Η Θεομήτωρ! - Χρήστος Φωτόπουλος

Η Θεομήτωρ!

 Χρήστος Φωτόπουλος

Αυτές τις ημέρες του Αυγούστου αδελφοί μου, οι Χριστιανοί γιορτάζουμε το πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, αφορμή είναι η Κοίμηση της και η εις ουρανούς μετάσταση της που έρχεται μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού να μας δροσίσει πνευματικά, να μας απαλύνει το βάρος της καθημερινότητας και να μας ενδυναμώσει για τα επερχόμενα.

 Συνήθως σε μια κοίμηση το αίσθημα του πόνου είναι το κυρίαρχο, τα δάκρυα και οι κραυγές είναι οι οικείες ακοές σε ένα τέτοιο γεγονός, στην Κοίμηση όμως της Θεομήτορος αυτά δεν έχουν θέση, η πηγή της Ζωής, η Μήτηρ της Ζωής, είναι αιτία χαράς, χαράς πνευματικής, χαράς ουσιαστικής, χαράς αληθινής, εδώ ο πόνος γίνεται θρίαμβος και ο θάνατος καταργείται δια την Μητέρα Αυτού που κατήργησε τον θάνατο, άρα και στην κοίμηση της Θεοτόκου προγευόμεθα οι εν τη γη όντες την χαρά της Αναστάσεως ή καλύτερα της κοινής Αναστάσεως.

 Ο Δεκαπενταύγουστος για εμάς τους ορθοδόξους είναι πανηγύρι, είναι εορτή ευφρόσυνος, είναι ημέρα ζωής και αγιασμού. Η Παναγία εκοιμήθη και μετέστη στους ουρανούς, δεν είδε φθορά το σώμα που εγέννησε την όντως Ζωή και πώς να ήτο δυνατό να δει; Ακόμη λοιπόν μια απόδειξης και της δικής μας Αναστάσεως!

 Αλλά μπορεί και ο καθένας να παρατηρήσει την μεγάλη αγάπη του λαού προς το πρόσωπο της Θεοτόκου, την τόση ευλάβεια, την τόση προσμονή για το ασπασμό της ιεράς Της εικόνος και την εναπόθεση των πόνων, των οδυρμών και των δακρύων εις Αυτήν. Η Παναγία μας είναι η μεγάλη Μάνα, είναι η τροφός, η ιατρός, η μετά Θεόν ελπίδα και φοβερά προστασία μας, η απαντοχή και η καταφυγή μας, το ήρεμο και απάνεμο λιμάνι που αναζητά ο άνθρωπος της εποχής, η Παναγία μας είναι Μάνα και για τους πιστούς και για τους απίστους, και για τους δίκαιους και για τους αμαρτωλούς, και για τους εγγάμους και για τους αγάμους, και για τους πλουσίους και για τους πτωχούς, είναι Μάνα για όλους, άλλωστε για Εκείνην δεν υπάρχουν διακρίσεις, η Παναγία μας όπως και ο Υιός της μας αγαπά όπως είμαστε και επιθυμεί διακαώς τον αγιασμό των τέκνων της, τρέχει πάντοτε, σε κάθε επίκληση, σε κάθε ικεσία, σε κάθε κραυγή αγωνίας, στέκει εκεί πλάι στους ανθρώπους, στους ανθρώπους που ξεχνούν ότι είναι η Μάνα τους αλλά εκείνη δεν ξαχνά ότι είναι παιδιά της, η Παναγία στέκει πάντα δίπλα μας, και δίνει λύσεις σε αδιέξοδα και χαρές σε πονεμένες ψυχές.

 Τελειώνοντας αυτές τις ατελείς σκέψεις θα ήθελα να πω μια μόνη σκέψη ακόμα, λέγουν πολύ να κρατήσουμε την Παναγία απ'το φουστάνι και θα σωθούμε, ίσως κάποιος πει ότι δεν είμαστε άξιοι και όντως δεν είμαστε, αρκεί όμως να της λέμε "δεν έχω μούτρα να σε δω, η αμαρτία με καταρράκωσε, το μόνο που μου έμεινε είναι να σε κρατώ απ'το φουστάνι, σε κρατώ και δεν σε αφήνω, όχι δεν σε αφήνω, βάστα Μάνα και εσύ, βάστα, γιατί με χάνεις..." και πράγματι μας βαστά και δεν μας χάνει αλλά μας σώζει! Η Θεομήτωρ σώζει!