Νίκος Παλουμπιώτης "ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ"

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Το Δεσποτικό λευκό αποχωρεί του θέρους

Σε μυστικές ακρογιαλιές άπιαστου παρθένου χρόνου

Σαν προσευχή ψιθυριστή σε μεσημεριανό τραπέζι

Η άχνα στην ξερολιθιά του ανέμου

Πεζούλες στο ξάγναντο ησυχασμένης θάλασσας.

Έρημη αμμουδιά πόδια γυμνά μισοσβησμένα.

Το κίτρινο πορτοκαλάδας συντρόφευε άλλοτε

ένας αγκώνας που ακουμπούσε στο ξύλινο τραπέζι

                    με καλή διάθεση

 

Χορτασμένη ουρανό και αρμύρα η αλαφρόπετρα

                    Αποζητά την παλίρροιά της.

Μια σιωπή σαν αναχώρηση

                          εκεί ξέμεινε η καρδιά μου

Για  ανταμώσεις μελλοντικές.

Θυμιατίζουν υγροί νοτιάδες του Ιονίου

Νοτισμένο χώμα πεύκο και κυπαρίσσι

                                        Ευωδιάζουν παλιές μέρες.

Βροχή μαλακή συμπονετική της ψυχής στεναγμοί

Γιορτάσι τα σταφυλοκόφινα στα πατητήρια

Απόσταγμα ηλιακών ακτίνων

Που δεν είναι κάτι, είναι Κάποιος.

Σαγηνεύει το κυδώνι η αρμπαρόριζα

Σινιάλα μυστικά μυριάδες

Τόποι που πάντα επιστρέφεις

Ομπρέλες στον πεζόδρομο πολύχρωμα κυκλάμινα

Αδέσποτες μουσικές πλανόδια χρυσάνθεμα

Στα καφέ άρωμα φουντουκιού και βανίλιας

Ζεστά φλιτζάνια ισορροπούν λέξεις, σκέψεις, υποθέσεις

                                                        Απόηχος πολυφωνικός.

Μερικά πρωινά, κάποια βραδινά

                                           Κρυφός ερωτισμός

Χρυσή βροχή στα φώτα της ρεκλάμας

Σπάνια πετράδια απ τις κρυφές πηγές του Ανθόνερου

Το Σ αγαπώ στα χνώτα του Τζαμιού αιώνιο Τάμα

Εκεί σταγόνες βροχής κλωστές αργυρές

Ικεσίες ρανίδες διαβάτισσες των ματιών σταλαγμοί

Φαιόχρωμα κίτρινα όλα

Λικέρ ροδιού και Άστορ  Πιατσόλα.

 

    Νίκος Παλουμπιώτης