιγράφει την πραγματικότητα, είναι το ΦΩΣ του κόσμου. Όλοι οι χριστιανοί γιόρταζαν και γιορτάζουν την Ανάσταση, ξεκινώντας, με τον συμβολισμό που είναι επαγωγικός, από το κτιστό φως, που ευλογούσαν ξεκινώντας τον εορτασμό το βράδυ της παραμονής (με την πρώτη επίσημη Θ. Λειτουργία της Αναστάσεως, πράγμα το οποίο τώρα μόνο στους αδελφούς μας καθολικούς σώζεται) στο ΦΩΣ το αληθινό, που είναι ο Χριστός.

Lumen Christi. Lumen mentis et cordis, φωνάζει ο διάκονος. Φως Χριστού. Φως στα μυαλά και στις καρδιές. Δύσκολα πράγματα. Πώς θα φωτιστούν μυαλά και καρδιές; Πῶς ἀκούσουσι χωρίς κηρύσσοντος; Ένα είναι το σίγουρο. Το κήρυγμα δεν γίνεται να είναι «σεσοφισμένος μύθος», φενάκη, fraus pia, ασάφεια ψυχολογική και υποβολή από μονομανίες.

Veni Creator Domine, mentis tuorum visita, λέει ένας πανάρχαιος ύμνος (9^ος αι. Rabanus Maurus) της ενιαίας Μίας Εκκλησίας του Χριστού. Δηλαδή, «Έλα Δημιουργέ Κύριε, επισκέψου τα μυαλά των δικών Σου…». Η επίσκεψη του Χριστού κάνει την ζωή να αληθεύει. Κάνει την ψυχολογία να ηρεμεί, να ακούει, να μη θυμώνει, να μη λέει ψέματα, φυσικά ποτέ να μη δέχεται… «άγιους» σκοπούς που τα καταξιώνουν. Άλλος είναι ο πατέρας του ψέματος, όχι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι η αλήθεια και είναι γεννήτωρ της αλήθειας. Παν το γεγενημένον εκ του Πνεύματος του Χριστού, υπηρετεί την αλήθεια.

Ο Θεός δεν υπηρετείται με ψέματα. Οι πλαστογράφοι δεν γίνονται ποτέ απόστολοί Του. Ίσως κάποιοι νομίζουν ότι μ’ αυτό τον τρόπο υπηρετούν θεσμούς… ΟΜΩΣ τον Χριστό καθόλου δεν Τον νοιάζει ο όποιος θεσμός…! Δεν έχει καμμία δυσκολία να παραδώσει στην λεηλασία και την καταστροφή τον Ναό, που Του έφτιαξε ο Σολομών ή ο Ιουστινιανός… μπας και οι πιστοί Του καταλάβουν επιτέλους, αυτό που κατάλαβε μια πόρνη ένα μεσημέρι στο πηγάδι της Συχάρ… ότι δεν κατοικεί σε χειροποίητες μηχανουργίες… όποιας μορφής!