ΑΔΕΚΑΣΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ
Με τη συνέπεια ενός πανάρχαιου εκκρεμούς, κινείσαι ανάμεσα σε απόρριψη
και άνευ όρων αποδοχή, χωρίς σταματημό.
Εύθραυστες οι σχέσεις και οι ψυχές, από γεννησιμιού τους, ικετεύουν
για ένα σεμνότερο λίκνισμα.
Κανένας τέλειος - ο αντίλογός τους - κανείς για τον Καιάδα.
Είναι κι εκείνη η προκρούστεια κλίνη σου, που χρόνια τώρα νιώθεις ότι
της πρέπει μια αξιοπρεπής ευθανασία.
Και ποιος να σε κατηγορήσει, αν σε ανώδυνες φλόγες την αποθέσεις.
Ξεκούραστος σαν θα ξυπνήσεις, ίσως βρεις χρόνο τα πικραμένα μάτια του
αδελφού σου να γλυκάνεις.
Μαζί και τα δικά σου.
Αναμφιβόλως.
Ο.Ν.
4 σχόλια:
Ωραία λόγια βαθιά και διδακτικά από λογοτέχνη. Απέχουν από την πραγματικότητα. Κανένας δεν έχει ενδιαφέρον για τα πικραμένα μάτια. Αλλά και αυτή η προκρούστεια κλίνη είναι πάντα προσωπική με μια δικαιολογία πάντα υπεράσπισης κανένας τέλειος και έτσι αναπαύεσαι στο ανατομικό κρεβάτι σου.
Υπέροχη παρουσία ξανά.
Αν όλοι ξεφορτωνόμασταν την κλίνη του Προκρούστη που κουβαλάμε και θέλουμε να φέρουμε τους άλλους στα μέτρα μας, ο κόσμος μας θα γινόταν πολύ καλύτερος. Πρώτα για εμάς τους ίδιους.
Ωραίο ποίημα!
Εξαιρετικό το τέλος!
Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά αγαπημένη μας Ο.Ν.
Υπ.
Δημοσίευση σχολίου