ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
(Ματθ.
17, 1-9)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ
ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στη Νέα
Κερασούντα, στις 6/8/2003)
Η αληθινή Μεταμόρφωση
Μεταμόρφωση σημαίνει αλλαγή. Αλλαγή της ζωής. Αλλαγή του εγώ μας. Αλλαγή της προσωπικότητός μας. Αλλαγή προπαντός του εσωτερικού μας περιεχομένου.
Όλοι μας, στην ζωή μας, αγωνιζόμαστε να επιτύχουμε μία αλλαγή. Να αλλάξουμε τη ζωή μας, να την αναβαθμίσουμε. Να την κάνουμε καλύτερη. Αλλά βαδίζουμε σε στραβό δρόμο. Γιατί αναβάθμιση της ζωής μας θεωρούμε: περισσότερα χρήματα, μεγαλύτερη και καλύτερη θέση, και περισσότερη διασκέδαση. Και μερικές φορές, αυτά τα πράγματα συνδυάζονται με μια τραγική εσωτερική καθίζηση.
Γιατί ο άνθρωπος όταν υποβαθμίσει μέσα του τον πλούτο και την σημασία της ψυχής, την σημασία του Θεού στη ζωή του και τη σημασία της υπακοής εις το άγιο θέλημά του, ενώ έχει γεμάτη την τσέπη του, και έχει καλό αξίωμα, και όλοι τον ζηλεύουν, δεν παύει να είναι από μέσα μια σαπίλα. Και δυστυχία ανυπόφορη.
Μπορεί απ’ έξω να είναι ωραίος και ζηλευτός. Μπορεί να τον θαυμάζουν οι άνθρωποι. Μπορεί να μοσχοβολάει με τα αρώματά του. Αλλά από μέσα είναι μία βρώμα από το ηθικό κακό. Από τον θάνατο της της ψυχής.
Πόσες φορές έχουμε συναντήσαμε πεθαμένες ψυχές! Που όταν ακούσεις μια λέξη από το στόμα τους, σε πιάνει ασφυξία από τη δυσωδία. Γιατί δεν έχουν να πουν κάτι καλό, δεν ξέρουν τι σημαίνει συμβουλή, δεν ξέρουν τι σημαίνει καλό και κακό, δεν ξέρουν τι σημαίνει Βασιλεία του Θεού. Μεγάλη προσοχή στα έξω, καμιά σημασία στα μέσα. Υπάρχει χειρότερη κατάπτωση και χειρότερη δυστυχία για τον άνθρωπο; Και η δυστυχία αυτή, μεγαλώνει από την στιγμή που ο άνθρωπος που την έχει, αντί να θεωρεί τον εαυτό του ξεπεσμένο, τον φαντάζεται πρωτοπόρο.
Το νόημα της ζωής
Γι’ αυτό ακριβώς, επειδή εκεί καταντάμε οι άνθρωποι από τη «λαχτάρα» μας για την τσέπη μας, για το καμάρι μας και για τις ηδονές της σάρκας μας, και φθάνουμε να είμαστε εντελώς κούφιοι, ο Χριστός, μη ανεχόμενος να καταταλαιπωρούμεθα και να είμαστε κλωτσοσκούφι του διαβόλου, έκανε από εκείνο που ζητάμε εμείς, την αντίστροφη πορεία.
Εμείς θέλουμε αναβάθμιση. Ο Χριστός για χάρη μας, έκανε στον εαυτό Του υποβάθμιση. Αντί να θέλει να ανεβεί, όπως κάνουμε εμείς, άρχισε να κατεβαίνει. Και πού κατέβηκε; Πρώτα κατέβηκε από τον ουρανό στη γη. Μετά γεννήθηκε σ’ ένα σπήλαιο. Έπειτα έζησε τις «ευωδίες» του «σπηλαίου» που λέγεται ανθρωπότητα. Να τον βρίζουν, να τον συκοφαντούν. Να τον λένε ακόμη και Βεελζεβούλ και διάβολο.
Και ο Χριστός συνεχίζει να κατεβαίνει για χάρη μας. Να συγκαταβαίνει όπως λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα. Αφήνει να τον καταδικάσουν. Δικάζεται ο Θεός της δόξης που θα κρίνει τον κόσμο όλο. Και καταδικάζεται από τους δούλους του. Μετά σταυρώνεται. Και αφού σταυρώνεται, ετάφη. Τον πήραν και τον έβαλαν στον τάφο. Τι σημαίνει τάφος και θάνατος; Για μας, εκμηδένιση. Τι είναι ο πεθαμένος; Μηδέν. Έτσι σκέφτηκαν οι άνθρωποι και για τον Υιόν του Θεού. Ότι κατάντησε μηδέν, αφού ήταν πεθαμένος. Αλλά ο Υιός του Θεού δεν ήταν ποτέ πεθαμένος. Ήταν πάντοτε ζωή. Και ζωοποιός και ζωοδότης. Και γιατί σταυρώθηκε για μας; Για να μας δείξει ότι μας αγαπάει. Και για να μας δείξει τι άλλο; Πόσο κακό είναι η αμαρτία. Δηλαδή να πηγαίνει κανείς αντίθετα στο θέλημα του Θεού.
Αυτός, για να πάει ίσα στο θέλημα του Θεού, ταπείνωσε τον εαυτό Του και δέχθηκε να πεθάνει για μας. Για να μας δείξει ότι ουσία δεν είναι, να μην είναι κανείς φτωχός. Δεν είναι να μην έχει κανείς να διασκεδάσει. Ουσία για τον άνθρωπο είναι, να κάνει διάκριση μεταξύ εκείνων που έχουν αξία και εκείνων που δεν έχουν αξία. Τι έλεγε ο Χριστός; Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο εάν κερδίσει τον κόσμο όλο, αλλά ζημιωθεί και χάσει την ψυχή του; Με τι την πουλάει την ψυχή του; Τι αντάλλαγμα ζητάει για την ψυχή του;
Στην αγορά, όταν πουλάω κάτι, τι σημαίνει; Ότι δεν το έχω πια, ότι το έχασα. Αλλά όταν πουλάς την ψυχή μου, δεν είναι το ίδιο. Σημαίνει κάτι άλλο. Εξακολουθείς και την έχεις στην πιο τραγική της μορφή. Στην κόλαση. Στο εντελώς αντίθετο από εκείνο που έχεις πόθο και στόχο εδώ στη γη. Τι ζητάμε εδώ; Μεγαλεία, τσέπη γεμάτη, διασκέδαση. Και εκεί; Αν δεν προσέχεις την ψυχή σου εδώ, εκεί δεν θα έχεις τίποτε. Και μόνο τίποτε; Θα έχεις και όλα τα βάσανα και τις τιμωρίες της κολάσεως.
Ενώ, αν φρόντιζες για την ψυχή σου, θα μπορούσες να κάθεσαι στα δεξιά και στα αριστερά του Χριστού, όπως η Παναγία και ο Πρόδρομος και να έχεις τις λαμπρότητες των αγίων, το μεγαλείο των αγίων, στη Βασιλεία του Θεού την επουράνιο. Αυτό είναι το νόημα της ζωής. Αυτό το νόημα ήθελε να μας δείξει ο Χριστός την ημέρα της αγίας Μεταμορφώσεώς Του.
Μεταμόρφωση: Αποκάλυψη Χριστού
Πήρε τους τρεις μαθητές και ανέβηκε στο βουνό. Όταν έφτασε εκεί πάνω, άρχισε να προσεύχεται. Ενώ προσευχόταν ο Χριστός, λέει το Ευαγγέλιο, έλαμψε το πρόσωπό Του «υπέρ τον ήλιον». Και τα ιμάτιά του, έγιναν λευκά σαν το φως. Γιατί;
Έλαμψε από μέσα, εκείνη την στιγμή, εκείνο που το έκρυβε για να φαίνεται σαν και μας και να είναι κοντά μας. Για να ταπεινώνεται για χάρη μας. Για να μας δείχνει ότι αξία έχουν τα «μέσα», όχι τα «έξω». Οι μαθητές είδαν και κατάλαβαν ότι αυτός είναι ο Θεός της δόξης. Και δεν είδαν μόνο το φως. Είδαν και δύο αγίους προφήτες. Τον Μωυσή και τον Ηλία. Χίλια χρόνια ο ένας, δυό χιλιάδες χρόνια ο άλλος, πεθαμένοι. Τους είδαν να είναι κοντά Του. Να κουβεντιάζουν μαζί Του.
Τότε κατάλαβαν ότι ο Χριστός είναι Κύριος και των ζωντανών και των πεθαμένων. Οι άγιοι προφήτες, στέκονταν μπροστά στον Χριστό γεμάτοι ευλάβεια, σαν δούλοι Του. Κουβέντιαζαν μαζί Του. Οι απόστολοι άκουγαν. Τι του έλεγαν οι προφήτες του Χριστού; «Έλεγον την έξοδον αυτού». Μιλούσαν για την έξοδό Του από αυτή τη ζωή. Για τον θάνατό Του, για τον Σταυρό και για την ταφή Του. Που όλα θα γίνονταν για τη σωτηρία μας. Και τον ευχαριστούσαν ο Μωυσής και ο Ηλίας εξ ονόματος ολόκληρης της ανθρωπότητος. Εξ’ ονόματος του καθενός μας που πιστεύει ότι ο Χριστός είναι ο σωτήρας του κόσμου και λυτρωτής μας.
Τον ευχαριστούσαν, για το ότι εδέχθη ο Θεός της δόξης να ‘ρθει και να σηκώσει τα βάρη μας, να μας ελευθερώσει. Και προπαντός γιατί ήλθε στον κόσμο, «στη γη να περπατήσει» όπως λέμε στα κάλαντα, «για να μας καλοκαρδίσει». Δηλαδή να αλλάξει την καρδιά μας. Να την μεταμορφώσει. Από καρδιά σκληρή, φίλαυτη, από καρδιά που ψάχνει «τα εδώ», της σάρκας και της προσωρινότητας... Να την φωτίσει να ψάξει για τα επουράνια, τα άφθαρτα, τα αιώνια. Να ψάξει για την Βασιλεία του Θεού.
Υπάρχει μεγαλύτερος σωφρονισμός, καλύτερη πνευματική νουθεσία, μεγαλύτερη αγάπη από το να σου πει άνθρωπος: «Πρόσεξε. Ο δρόμος που ακολουθείς είναι καταστροφή»;
Και όχι να είναι καταστροφή για μια βδομάδα, έσπασες ένα χέρι και το ‘φτειαξες πάλι, ή καταστροφή για ένα μήνα, για μερικά χρόνια... Αλλά να είναι ζημιά για την αιωνιότητα. Για πάντα. Τι χειρότερο να βάζεις το είναι σου, την ελπίδα σου, τον δυναμισμό σου, στο θάνατο; Για λίγα χρήματα, για μια διασκέδαση, για τα αντίθετα από την ωφέλεια της ψυχής; Γι’ αυτό ο Χριστός που μας δίδασκε όλα αυτά, μεταμορφώθηκε ενώπιον των μαθητών Του, για να καταλάβουν τι δόξα θα αποκτήσουμε και εμείς κοντά στον Χριστό, όταν φροντίσουμε να έχουμε γεμάτη την καρδιά μας, από το φως της Μεταμορφώσεως, από το φως του Χριστού, από το φως του αγίου θελήματός του.
Το μεγαλύτερο ρεζιλίκι
Κακό να σε δαγκώσει ένα φίδι, μια οχιά. Και να πεθάνεις με τους πόνους που δημιουργεί το δάγκωμα της οχιάς. Χίλιες φορές χειρότερο, είναι να σε δαγκώσει η οχιά που λέγεται «ο όφις ο αρχαίος», ο διάβολος και να σου νεκρώσει την ψυχή. Και συ μεν να λες «όλα καλά, τι ωραία που περνά η ζωή και μάλιστα όταν έχεις την τσέπη σου γεμάτη». Αλλά να σε περιμένει η χειρότερη καταστροφή.
Μεγάλο κακό βέβαια εδώ στη γη, να καταστρέφεσαι και να γίνεσαι ρεζίλι των ανθρώπων εχθρών σου. Αλλά μεγαλύτερη τραγωδία είναι να γίνεσαι όχι ρεζίλι ανθρώπων, αλλά ρεζίλι των αγίων αγγέλων και ρεζίλι και των δαιμόνων, γιατί κάνεις τα πιο απερίσκεπτα πράγματα στον κόσμο.
Να παρακαλέσουμε τον Κύριο και σωτήρα μας Ιησού Χριστό, να μας φωτίζει και να μας δυναμώνει. Και να μας οδηγεί κοντά Του. Αμήν.-
Πηγή: Ι.Μ. Πρ. Ηλιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου