Μνήμη της Αγίας Ματρώνας (27 Μαρτίου)

 Σήμερα, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας Ματρώνας, του οσίου Κηρύκου και των μαρτύρων Φιλητού και Λυδίας.
Η Ματρώνα έζησε στη Θεσσαλονίκη τον 2ο μ.Χ. αιώνα και ήταν υπηρέτρια ενός Εβραίου αξιωματούχου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η επίσης Εβραία σύζυγός του, που ονομαζόταν Πλαντίλλα, εμπιστευόταν τη Ματρώνα για την εργατικότητα και αφοσίωσή της και τη χρησιμοποιούσε ως συνοδό της κάθε φορά που μετέβαινε στη Συναγωγή, για προσευχή και μελέτη του Νόμου, της Τορά.
Η Αγία Ματρώνα εκμεταλλευόταν την ευκαιρία και εισερχόταν σε παρακείμενο προς τη Συναγωγή Χριστιανικό Ναό, όπου τιμούσε τον Χριστό με θερμή προσευχή. Όταν η Πλαντίλλα πληροφορήθηκε τη συμπεριφορά της αυτή, εξαγριώθηκε και την οδήγησε στον αξιωματούχο σύζυγό της, ο οποίος και απαίτησε από τη Ματρώνα να αρνηθεί τον Χριστό. Η μη ανταπόκρισή της στην εντολή του αφέντη της και η συνεχής ομολογία ότι είναι Χριστιανή, είχε ως συνέπεια τον βασανισμό και τον εγκλεισμό της για μεγάλο διάστημα στη φυλακή. Σ΄ αυτή τη φυλακή παρέδωσε τελικά το πνεύμα της, λαμβάνοντας ως έπαθλο το μαρτυρικό στεφάνι.
Το μαρτύριο της Αγίας Ματρώνας αποδεικνύει, για πολλοστή φορά, ότι η ελληνική γη και ιδιαίτερα η Μακεδονία και η Θεσσαλονίκη υπήρξαν ανέκαθεν φυτώριο Αγίων, Οσίων και Μαρτύρων. Αποδεικνύει ακόμα τη διαχρονική τιμή που αποδίδει η Εκκλησία στο γυναικείο φύλο, όταν διακρίνεται στον δρόμο της αρετής και στον αγώνα για απόκτηση της βασιλείας του Θεού. Εδώ βρίσκεται όντως η ισότητα μεταξύ Ανδρών και Γυναικών.
Η εφαρμογή στη ζωή μας του περιεχομένου της ευχής του Οσίου Εφραίμ του Σύρου, η οποία επαναλαμβάνεται αυτές τις ημέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι η ρεαλιστική σύνδεσή μας με τον Χριστό, την Εκκλησία και τον άνθρωπο.
Σήμερα τελείται απόγευμα το Μέγα Απόδειπνο, το οποίο περιλαμβάνει ύμνους με θεολογικό και ποιητικό πλούτο.
 

«Κύριε καὶ Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καὶ ἀργολογίας μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δὲ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καὶ ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ.

Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τὰ ἐμὰ πταίσματα, καὶ μὴ κατακρίνειν τὸν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν».

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου