Ήλθε στον ύπνο μου η μάνα μου

Ήλθε στον ύπνο μου η μάνα μου

«Διψάς;» με ρώτησε

«Όχι μαμά»

«Κρυώνεις;»

«Όχι μαμά»

«Τότε δε με χρειάζεσαι, φεύγω»

«Σε χρειάζομαι,

γιατί αλλιώς θα πάψω να ’μαι παιδί, μάνα» 

της είπα κι έμεινε.

Γ. Λ. Οικονόμου*

Μου λείπεις μαμά, σε σκέφτομαι περισσότερο σήμερα με πολλή αγάπη, γιατί τέτοια μέρα στις 10:10 το βράδυ της Τρίτης 9 Δεκεμβρίου 2014 έφυγε η ψυχή σου για την αιώνια Πατρίδα. Το ότι σε σκέπτομαι δεν είναι κάτι καινούργιο, σε σκεφτόμουν και χθες και κάθε προηγούμενη μέρα, σε σκέφτομαι σιωπηλά παντού και πάντα, συχνά λέω το όνομά σου και δακρύζω για την απουσία σου, το μόνο που έχω είναι αναμνήσεις καλές, σοφές συμβουλές πιστής στον Θεό γυναίκας, και τη φωτογραφία σου σε μια κορνίζα, αλλά και στην καρδιά μου.

Η θύμησή σου είναι το φυλαχτό μου, το οποίο δεν θα αποχωριστώ ποτέ, γιατί με δυναμώνει στην μοναξιά μου.

Ο Θεός σε έχει στα χέρια Του, εγώ σε έχω στην καρδιά μου, όσο κι αν σου λέω ότι σ’ αγαπώ, να ξέρεις ότι πάντα σ’ αγαπώ περισσότερο, το ίδιο και η κόρη σου και αδελφή μου Αγγελική.

 Μαμά!  Αιωνία η μνήμη σου.  

Αναστάσιος Κ.Κωστόπουλος

*«Για το άλφα της στέρησης» (εκδ. Κύμα, 2021)

Στην μνήμη της κατέθεσα σήμερα 10.000 ευρώ αντί ιερού μνημόσυνου.