ΤΟ ΠΡΩΤΕΙΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

ΤΟ   ΠΡΩΤΕΙΟ   ΤΗΣ   ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

Όχι της Πρωτοκαθεδρίας, της επιβολής, της κυριαρχίας !

     Κυριακή 5^η των Νηστειών, της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, ήτοι, της από την κόλαση της ακολασίας, «ταις των δακρύων σου ροαίς» στην έρημο της σωτηρίας ! Η προτίμηση όμως κι αυτή την Κυριακή στην αναγνωσθείσα Ευαγγελική περικοπή,  σ’ αυτό το  συγκλονιστικό προανάκρουσμα του Πάθους του Ιησού Χριστού ! Και, στη στάση των Δώδεκα Μαθητών, που αποκαλύπτει τραγικά, σε ποια φοβερή μοναξιά από κάθε πλευρά όδευσε στη μαρτυρική Σταυρική του ανηφοριά. Πράγματα κοντά σε άλλα κι αυτά που μπορεί και να επαναφέρουν κάθε χρονιά το καίριο και βασανιστικό ερώτημα : Τελικά στη διαδρομή των αιώνων πέρασε ή  ίσχυσε τι, ποια επιλογή, πώς και γιατί; Ο λόγος κι η πράξη του Χριστού, για το πρωτείο της διακονίας, μάλιστα της θυσιαστικής, ή αυτή των Δύο συν Δέκα Μαθητών του-και των μετά ταύτα έως νυν-της πρωτοκαθεδρίας, της επιβολής, της κυριαρχίας !

******   ***   ******

        Διαβάζουμε μαζί με πολλή και ιερή προσοχή, κομμάτι-κομμάτι το δραματικό περιστατικό στη λιτή, μα περιεκτική κατά τον Ευαγγελιστή Μάρκο εκδοχή. «Ανέβαιναν, λέει, στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς προχωρούσε μπροστά, οι Δώδεκα ακολουθούσαν σιωπηλοί, κυριευμένοι από δέος … Τους καλεί χωριστά και τους κάνει κοινωνούς καταλεπτώς ανοιχτά και καθαρά τι μέλλεται να του συμβεί … «Ο Υιός του Ανθρώπου, λέει, θα παραδοθεί στους αρχιερείς και τους γραμματείς, οι οποίοι θα τον καταδικάσουν σε θάνατο ! Θα τον παραδώσουν στους εθνικούς, τους Ρωμαίους κυρίαρχους, θα τον περιγελάσουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον φτύσουν, θα τον θανατώσουν. Όμως ύστερα από τρείς μέρες θα αναστηθεί». «Και τη τρίτη ημέρα αναστήσεται» !

       Δεν βγάζει μιλιά κανείς ! Δεν βγαίνει μια λέξη, ένας λόγος κατανόησης, συμπαράστασης, συμπόνιας απ’ τα χείλη κανενός για το άμεσα επερχόμενο Μαρτύριο του. Η ανάβαση  συνεχίζεται προφανώς ως πριν. Κάποια στιγμή  Ιάκωβος και Ιωάννης, οι δυο του Ζεβεδαίου γιοι βήμα ταχύ, κι είναι πλάι στο Χριστό. «Διδάσκαλε, του λένε, θέλουμε να μας κάνεις τη χάρη που θα σου ζητήσουμε οι δυο … Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου … να βάλεις να καθίσουμε ο ένας δεξιά σου κι ο άλλος αριστερά σου». Για το Μαρτύριο τους μίλησε Εκείνος, στην επίζηλη θέση που είχαν προδιαγράψει δι εαυτούς ήταν σφηνωμένο το δικό τους μυαλό !

     «Δεν ξέρετε τι ζητάτε», τους απαντάει ορθά κοφτά ο Χριστός.  Αλλά πάλι ας δούμε το πράγμα κι αλλιώς. «Μπορείτε να πιείτε το ποτήρι του Πάθους που θα πιω εγώ; Ή να βαφτιστείτε στο αίμα του σταυρικού μαρτυρίου που θα βαφτιστώ;». «Μπορούμε», απαντούν χωρίς άλλη σκέψη κι οι δυο μονομιάς, θαρρούν πως θα άνοιγε έτσι η οδός ικανοποίησης του αιτούμενου και σφόδρα ποθούμενου εύκολα.

       Ο Χριστός και ξέρει και καταλαβαίνει πολλά, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ως φαίνεται αυτοί σε ποια έχουν σταθεί πλευρά. Τους εξηγεί, τους αποκαλύπτει, τους εξαγγέλλει προφητικά. «Το ποτήρι που θα πιω εγώ, θα πιείτε κι εσείς, και στο βάπτισμα των παθημάτων μου, θα βαπτιστείτε». Κι αυτό δεν άργησε πολύ, πρώτος μαρτύρησε ο Ιάκωβος, κι ο Ιωάννης πέρασε άλλους κατατρεγμούς, εξορία στην Πάτμο … «Το να καθίσετε όμως δεξιά μου και αριστερά μου, δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ’ αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί» ! Απλά, λιτά, απερίφραστα, ρητά. «Αυτοί ζητούσαν βραβείο πριν καν ακόμα να έχουν στο στίβο, στο σκάμμα κατεβεί», επισημαίνει γι αυτό άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

******   ***   ******

        Εκεί όμως είναι και οι υπόλοιποι Δέκα Μαθητές.  Που, έτσι ή αλλιώς δεν έχουν αφήσει να διαφύγει από την προσοχή τους τι έχει γίνει, τι έχει διαμειφτεί. «Και άρχισαν, λέει, ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη», δηλαδή, με τις απαιτήσεις τους για πρωτοκαθεδρία, κυριαρχία, επιβολή. Είχε έρθει, λοιπόν, η μεγάλη ώρα, η κρίσιμη στιγμή που, το δικό του εντελώς άλλο, εντελώς αντίθετο με τα συμβαίνοντα στον κόσμο ουσιαστικά, η αντίπερα όχθη της δικής ιστορίας να ξεκαθαριστεί μια για πάντα και για τους πάντες.

       «Τους κάλεσε τότε ο Ιησούς και τους λέει. “Ξέρετε ότι, αυτοί που θεωρούνται ηγέτες των εθνών ασκούν απόλυτη εξουσία πάνω τους, και οι άρχοντές τους τα καταδυναστεύουν. Σ’ εσάς όμως-γράφε, στη Νέα Κοινωνία της Αγάπης που εγκαινιάζω εγώ, στην Εκκλησία-δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Αλλά ! Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, πρέπει να γίνει υπηρέτης σας ! Και, όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων» ! Κι αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό, δεν έχετε παρά να ακούσετε πιο προσεκτικά αυτό που θα σας πω. «Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους» ! «Και γαρ ο Υιός του Ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών»-Μαρκ.10,45.

******   ***   ******

      Τις μέρες που ακολούθησαν διαδραματίστηκαν στη σειρά όλα τα σωτήρια ! Ο Σταυρός με τον Άνθρωπο Ιησού υψώθηκε, έξω από την Ιερουσαλήμ, στο λόφο του Γολγοθά, «ο εστί κρανίου τόπος». Το χειρόγραφο, χρεόγραφο της ενοχής όλων των ανθρώπων σχίστηκε. Ο «όλβιος τάφος,  εν εαυτώ γαρ δεξάμενος ως υπνούντα τον Δημιουργόν», φιλοξένησε το πανάγιο νεκρό Σώμα του Ιησού Χριστού. Την τρίτη ημέρα μπρος στα έντρομα μάτια της κουστωδίας έπεσε ο ασήκωτος βράχος που έφραζε τη θύρα του Τάφου, ο Ιησούς Χριστός Αναστήθηκε !

     Έμεινε σαράντα μέρες κοντά τους αλλιώς ! Την Πεντηκοστή μέρα, ως τους είχε υποσχεθεί έστειλε το Άγιο Πνεύμα ως φλόγα πυρός στην κεφαλή καθενός. «Η Βασιλεία του Θεού-η Νέα Κοινωνία της Αγάπης, η Εκκλησία Του-εληλυθυία εν δυνάμει», ήτοι θαυμαστά, θαυμάσια, έκανε αρχή. «Τη ημέρα εκείνη ψυχαί ωσεί τρισχίλιαι εβαπτίσθησαν και προσετέθησαν»-Πρ.2,41-στη μακάρια τάξη των πρώτων χριστιανών ! «Ο ην απ’ αρχής, ο ακηκόαμεν, ο εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών, ο εθεασάμεθα και αι χείρες ημών εψηλάφησαν-«Σας γράφουμε για το ζωοποιό Λόγο που υπήρχε εξαρχής. Εμείς τον έχουμε ακούσει και τον έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια. Μάλιστα τον είδαμε από κοντά και τα χέρια μας τον ψηλάφησαν»-1Ιω.1,1. Είχαν πιστέψει, εμπιστευθεί, κι ακολουθούσαν Αυτόν.

       Ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού, και Υιός του Ανθρώπου, ο Σταυρωθείς και Αναστάς εκ νεκρών, με το τότε μικρό ποίμνιο την Εκκλησία Του έπιασε να οδεύει στον κόσμο, σ’ έναν κόσμο κάθετα εναντίον του λόγω και έργω από την πρώτη στιγμή αιώνες τρεις. Και να καταθέτει τίμημα αίματος βαρύ. «Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσι …»-Ιω.15,20. Ανέδειξε Μάρτυρες, Αγίους, Μεγάλους Πατέρες, Μεγάλους Ασκητές … Πάντα ταύτα και πολλά όμοια, Άγια, Μεγάλα, Θαυμάσια, Θαυμαστά, Σεβαστά …

     Ωστόσο το ερώτημα είναι και μένει ακέραιο. Στο πέρασμα των αιώνων τι έγινε με κείνο το υπέροχο Συμβόλαιο της ανάβασης στην Ιερουσαλήμ. «Όποιος θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας, πρέπει να γίνει υπηρέτης σας ! Και, όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων». Πώς το διαχειρίστηκαν οι αποδέκτες του, πρώτα οι κορυφές του χώρου, οι πιο κάτω, και καθένας από τους απλούς πιστούς χριστιανούς. Εφαρμόστηκε σε γραμμή Χριστού; «Γιατί και ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να προσφέρει τη ζωή του λύτρο για όλους». Ή σε γραμμή Ιάκωβου και Ιωάννη. «Διδάσκαλε,  θέλουμε μια χάρη οι δυο … Όταν θα εγκαταστήσεις την ένδοξη βασιλεία σου … να βάλεις να καθίσουμε ο ένας δεξιά σου κι ο άλλος αριστερά σου». Και, των διαμαρτυρομένων υπόλοιπων δέκα Μαθητών. «Κι άρχισαν ν’ αγανακτούν με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη».

       Με άλλα λόγια μήπως αντιστράφηκε, μήπως αντικαταστάθηκε, κενώθηκε, πέρασε σε διάφορα υποκατάστατα «σταυρικά»;

    Έχουν αναρτηθεί και πρότερα αυτά. «Η αντιστροφή της μεγάλης  αντιστροφής του Χριστού»-Αναστάσιος 17.9.2014. «Η απαίτηση των δυο Ζεβεδαίων Διαχρονικά»-Αναστάσιος 16.2.2015.

«Καλή Ανάσταση».

Αθανάσιος Κοτταδάκης