Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΡΥΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - Γράφει ο Βασ. Βακάλης

   Για την κατά Δρυινούπολη, Πωγωνιανή και Κόνιτσα τοπική Εκκλησία ο λόγος, που τους τελευταίους τρεις μήνες απώλεσε δυο βασικά στελέχη της. Στις 23 Φεβρουαρίου έφυγε από τη ζωή ο Ηγούμενος της Μονής Στομίου π. Κοσμάς. ΄Ηταν Μάιος του 1976. Πασχαλινή περίοδος. Και ένα απόγευμα στον Εσπερινό μια λεβέντικη μορφή με σκυμμένο το κεφάλι και σταυρωμένα τα χέρια στεκόταν μπροστά στον σολέα του Αγίου Κοσμά Κονίτσης για να πάρει την ευχή της Εκκλησίας και να φορέσει το ράσο του Μοναχού. ΄Ανθρωπος σπουδαγμένος ήταν ο κ. Γεώργιος Σιώζιος και αποκατεστημένος επαγγελματικά. Και όμως έκανε τη μεγάλη στροφή στη ζωή του και τα απαρνήθηκε όλα και πήρε τον δρόμο της αφιέρωσης με το όνομα του Μεγάλου Εθνο-Ιεραποστόλου Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Και αναδείχτηκε κληρικός σπανίου ήθους. Ευθύς, προσεκτικός, αυστηρός, προσιτός, ολιγομίλητος και γλυκομίλητος. Τον πλησίαζε κανείς και ένιωθε πως εκείνο το ράσο τύλιγε μέσα του έναν αυθεντικά μοναστηρίσιο άνθρωπο, χωρίς λόξες και τουπέ εξουσίας, ξένο προς τις τυπικότητες, απλό και πρόθυμο να στηρίξει, να βοηθήσει όχι με λόγια ηχηρής θολολογίας, αλλά με παράδειγμα έμπρακτης Θεολογίας. 

             Ο π. Κοσμάς ήταν και πολλά άλλα. Ας σταθούμε σε ένα: Αγωνιστής για τα δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Και με προσευχή. Και στη Θεία Λατρεία. Αλλά και στην πράξη, με προσωπική εργασία. Κι ας ήταν κληρικός με δυο πανεπιστημιακά πτυχία. ΄Εβαζε πλάτη για να γίνουν πράξη εκδηλώσεις συμπαράστασης, αγάπης και βοηθείας στους πληγέντες απ' την αφανιστική θύελλα του σταλινισμού Β/Ηπειρώτες.

Είχε καταρρεύσει μηδενός διώκοντος το απεχθές χοτζικο καθεστώς. Και ήταν το πρώτο ελεύθερο Πάσχα, που θα γιόρταζαν στις αραχνιασμένες και ερειπωμένες Εκκλησιές τους οι Β/Ηπειρώτες. Βρεθήκαμε μαζί με τον π. Κοσμά σε τέσσερα χωριά γύρω από τη Γλίνα Αργυροκάστρου. Ακολουθία της Ανάστασης στα τρία και στο τέταρτο και Θεία Λειτουργία. Συγκίνηση, δάκρυα κι ελπίδα στα χαρακωμένα από τη μακρόχρονη δουλική ταλαιπωρία πρόσωπα των Β/Ηπειρωτών, που έρχονταν μετά από δεκαετίες στην Εκκλησία τους. Και ήμασταν από τους πρώτους που ψάλλαμε μαζί τους τον νικητήριο παιάνα 'Χριστός Ανέστη' της Ορθοδοξίας. Και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ένα δάκρυ χαράς και συγκίνησης διέκρινα να κυλά στο πρόσωπο του π. Κοσμά...

             Εξ ίσου σπάνιος κληρικός και Ιεράρχης υπήρξε και ο Σεβ. κ. Ανδρέας, που βρίσκεται περίπου τρεις μήνες στην πόλη μας νοσηλευόμενος. Κληρικός αφοσιωμένος στη διακονία του. Εξαιρετικός γνώστης της ελληνικής Ιστορίας. Με μεγάλη νομοκανονική κατάρτιση. Αγωνιστής από τα φοιτητικά του χρόνια. Στήριγμα όσων απέμειναν στην περιοχή. Και φυσικά υπέρμαχος των δικαιωμάτων του Β/Ηπειρωτικού Ελληνισμού. Εξήντα χρόνια στην Κόνιτσα! Χωρίς ανάπαυλα. Ο Σεβ. κ. Ανδρέας απέδειξε ότι δεν υπήρξε αχθοφόρος ενός ονόματος. Διέγραψε τη δική του πορεία και έγραψε τη δική του σελίδα στην ιστορία της Εκκλησίας. Ευχή και προσευχή όλων είναι να δώσει ο Θεός την άριστη λύση αγάπης στη δοκιμασία του. 

            ΄Ηδη ο Σεβ. κ. Ανδρέας διοικητικά είναι παρελθόν για τη μητρόπολη Δρυινούπολης. Και το ερώτημα που προβάλλει είναι: Μετά από εκείνον ποιος θα ανέλθει στον θρόνο της ολιγάνθρωπης αλλά ιστορικής και ακριτικής αυτής μητρόπολης; Το θέμα είναι σοβαρό για τον τόπο. Δεν αφορά 'κάποιους παππάδες' μόνο. Κλήρος και λαός της ακριτικής επαρχίας γνωρίζει ότι από τους κληρικούς της μητρόπολης δε λείπουν οι άξιοι και ικανοί κληρικοί, που μπορούν να σταθούν ως ποιμενάρχες της χωρίς να 'προγκίξουν' τους πιστούς. Ο κοσμαγάπητος και ταλαντούχος π. Χερουβείμ Σουτόπουλος, ο εξαιρετικός Θεολόγος π. Μάξιμος Παναγιώτου, ο π. Παΐσιος Κοντοσάκκος, ο επιστήμων π. Νικόλαος Λιόλιος και ο π. Ισαάκ Μέμος. Πέντε εξαιρετικοί κληρικοί σε μια τόσο μικρή αριθμητικά μητρόπολη! ΄Αραγε, η χορεία των μελών της Ιεράς Συνόδου θα αναζητήσει μεταξύ αυτών τον διάδοχο του Σεβ. κ. Ανδρέα επιβραβεύοντας την επιλογή για υπηρεσία σε μια τόσο φτωχή και ακριτική μητρόπολη! Δε γνωρίζουμε την απάντηση. Εκείνο που ξέρουμε είναι το χρέος των τοπικών αρχών και φορέων (Δημάρχων, Περιφερειάρχη, Συλλόγων κλπ) να προβάλλουν τους κληρικούς αυτούς, που θυσιαστικά στηρίζουν τον τόπο και που είναι 'σάρξ εκ της σαρκός' της μητρόπολης Δρυινουπόλεως και να παρακαλέσουν την Ιερά Σύνοδο για την ανάδειξη ενός εξ αυτών ως Ποιμενάρχη της. Ας μην ολιγωρήσουν και ας δραστηριοποιηθούν. Είναι καιρός.-

  Βασ. Βακάλης