Τώρα όμως βράδιασε. Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις
κουρτίνες γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. Τι κάναμε στη ζωή μας; Ποιοι
είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;
Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει αιώνες να φανεί. Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου την έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα χτες ή ένα αύριο όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας γιατί θυμάμαι. Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση, πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.
Ώσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το παρελθόν (πότε
ζήσαμε;) και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω γιατί σε λίγο θα φύγουμε και
κανείς δεν θα μας θυμηθεί.
Τάσος Λειβαδίτης
Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου, Εκδόσεις Κέδρος, 2003
4 σχόλια:
Ποσο σοφό ;
Μήπως με αυτό το λογοτεχνικό του Λειβαδίτης εννοείς κάτι; μήπως είναι το κύκνειο άσμα του μπλοκ;
Προς: 17 Σεπτεμβρίου 2023 στις 8:18 π.μ.
Αυτοί που γνωρίζουν προσωπικά με ακούνε πολλές φορές να λέω «πρώτα ο Θεός» και σε προγραμματισμένες συναντήσεις κλπ. λέω «αν ζω».
Το κύκνειο άσμα του μπλοκ δεν το γνωρίζω. Όσο έχω σώας τας φρένας μου, η βούλησή μου είναι να συνεχίσω. Η υγεία μου δεν είναι και σε άριστη κατάσταση, αλλά αφού έχω διάθεση για εργασίες, προσφορά, ταξίδια κλπ. δεν διαπιστώνω λόγο να κλείσει το μπλοκ.
Αυτά τα χρόνια ξεκίνησα κάποιο ταξίδι με το «Αναστάσιος». Η συνέχεια του ταξιδιού μου είναι άγνωστη. Όπως και το τέλος του ή και το δικό μου κλείσιμο της αυλαίας προς συνάντηση των γονέων μου στα Ουράνια Σκηνώματα.
Γράφει ο Λειβαδίτης «Τώρα όμως βράδιασε. Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. Τι κάναμε στη ζωή μας;»
Και προτρέπει ο ιδρυτής του Χριστιανικού Έργου που από νεαρής ηλικίας υπηρέτησα -με πολλά λάθη- ο γενάρχης μας Όσιος Ευσέβιος Ματθόπουλος στο βιβλίο του «Ο Προορισμός του Ανθρώπου» στο κεφάλαιο περί αυτογνωσίας «Καὶ θὰ προσέχη στὸν ἑαυτό του παράλληλα, γιατὶ μὲ τὴν αὐτοεξέταση θὰ βλέπη τὴν κατάστασή του, σύμφωνα μὲ τὴ μαρτυρία τῆς συνειδήσεώς του. Εἶναι λοιπὸν ἀναγκαῖα καὶ τὰ δύο στὸ νὰ γνωρίση ὁ ἄνθρωπος τὸν ἑαυτό του, δηλαδὴ καὶ ἡ γνώση τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ προσοχὴ στὸν ἑαυτό του.» και προσθέτη μετά από πολλές συμβουλές «Ἔτσι, μὲ τὴν προσοχὴ στὸν ἑαυτό του καὶ τὴν ἐξέταση, ἀποκτᾶ αὐτογνωσία, δηλαδὴ ἀληθινὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ του. Δὲν λέμε ὅτι ἀποκτᾶ τὴν ἀπόλυτη καὶ τέλεια γνώσῃ, γιατὶ ἡ τελειότητά της βρίσκεται μόνο στὸν Θεό, ἀλλὰ παίρνει, ὅσο εἶναι δυνατὸ στὸν ἀνθρώπινο νοῦ, πληρέστερη καὶ τελειότερη γνώση τοῦ ἑαυτοῦ του.»
Αυτό τον απολογισμό-αυτοεξέταση της ημέρας που πέρασε, προσπαθώ να κάνω κάθε βράδυ μετά την προσευχή, όταν κλείνουν οι κουρτίνες των επαφών με τους άλλους, πάντα και παντού.
Την αγάπη μου.
Μην σταματάς συνέχισε.
Η απάντησή σας υπέροχη και με ύφος πνευματικού ανθρώπου.
Δημοσίευση σχολίου