Γίνεται δυστυχώς η Εκκλησία κόσμος. - Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος

Υπάρχει όμως και μία άλλη τάση και στάση ζωής στο εκκλησιαστικό γίγνεσθαι. […] Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, «στείρες παραδόσεις», που επικράτησαν πολλές φορές από λάθος ή με στραβό τρόπο, να θεωρούνται απαραβίαστες και ανέγγιχτες. Άλλοι κακοήθεις και συνήθως βολεμένοι και εξυπηρετούμενοι, έχοντας «πορισμόν την ευσέβειαν» μεταμορφώνονται συχνά σε σωτήρες της Εκκλησίας, τιμητές των πάντων. Αυτοί οι «αυτοκεχρισμένοι» σωτήρες, ως πρόσωπα ή ως στάση ζωής, γίνονται καταπιεστές, εκβιάζουν με έναν ιδιότυπο τρόπο, φοβίζουν στελέχη που κλήθηκαν να μαρτυρήσουν και να διακονήσουν σε επιτελικές εκκλησιαστικές θέσεις.
[…]
Το μεγάλο αμάρτημα της εκκλησιαστικής πρακτικής που ξεκινά από τη Διοικούσα Εκκλησία είναι η αλλοίωση του ευαγγελικού μηνύματος και η άνετη φιλοξενία στους κόλπους του πνεύματος του κόσμου τούτου. Αντί να γίνεται καθημερινά και όλο και περισσότερο ο κόσμος Εκκλησία, γίνεται δυστυχώς η Εκκλησία κόσμος.»

Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Ιερώνυμος,

«Φόβος και ελευθερία στις δομές της Εκκλησίας μας»,
Σύναξη 82 (2002), σελ. 15.