Αείμνηστη Ευγενία Γιαννούρη

Σήμερα εορτή της Αγίας Οσιοπαρθενομάρτυρος Ευγενίας, δεν θα κάνω αναφορά στην αγαπημένη μου Μητέρα Ευγενία.

Στην μνήμη μου φέρνω την

αείμνηστη   Ευγενία Γιαννούρη  († 1-8-2010)

την Ιεραπόστολο της Πάτρας, που καθημερινά την έχω στη  προσευχή μου, γιατί σε πολλά πνευματικά με ωφέλησε.

Ήταν πάντα παρούσα στη ζωή μου, στο Οικοτροφείο, στην Κατασκήνωση, στην Εστία, στον Αγρό του Κυρίου, στην Χριστιανική Κίνηση.  Το πέρασμά της στην Πάτρα που ήλθε νέα από την Δίβρη (Λαμπεία) της Ηλείας ήταν ξεχωριστό, και η ιστορία της σπουδαία. Τα χρόνια περνούν… και θα χαθεί η μνήμη αυτών των ψυχών, που εργάσθηκαν για την δόξα του Θεού. Μάταια παροτρύνω, όσους έχουν τις δυνάμεις να γράψουν ένα συναξάρι, για πρόσωπα πνευματικά της Πάτρας προτού χαθούν οι μνήμες. Η σεβαστή Ευγενία Γιαννούρη ήταν πιστή και κοινωνική, άφησε  βαθιά ίχνη στην νεανική καρδιά πολλών γυναικών και ανδρών.

Ακούραστη εργάτης του Ευαγγελίου ως Κυκλάρχης, που με τις φωτισμένες συμβουλές της έδωσε δύναμη σε απογοητευμένους να κάνουν μια νέα αρχή χριστιανικής μυστηριακής ζωής. Η βαθιά πίστη της, η προσφορά, η χαρά, η συνέπεια, είναι τα μηνύματα που πήρα από τον αγώνα της, αφού έβλεπα να τα βιώνει, και να τα εφαρμόζει. Θυμάμαι ως αρχάριος ομαδάρχης στην κατασκήνωση, βλέποντας κάποιο από τα ομαδόπουλα να έχει πρόβλημα, τρέχω στη κουζίνα να παρακαλέσω για ένα ελαφρύ ρυζάκι. Η απάντηση της αρμόδιας αρνητική, απογοητευτική..  η κ. Ευγενία μου λέει.. έλα σε λίγο να το πάρεις. Κάθισε το έφτιαξε και το έδωσε στο παιδί. Αυτή ήταν η κ. Ευγενία η αγάπη προσωποποιημένη.

Έτρεχε και στο Οικοτροφείο μέσα σε όλες τις υποχρεώσεις της να βοηθήσει, να συμπαρασταθεί με εργασία, και να βοηθήσει τις μαγείρισσες να ειρηνεύουν. Θυμάμαι ότι αυτή η γυναίκα μιας κάποιας ηλικίας, διακινούσε πάνω από 2000 ημερολόγια τσέπης της ΓΕΧΑ κάθε χρόνο. Αυτά τα λίγα για όσα έφερα πρόχειρα στο νου μου.

Θυμάμαι που μας προέτρεπε να εφαρμόζουμε την Πατερικὴ συμβουλή: «να έχουμε αγάπη σε όλους, φιλία σε λίγους, λατρεία μόνο στον Θεό». Επηρεασμένη από τον πνευματικό μας π. Γαβριήλ Αθανασιάδη με συμβούλευε: «Να προσέχεις να μη νιώθεις το άγχος, που είναι μεγάλη αμαρτία». « Όχι στενοχώρια, που πνίγει τη χάρη του Κυρίου μας, και φεύγει το Άγιο Πνεύμα». «Να μη χάνουμε την ελπίδα μας στον Κύριο, γιατί αυτή είναι η επιδίωξη του “Μισόκαλου”». «Να καλλιεργούμε ελπίδα, Πίστη και Χαρά!».

Είμαστε ιδιαίτερα ευτυχείς, που μοιραστήκαμε ένα μέρος της ζωής μας μαζί της στο χριστιανικό Έργο.  Θα είναι πάντα για εμένα παράδειγμα και υπόδειγμα αγάπης. Δούλεψε και αγωνίστηκε πάρα πολύ, όπου την έταξε ο Κύριος, με συνέπεια, ζήλο, υπομονή και ταπείνωση στον επαγγελματικό τομέα, στην Πρόνοια, και για πολλά χρόνια στους Κύκλους, ξεπερνώντας και τον ίδιο σας τον εαυτό, με τη χάρη του Χριστού, για τον Χριστό.    

Την ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερε.   

Αιωνία της η μνήμη!

Αναστάσιος Κωστόπουλος

Την φωτογραφία αυτή την τράβηξα στο Βιβλιοπωλείο της Ζωής, μετά από επιμονή εκ μέρους μου. Πίσω  της 3 άγιες μορφές π. Ευσέβιος Ματθόπουλος, π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, Μητροπολίτης Λαρίσης Θεολόγος.