ΚΥΡΙΑΚΗ Ι ΛΟΥΚΑ
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ (Λουκ. 13, 10 - 17)
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Διασκευή ομιλίας στον Άγιο Γεώργιο Θεσπρωτικού, στις 7/12/2003)
Πάνω απ’ όλα η ομορφιά! Ποιά όμως;
Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε μας είπε ότι ο Χριστός πήγε στην Εκκλησία. Εκεί ήταν κόσμος πολύς. Ανάμεσά τους ήταν και μια γυναίκα συγκύπτουσα. Είχε καμπουριάσει εντελώς. Το κεφάλι της, ήταν μόνιμα στραμμένο προς τα κάτω. «Μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές». Της ήταν αδύνατον να γυρίσει και να δει προς τον ουρανό. Κατάσταση θλιβερή.
Σήμερα θα θεωρούσαμε μια τέτοια γυναίκα, σαν το πιο ταλαίπωρο πλάσμα πάνω στη γη. Γιατί; Γιατί έχουμε ένα σύνθημα που λέει: «Πάνω από όλα η υγεία».
Μάλιστα τώρα τελευταία, το σύνθημα αυτό, παραποιήθηκε λίγο και έγινε: «πάνω από όλα η ομορφιά». Η σιλουέτα. Η αισθητική. Έχει γεμίσει ο κόσμος από ινστιτούτα αδυνατίσματος και αισθητικής.
Και τρέχουν οι άνθρωποι εκεί για να φτειάξουν λίγο καλύτερη την μέση τους, το πρόσωπό τους, για να αποκτήσουν καλύτερη κορμοστασιά. Αυτά «τραβάει» ο κόσμος την σημερινή εποχή. Έτσι σκέπτεται.
Η Εκκλησία, είναι το αληθινό ινστιτούτο υγείας, αισθητικής και ομορφιάς. Γιατί; Διότι η Εκκλησία ασχολείται με την θεραπεία. Ζητά από τον Θεό θεραπεία και για τα «έξω», για το σώμα. Μα προπαντός ζητά την θεραπεία τού «έσω» κόσμου.
Ζητά και την ομορφιά η Εκκλησία... Όλα τα θέλει όμορφα. Να είναι ωραίες οι εικόνες. Καλαίσθητα τα στασίδια, καλοφτειαγμένοι οι ναοί, ωραία η ψαλμωδία. Όλα όμορφα τα θέλει η Εκκλησία. Και μακάρι να μπορούμε να τα κάνουμε όλα όμορφα. Και τον εαυτό μας ακόμη. Γι’ αυτό χτενιζόμαστε, γι’ αυτό πλενόμαστε, γι’ αυτό θέλουμε να είμαστε ευπρεπείς. Για να φαινόμαστε όμορφοι.
Αλλά η αληθινή ομορφιά είναι η εσωτερική ομορφιά. Η ομορφιά της ψυχής. «Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου».... Από πού ήταν όμορφη η Παναγία; Λέγει η Αγία Γραφή: «Όλη η δόξα της θυγατρός τού Βασιλέως, δεν είναι τα στολίδια, τα εξωτερικά, αλλά έσωθεν. Από μέσα».
Έχεις από «μέσα»; Είσαι όμορφος. Δεν έχεις από «μέσα»; Και τα παιδιά σου σε σιχαίνονται και σε βαριούνται και η γυναίκα σου και ο άνδρας σου και οι συγγενείς σου.
Τι γλυκύτερο από το βλέμμα του Χριστού;
Ήλθε λοιπόν η συγκύπτουσα στην Εκκλησία.
Άραγε, πώς θα την κοίταζαν οι ομορφοπιασμένοι άνθρωποι; Πώς θα έλεγαν;
-Αμάν. Ήλθε και αυτό το ανθρωποειδές. Αυτό το πλασματάκι.
Μα ο Χριστός «ιδών αυτήν»... Έστρεψε τα μάτια Του επάνω της, την κύτταξε. «Και ευσπλαγχνίσθη». Την επόνεσε. Τι σημαίνει αυτό; Υπάρχει αδελφέ, γλυκύτερο και ομορφότερο πράγμα από το να αισθανθώ, ότι ο Κύριος του κόσμου Ιησούς Χριστός, γύρισε τα μάτια Του και μου έρριξε μια ματιά; Μια ματιά στοργική, καλωσύνης και αγάπης;
Η μεγαλύτερη ευλογία που δίνει ο αρχιερεύς στη Λειτουργία είναι το: «Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε». Στρέψε τα μάτια σου από τον ουρανό Κύριε, ρίξε μια ματιά. Ιδέ μας Θεέ μου.
«Και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην και κατάρτισαι αυτήν». Άμα γυρίσεις τα μάτια σου και μας κυττάξεις, δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα από το να μας ευσπλαγχνισθείς και να μας ελεήσεις. Στεκόμαστε μπροστά σου ταπεινοί, παιδιά σου που σου ζητάμε ό,τι μας λείπει με εμπιστοσύνη. Από σένα τον Πατέρα μας. Χωρίς Θεόν η ζωή είναι πλοίο χωρίς άγκυρα. Κοντά στο Θεό η ζωή είναι πλούσια. Γεμάτη ειρήνη και γαλήνη. Χωρίς Θεό η ζωή είναι σκέτη ταλαιπωρία. Χωρίς ελπίδα.
Η συγκύπτουσα είχε χίλιες-δυό δικαιολογίες, να μη πηγαίνει στην Εκκλησία. Όμως έτρεχε εκεί, στην Εκκλησία, και έψαχνε για τον Θεό. Δεν άφηνε την καρδιά της να πει: «Και τι καλό είδα από τον Θεό;». Δεν γόγγυζε. Έψαχνε με υπομονή. Και την είδε ο Θεός και την ευσπλαγχνίσθηκε. Άπλωσε τα χέρια Του, τα ακούμπησε πάνω της και της είπε: «Γύναι απολέλυσαι από της ασθενείας σου». Σε λύνω από την αρρώστεια σου. Και αμέσως η γυναίκα ανορθώθηκε.
Εκείνα που εμείς ψάχνουμε να το βρούμε στα ινστιτούτα υγείας και ομορφιάς, τα βρήκε εκείνη με το ακούμπημα των χεριών τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού πάνω της.
Η Εκκλησία έχει τα μεγαλύτερα νοσηλευτικά ιδρύματα στον κόσμο. Ας σκεφτούμε τα προσκυνήματα του αγίου Νεκταρίου, που κάθε μέρα γίνονται θαύματα, του αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα, του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου στην Εύβοια. Αλλά και μέσα στις Εκκλησίες σκορπίζεται η χάρη του Θεού σε χιλιαπλάσιους ανθρώπους απ’ ό,τι σε κείνους που σκορπίζονται οι ευεργεσίες του Θεού με τα θαύματα.
Για να βρούμε όμως την χάρη του Θεού μέσα στην Εκκλησία, πρέπει να προσερχόμαστε με αγάπη προς τον Θεό και με ταπείνωση. Σαν παιδιά Του. Σκεπτόμαστε πρώτα τι έχουμε σφάλει απέναντί Του και τι πρέπει να του ζητάμε κατά προτεραιότητα. «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού». Όλα τα άλλα είναι μικρότερα.
Ο ζηλωτισμός της κενότητος
Να λοιπόν, που σκορπίστηκε η χάρη του Θεού μέσα στην Εκκλησία και θεράπευσε ο Χριστός την συγκύπτουσα. Μα ο αρχισυνάγωγος που ήταν ένας άνθρωπος με μεγάλο αξίωμα, με γνώση του νόμου και φυσικά υγιής, άρχισε να κακολογεί. Τι έλεγε;
-Έξη μέρες είναι που μπορείτε να ερχόσαστε να θεραπεύεσθε. Δεν επιτρέπονται θεραπείες ημέρα λατρείας.
Λες και ο Χριστός είχε κάνει καμιά εγχείρηση. Απλώς άπλωσε τα χέρια Του πάνω στο πονεμένο πλάσμα Του και είπε: «απολέλυσαι από της ασθενείας σου».
Πίσω από την παρέμβαση του αρχισυναγώγου κρυβόταν φθόνος, κακία και ένα άλλο μεγάλο κακό που λέγεται «ζηλωτισμός της κενότητος». Μερικοί δηλαδή, όντας εντελώς κούφιοι μέσα τους, το ρίχνουν στο ζήλο για τις παραδόσεις και για τον τύπο της λατρείας. Έτσι το έκανε ο αρχισυνάγωγος. Του έφταιγε το ότι ο Χριστός ευσπλαγχίσθηκε ημέρα αργίας την συγκύπτουσα.
Ο Χριστός, το κατάλαβε ότι ο άνθρωπος αυτός φορούσε μάσκα ευσέβειας, χωρίς να έχει περιεχόμενο και του την έβγαλε. Με τι λόγια;
-Άμα πέσει το πρόβατό σου ή το βόδι σου στο λάκκο, το βγάζεις ημέρα Σάββατο;
-Το βγάζω!
-Το επιτρέπει και ο νόμος;
-Το επιτρέπει.
-Ο άνθρωπος, κατέληξε ο Κύριος, αξίζει πιο πολύ από τις αγελάδες και τις προβατίνες. Και την ημέρα του Σαββάτου, έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε το καλό σε όση έκταση μπορούμε. Λοιπόν, μη καλύπτεσαι πίσω από αστήρικτες θέσεις.
Ο πρώτος δρόμος του Ευαγγελίου
Θέλει να μας πει ο Χριστός ότι ο πρώτος δρόμος του Ευαγγελίου είναι: ο Θεός είναι πατέρας μας.
Οι άνθρωποι είναι αδέλφια μας. Πρώτα βλέπουμε τον άνθρωπο, τον αδελφό μας και τον πονάμε, και μετά βλέπουμε όλα τα άλλα. Πρώτα φροντίζουμε να τον βοηθήσουμε, να τον στηρίξουμε, να τον δυναμώσουμε, γιατί αυτό είναι που μας ζητά ο Θεός.
Άμα στο πρόσωπο του ανθρώπου που συναντάς έχεις την διάθεση να δεις εχθρό σου, έχεις σκοτάδι στην ψυχή σου.
Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε τον καθένα σε όλα.
Έχουμε καλή διάθεση απέναντί του, αλλά ξέρουμε, ότι είναι δυνατόν, να έχει χαλάσει ο άνθρωπος. Και να θέλει το κακό μας. Εγώ όμως δεν πρέπει να θέλω κανενός το κακό. Γιατί και ο Πατέρας μου ο επουράνιος, δεν θέλει το κακό κανενός.
Ας φροντίζουμε λοιπόν να βλέπουμε τον Θεό, Πατέρα μας. Και τους ανθρώπους, αδελφούς μας.
Αυτή είναι η θεραπεία που εφαρμόζει το νοσοκομείο που λέγεται Εκκλησία. Αν την ακολουθήσουμε, θεραπεύεται η ψυχή μας.
Ποιός είναι ο αρχίατρος; Ο Χριστός! Ο παπάς τι είναι; Νοσοκομάκι είναι. Βοηθός του ιατρού. Ο Δεσπότης τι είναι; Και αυτός το ίδιο. Νοσηλευτικό προσωπικό. Αρχίατρος με χάρη και σοφία και δύναμη, είναι ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός. Και μέσα στο νοσηλευτικό Του ίδρυμα, την Εκκλησία, υγεία και χάρη και ομορφιά ψυχής, αποκτά ο άνθρωπος -αν το θέλει- τόσο, όσο απόκτησε η Παναγία. Που θαυμάζοντάς την είπε ο άγγελος: «Χαίρε κεχαριτωμένη!».
Στην Εκκλησία απόκτησε η Παναγία την ομορφιά! Δώδεκα χρόνια την είχαν εκεί αφιερωμένη οι γονείς της. Δώδεκα χρόνια ήταν στην Εκκλησία και μάλιστα με την καρδιά της. Γι’ αυτό βρήκε ό,τι ζητούσε. Την άμειψε ο Θεός.
Να μας φωτίζει ο Κύριος και να μας αξιώνει να ακολουθούμε ανάλογη πορεία για να παίρνουμε έστω και με αργά βηματάκια το δρόμο προς τον Σωτήρα και Κύριό μας Ιησού Χριστό. Αμήν.-
Πηγή: Ι. Μ. Πρ. Ηλιού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου