Μεγάλες οι
παρακαταθήκες του
π. Ηλία
Μαστρογιαννόπουλου
που σήμερα
εορτάζει στην Ουράνια Βασιλεία.
Εκτός από τις
πρεσβείες του στον Χριστό,
μας φωτίζει μέσα
από την επικαιρότητα των λόγων του.
"Δεν αρκεί
ότι έσπασαν οι πάγοι. Αλίμονο αν καθίσουμε να κοιτάζουμε τους σπασμένους
πάγους. Τώρα είναι ίσως η πιο μεγάλη δουλειά, η πιο θετική και δημιουργική. Να
χτίσουμε πάνω στα θρυμματισμένα παγόβουνα. Να μη μείνουμε στο α΄ ημιστίχιο του
Βερίτη, αλλά να γίνουμε χτίστες και φυτευτές. Δεν αρκεί το ότι έχει κηρυχθεί το
χριστιανικό μήνυμα από πολλές προηγούμενες γενεές. Πρέπει να κηρυχθεί και
σήμερα, σ' αυτόν τον τόσο παράξενο και απαιτητικό αιώνα.
Και μη μου πείτε ότι κηρύττεται στους άμβωνες των Εκκλησιών. Πρέπει να κηρυχθεί
παντού, διότι το κάθε τι είναι άμβων. Πρέπει να κηρυχθεί από όλους και στην
κάθε μία περίπτωση.... Το Ευαγγέλιο δεν επαναλαμβάνεται μηχανικά, δεν
μεταδίδεται διά μαγνητοφώνου. Αλλά βιούται, αφομοιούται και ακτινοβολείται. Είναι
ζύμη ζωής και σπόρος δημιουργίας."
3 σχόλια:
Μορφή σπουδαία,που δεν αξιοποιήθηκε,ας όψεται το εκκλησιαστικό σαράκι ,που μαζί με το πολιτικό (πχ Κύπρος) μας κατατρύχει αιώνες.
Δυστυχώς ο άμβωνας σιώπησε!
Ο πατήρ Ηλίας ήταν μια μεγάλη μορφή. Ένα ορυχείο θεολογικό, το οποίο δυστυχώς έμεινε ανεκμετάλλευτο. Τόσο από τους δικούς του όσο και τους ανθρώπους οι οποίοι θα έπρεπε να τον βρουν και να τον αναδείξουν.
Δίδαξε θεολογία όσο λίγοι άνθρωποι, όσοι ελάχιστοι κληρικοί.
Δημοσίευση σχολίου