«Κι
άκουσα φωνή από τον ουρανό που μου έλεγε: “Γράψε: Μακάριοι οι νεκροί που
πέθαναν εν Κυρίω, από τώρα”. “Ναι”. Λέει το Πνεύμα, “ας αναπαυτούν από τους,
κόπους τους, γιατί τα έργα τους, τους ακολουθούν»-Απ.14,13. Αυτός ο Αποκαλυπτικός λόγος του Ιωάννη της
Αγάπης είναι ο πιο ταιριαστός αποχαιρετισμός στην προσφιλέστατη, την εκλεκτή
και διαπαντός μαθήτρια μου στο Γυμνάσιο-Λύκειο Σπετσών, αοίδημη Χρυσούλα
Δημητρίου και Αρετής Παρασκευά, πρώτου από τα τρία παιδιά ταπεινής ναυτικής
οικογενείας του πανέμορφου και ιστορικού νησιού.
Αυταπόδεικτα όμως και πολύ πιο ταιριαστός είναι ο πιο πάνω λόγος του Ιωάννη της Αγάπης ο και Αποκαλυπτικός, απευθυνόμενος στην κληθείσα εις τα Άνω αοίδημη Χρυσούλα Παρασκευά για την καταληκτική του αποστροφή. “Ας αναπαυτούν από τους, κόπους τους, γιατί τα έργα τους, τους ακολουθούν». Που σημαίνει. Για το μεγάλο άθλημα ζωής ! Να σπουδάσει Νομικά, να θητεύσει ως εγκρατής δικαστής-αυτό λέγεται μετά λόγου γνώσεως. Να ανεβεί κλιμακωτά, να φτάσει να κατακτήσει επαξίως, και να διακονήσει ευόρκως το Λειτούργημα της Ανωτάτης Δικαστού, της Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου. Με ακόμα πιο σπουδαίο το εξής. Να ανταποκρίνεται συνάμα αγαπητικά σε σειρά πικρών δοκιμασιών ! Όπως. Να σταθεί αληθινή, της αδελφής της, αδελφή ! Στον αιφνίδιο θάνατο του συζύγου της ! Και, παντοιοτρόπως υποστηρικτική στα δυο τους παιδιά, και βέβαια, ανίψια της ! Έτι δε και ακόμα πιο αληθινή, της αδελφής της, αδελφή ! Σε αρρώστια της οδυνηρή, στο πλευρό της ως την τελευταία της πνοή ! Και, στα δυο ανίψια της μετά ως μητέρα τους άγρυπνη πια. Και, «επιλήψει με διηγούμενον ο χρόνος» πολλά τε και άλλα αγαθά, τα οποία και γνωρίζει ο Θεός καλά.
Πράγματα όλα αυτά που με τη σειρά τους, και μάλιστα δια το υψηλό του
Λειτουργήματος της αοίδημης, εκπέμπουν μήνυμα και σήμα άλλου κόσμου, αλλοτινό ! Ιδιαίτερα σε μια εποχή από
κρίσιμη έως χαοτική, όπως η σημερινή ! Σήμα που εναρμονίζεται εύηχα λαμπρά με
το στίχο-ύμνο που ακολουθεί. «Μακαρία η
οδός η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι, τόπος αναπαύσεως». Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου