Ὁ Θεός στήν Π. Διαθήκη - π. Βασιλείου Μπακογιάννη

 

 Ὁ  Θεός στήν   Π. Διαθήκη 

Ὑπό Ἀρχιμ. Βασιλείου  Μπακογιάννη

 
          Τώρα, τή Μ. Τεσσαρακοστή, ἀκούγοντας τά ἀναγνώσματα τῆς Π. Διαθήκης, «βλέπουμε»  ἕναν Θεό αὐστηρό, τιμωρό. Ὅμως, ἄν ζούσαμε στήν ἐποχή ἐκείνη,  θά θεωρούσαμε τό Θεό δίκαιο καί φιλάνθρωπο. Περιληπτικά.
    Τότε ὁ Θεός εἶχε νά κάνει μέ ἕναν πρωτόγνωρο, πεπτωκότα  κόσμο· εἶχε διαπλάσει τή δική του ψυχολογία· τό δικό του  DNA. Καί χρειαζόταν εἰδικό χειρισμό.
      Ὁ  φόνος θεωρεῖτο  κάτι  τό φυσιολογικό. Μέ πόση εὐκολία αὐτός ὁ πρᾶος Μωυσῆς φόνευσε ἕναν Αἰγύπτιο, πού κακοποιοῦσε ἕναν συμπατριώτη του Ἰουδαῖο.^[1] Οἱ πόρνοι καί οἱ πόρνες, θανατώνονταν ἀπό τήν ἴδια κοινωνία. Καί ὁ Θεός προσάρμοσε  τήν «στρατηγική» Του μέ βάση αὐτό τό «κλῖμα».Ἐνέκρινε π.χ., τόν ἄγραφο  νόμο,πού ὑπῆρχε στήν κοινωνία νά θανατώνται οἱ πόρνες καί οἱ πόρνοι. ^[2]
     Τό «ὀφθαλμόν ἀντ'ὀφθαλμοῦ»,^[3] ἦταν σωτήριο γιά ἐκείνη τήν ἐποχή·   σοῦ ἔβγαλε ὁ ἄλλος τό μάτι σου; Βγάλε καί σύ το δικό του· ἐκδικήσου τον μέ τήν ἴδια τιμωρία· ὅμως, μέχρι ἐκεῖ! Μή τόν σκοτώνεις! Καί ἔτσι δέν ἔφθαναν στό φόνο.
        Μέσα ἀπό αὐτό τό πλαίσιο θά πρέπει νά δοῦμε καί τίς  ποικίλες τιμωρίες,  πού ἔστελνε ὁ Θεός στούς Ἰσραηλῖτες, ὅταν ἁμάρταναν. Τίς περίμεναν.  Δέν σκανδαλίζονταν, ὅταν τίς ἔστελνε ὁ Θεός· ἄν δέν τίς ἔστελνε, θά σκανδαλίζονταν· θά ἄρχισαν νά ἀμφιβάλλουν γιά τό Θεό· γι'αὐτό δέν στρέφονταν ἐναντίον Του, ὅταν τιμωροῦντο· τουναντίον, «ὅταν τούς θανάτωνε, Τόν ἀναζητοῦσαν·  καί προσεύχονταν».^[4]
      Καί ὄντας φύσει φιλάνθρωπος,  δίδασκε·  « μήν μισήσεις τόν πλησίον σου μέ τή διάνοιά σου»·^[5]δηλαδή, σέ μιά τέτοια ἐποχή δέν «ἀνεχόταν» μῖσος οὔτε κατά διάνοια· καί ἄλλα πολλά.  
     Ἔλεγε στούς ἐργοδότες· «πρόσεξε· νά εἶσαι δίκαιος σ’ ὅλους. Κανέναν νά μή ἀδικήσεις· νά δώσεις τό μεροκάματο τήν ἴδια μέρα, καί πρίν βασιλέψει ὁ ἥλιος. Διαφορετικά ἁμαρτάνεις».^[6]
  Φρόντιζε καί γιά τούς καταφρονημένους  δούλους. «Ἄν ἀγοράσετε δοῦλο, θά τόν ἔχετε γιά ἕξι χρόνια. Τόν ἕβδομο χρόνο θά τόν ἀφήσετε ἐλεύθερο· καί θά τόν ἀνταμείψετε γιά τόν κόπο του, καί θά τόν γεμίσετε μέ δῶρα».^[7]
     Φρόντιζε καί γιά τά ζῶα.  «Δέν θά βάλεις στό ἴδιο ἀλέτρι βόδι καί γαϊδούρι γιά νά ὀργώσουν τό χωράφι σου»·^[8] γιατί τό βόδι εἶναι «παχύτερο» καί μεγαλύτερο ἀπό τό γαϊδούρι καί  τό γαϊδούρι θά καταπιέζεται· «οὔτε θά φιμώνεις τό βόδι πού ἁλωνίζει», ^[9]   γιά νά μπορεῖ ἀπό τά στάχυα στό ἁλώνι, καί ἄλλα πολλά παρόμοια.
      Μόνο ἕνας οἰκτίρμων Θεός  θά μποροῦσε νά εἰπεῖ τέτοια πράγματα σέ μιά τέτοια βάρβαρη ἐποχή.
 

---

[1] Ἔξοδ. 2:12. Οἱ γονεῖς ἔφθασαν στό σημεῖο νά καῖνε τά παιδιά τους, προσφέροντάς τα ὡς θυσία στούς θεούς τους Δ Βασιλ. 23:10).
[2] Δευτ.22:22
[3] Ἔξοδ. 21:24
[4] Ψαλμ. 77:34
[5] Λευιτ. 19:17
[6] Δευτ.24:14-15 
[7] Δευτ. 15:12-13
[8] Δευτ. 22:10
[9] Δευτ. 25:4