Γερόνησσε μου ξακουστε που σαι στο παραγιάλλιν - Γιάννης Πεγιώτης

:

Γερόνησσε μου ξακουστε που σαι στο παραγιάλλιν

Πουκάτω που μιαν τερατσιάν στο Δήμμαν του Γερονήσσου επεράσαμεν μιαν εβδομάδαν πολλοί που τους Κουππάρηδες για μιαν μεγάλην αγροτικήν εργασίαν έναν καλοτζιαιριν του εβδομήντα.Ήμουν τζι εν ήμουν οκτω χρονών.Νομίζω εττελιάζαμεν έναν ποστάνιν.

Στες ώρες της σκόλης εβουττούσαμεν στην θάλασαν του Γερόνησσου τζιαι σε κάτι φυσικές θαλασσινές λιμνούες με τη θείαν την Κούλλαν τζιαι τον θείον τον Δημητράκην τον Κουππάρην.Αξέχαστα δειλινά τ Ακάμα που εν εκήαρες να φκεις που το νερόν της θάλασσσας της ακρινής της Πάφου....

Η νύχτα άλλη ομορφκια.Εδειπνούσαμεν πατάτες τηανητές ψημένες σε κασαρόλλα πασσε φωθκιάν.Τζιαι σαλλμους με κρομμύδιν ανάκατα τζιαι λεμόνιν πόλικον.Τομάτες γιόρκιν.Κάποτε εψήναμεν τζιαι χαλλούμιν.

Ήταν τζιαι ο παππούς ο Νικόλας ο Τυλημήρης.Ατέλείωτος εις τες όμορφες διηγήσεις.Στον Ακάμαν επήαμεν με τα γαουρούθκια όπότε με τον παππού τον Νικόλα εφκαίναμεν σε έναν χωραφούιν κατά τον Δαμαλόσπηλιον να φέρουμεν άσιερον για τα κτηνά.Ήταν τζιαι ο πατέρας μου ήταν τζιαι ο παππους ο Νικοτσάρας νομίζω.Η μάνα μου εφρόντιζεν για το φαίν του μεσομερκού τζιαι για το δείπνον.Επήραμεν τζιαι χαλλούμια πολλά κρομμύθκια.Τα ισάτσια ήταν γεμάτα προμήθειες.Ο πηεμός τζιαι το στραφίν μια ολόκληρη περιπέτεια.Τα γαούρκα εξέραν ούλλα τα μονοπάθκια τα παλλιά για τον Ακάμαν τζιαι για τη Δρούσιαν άμαν εστρεφούμαστεν.Εν εδέχουνταν να παν που νέες στράτες ιδιαίτερα ο Μαυρομούντης τζιαι ο Σιερκάς τα αγαπημένα ζώα του παππού μου του Γιαννή.

Ο Γερόνησσος που λάλουσαν πως στους παλλιούς τζιαιρούς ήταν ιερα νήσος με ιερά τζιαι ασκητήρια.Εν η παρηορκά μου η ανάμνηση του γυρον γυρόν θάλασσα τζιαι τζείνος να σσιέπει τον όμορφον κόλπον του Δήμματος που λλίον παραμέσα έσσιει πηγάδιν με γλυτζιην νερόν τζιαι βούρνες για τα κοπάθκια.

Μιαν τερατσιαν με καλόν νοσσιόν τζιαι μιαν καλύφιν για τις κρυάδες θαρκούμε εν το όνειρόν που με κρατεί μες τους τζιαιρούς της καταδρομής.

Γερόνησσε μου ξακουστε που σαι στο παραγιάλλιν Τ Ακάμα στόλισμαν καλόν εν τα δικά σου κάλλη.....

Γιάννης Πεγιώτης